.jpg)
Η κρίση χρέους, το «αιματηρό» αυτό χτύπημα στο σώμα της ευρωζώνης, πέρα από τα τεράστια προβλήματα που δημιούργησε στους λαούς της Ευρώπης, αποτέλεσε τον «επιταχυντή» για μια σειρά μεταρρυθμίσεις.
Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν μιλήσει για αλλαγές που το μέγεθος τους συγκρίνεται με τις αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν με τη νομισματική ένωση.
«Για την αντιμετώπιση των προκλήσεων αυτών θα χρειαστεί μια θεμελιώδης αλλαγή στην οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης, ανάλογη με το βαθμό οικονομικής και χρηματοπιστωτικής συνολοκλήρωσης που έχει ήδη επιτευχθεί μέσω της Νομισματικής Ένωσης και της Εσωτερικής Αγοράς».
Αυτά αναφέρει η Τελική έκθεση της Ειδικής Ομάδας η οποία ζητήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε στις 25-26 Μαρτίου 2010 και εγκρίθηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 21 Οκτωβρίου 2010. Δυστυχώς στη χώρα μας, λόγω μιας θρησκευτικής πίστης στο ευρώ, λίγα πράγματα έχουν γίνει γνωστά.
ΕΥΡΩΖΩΝΗ: ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Από την πρώτη στιγμή δημιουργίας της ευρωζώνης υπήρξε μια μεγάλη προσπάθεια προστασίας της. Μια σειρά συνθήκες και κανονισμοί δημιούργησαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εξασφαλιζόταν η δημοσιονομική πειθαρχία, η αυστηρή επιτήρηση, ο συντονισμός και τελικά ο εξαναγκασμός των κρατών μελών.
Η ζώνη του ευρώ όμως ήταν ο μεγάλος χαμένος, εκεί που τελικά χτύπησε πιο δυνατά ο οικονομικός εγκέλαδος. Ορισμένα κράτη όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, και ειδικά η χώρα μας, ουσιαστικά κατέρρευσαν, με αποτέλεσμα να ζούμε στιγμές που συμβαίνουν μόνο σε καταστάσεις πολέμου.
Παρόλο το γεγονός ότι έχουν συμβεί μια σειρά αλλαγές στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (οικονομική διακυβέρνηση), το κέντρο της συζήτησης αφορά τη θωράκιση της ζώνης του ευρώ, την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς της, την περιφρούρησή της από δημοσιονομικούς ή χρηματοοικονομικούς κινδύνους.
Η θέσπιση Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF), το Σύμφωνο για το Ευρώ+, η Συνθήκη για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην ΟΝΕ, η θέσπιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (EMS, κλπ… αφορούν την Ζώνη του Ευρώ.
Εδώ παίζεται το μεγάλο παιχνίδι.
Αν υπήρχε ένας Ευρωπαίος Μπρεζίνσκι και έγραφε την Μεγάλη Σκακιέρα σήμερα, στο θέμα της κρίσης χρέους έπρεπε να κατονομάσει την ευρωζώνη σαν την «κεντρική Γη» και να τοποθετήσει τη χώρα μας όχι στο φλοιό της όπως τότε, αλλά στο «κέντρο της κεντρικής Γης».
Η ΣΗΖΗΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ - ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, Η ΠΟΛΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
Τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, έχουν μπει στο χορό. Το μοτίβο είναι ένα:
Οι Συνθήκες, οι αποφάσεις, οι κανονισμοί με βάση τους οποίους λειτουργούσε μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα η ζώνη του ευρώ δεν φάνηκαν ικανές και αρκετές να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα.
Το σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης το οποίο αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση φάνηκε ατελές μέσα στην κρίση. Πρέπει να αλλάξει, να γίνει πιο αυστηρό.
Η δημοσιονομική εποπτεία πρέπει να ενισχυθεί από μια σειρά κανονισμούς.
Το σκέλος της νομισματικής ενοποίησης από μόνο του δεν φτάνει.
Χρειάζεται «ενίσχυση του οικονομικού πυλώνα της Νομισματικής Ένωσης», αναφέρει το Σύμφωνο για το Ευρώ +.
Την Νομισματική Ολοκλήρωση πρέπει να ακολουθήσει η Οικονομική, Δημοσιονομική και Τραπεζική Ολοκλήρωση φωνάζουν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, περιγράφοντας αυτή την τεκτονική αλλαγή στις εκθέσεις και τις προτάσεις τους.
Ένα σύνολο σαρωτικών αλλαγών, μπήκε σε εφαρμογή: Ευρωπαϊκός μηχανισμός χρηματοδοτικής σταθερότητας (EFSF), το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, οι έξι (6) κανονισμοί για την οικονομική Διακυβέρνηση –ενδεικτικά αναφέρω τον 1174/2011 «Σχετικά με κατασταλτικά μέτρα για την διόρθωση των υπερβολικών μακροοικονομικών ανισορροπιών στην ευρωζώνη» και τον 1173/2011 «Για την αποτελεσματική επιβολή της δημοσιονομικής εποπτείας στη ζώνη του ευρώ», το «Σύμφωνο για το Ευρώ+», την έκθεση Rompuy «Προς μια ουσιαστικότερη Οικονομική και Νομισματική Ένωση»– ο κανονισμός «Για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών τα οποία αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με την χρηματοοικονομική τους σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ», η «Συνθήκη για την σταθερότητα, τον συντονισμό και την Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική ένωση» η οποία υιοθετεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, και τέλος η Συνθήκη για τον «Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας» που έχει αντικαταστήσει τον EFSF.
Η αιχμή της συζήτησης είναι η Ζώνη του Ευρώ. Το αντικείμενο είναι η βιωσιμότητα της ευρωζώνης και η «επίλυση» των ανισορροπιών.
Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στις αιτιολογικές εκθέσεις των παραπάνω κανονισμών και συνθηκών, θα διαπιστώσει ότι κραυγάζουν για την σωτηρία του κοινού νομίσματος και την ένταση της δημοσιονομικής πειθαρχίας που πρέπει να επιβληθεί.
Τα κράτη με νόμισμα το ευρώ είναι υπό στενή παρακολούθηση, στρατιώτες σε ένα λόχο όπου οι στρατηγοί, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ) και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) εκπονούν τις εντολές, αξιολογούν, εγκρίνουν ή απορρίπτουν τα δημοσιονομικά προγράμματα.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: ΕΞΙ ΣΥΝ ΔΥΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ
Η θέσπιση των έξι κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου το 2011, καθώς και οι δύο το 2013, αλλάζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλούνται να κινηθούν πλέον τα κράτη.
Το κεντρικό μήνυμα που διατρέχει τους κανονισμούς είναι η αναβάθμιση και η εξασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και εποπτείας. Τα Λογιστικά συστήματα, οι Αριθμητικοί Δημοσιονομικοί Κανόνες, οι λεπτομερείς πίνακες, οι επιτόπιες αποστολές εποπτείας, η αξιολόγηση του χρέους, τα πρόστιμα, οι προληπτικές συστάσεις, είναι μερικές μόνο πλευρές αυτής της εποπτείας.
Θα μείνουμε στο έδαφος ενός μόνο νέου κανονισμού:
Κανονισμός (ΕΕ) 473/2013 «Σχετικά με κοινές διατάξεις για την παρακολούθηση και την εκτίμηση των σχεδίων δημοσιονομικών προγραμμάτων και τη διασφάλιση της διόρθωσης του υπερβολικού ελλείμματος των κρατών μελών στη ζώνη του ευρώ». Ας δώσουμε το λόγο στην αιτιολογική έκθεση του συγκεκριμένου κανονισμού:
«Τα κράτη μέλη που έχουν ως νόμισμα το ευρώ θα πρέπει να συμβουλεύονται την Επιτροπή και τα άλλα κράτη μέλη πριν από την έγκριση οποιωνδήποτε σημαντικών σχεδίων μεταρρύθμισης των δημοσιονομικών πολιτικών… έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα εκτίμησης των πιθανών επιπτώσεων για την ζώνη του ευρώ στο σύνολό της.
Θα πρέπει επίσης να θεωρούνται τα δημοσιονομικά τους προγράμματα ως κοινού ενδιαφέροντος και να τα υποβάλλουν στην Επιτροπή για λόγους παρακολούθησης πριν γίνουν δεσμευτικά».
Η αιτιολογική έκθεση είναι αποκαλυπτική. Η ευρωζώνη δεν είναι οποιαδήποτε οικονομική περιοχή. Πρέπει να διαφυλαχτεί το κοινό νόμισμα πάση θυσία. Για το λόγο αυτό τα κράτη μέλη πρέπει να υποβάλλουν τον προϋπολογισμό τους στην Επιτροπή για να εγκριθεί ή να τροποποιηθεί πριν ακόμη υποβληθεί στο εθνικό κοινοβούλιο.
Στο άρθρο 6 (Απαιτήσεις παρακολούθησης) αναφέρεται: «κράτη μέλη υποβάλλουν κάθε χρόνο στην Επιτροπή και στην Ευρωομάδα έως τις 15 Οκτωβρίου το αργότερο το σχέδιο δημοσιονομικού τους προγράμματος για το επόμενο έτος».
Και στο άρθρο 7: «Η Επιτροπή εκδίδει γνώμη για το σχέδιο το συντομότερο δυνατό έως τις 30 Νοεμβρίου… Στη γνώμη της η Επιτροπή ζητά να υποβληθεί αναθεωρημένο σχέδιο δημοσιονομικού προγράμματος το ταχύτερο δυνατό».
Βρισκόμαστε ακριβώς στην καρδιά του προβλήματος.
Είμαστε μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές που έχουν γνωρίσει ανεξάρτητα υποτίθεται κράτη. Τα κράτη μέλη δεν έχουν δικαίωμα να εκπονούν μόνα τους τον προϋπολογισμό τους. Τον πρώτο λόγο έχουν οι Βρυξέλες. Οι Βρυξέλες ελέγχουν τον προϋπολογισμό, τον εγκρίνουν ή ζητούν να κατατεθεί νέος αναθεωρημένος. Τα εθνικά κοινοβούλια μετά από αυτή την διαδικασία μπορούν πλέον να τον ψηφίσουν.
Η λέξη πολτοποίηση που αναφέραμε πιο πριν είναι επιεικής. Στην ουσία μιλάμε για την κατάργηση του ανεξάρτητου κράτους. Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η κατάργηση του εθνικού νομίσματος, μαζί με την κατάργηση της δυνατότητας ανεξάρτητου εθνικού προϋπολογισμού;
Είμαστε ήδη και χωρίς υπερβολή η περιφέρεια μιας εν δυνάμει Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, ή αν θέλετε η επαρχία της Ευρωζώνης.
Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο MEGA στον Γ. Πρετεντέρη σε μια έκρηξη αλήθειας είπε ότι «ο έλεγχος των προϋπολογισμών δεν διαφέρει από τον έλεγχο που κάνει η Τρόικα στην χώρα μας».
Να διευκρινίσουμε ότι σήμερα η πατρίδα μας δέχεται αυτή την εξευτελιστική επιτήρηση από την Τρόικα επειδή δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές και αναγκάστηκε να δανειστεί από την EFSF και το ΔΝΤ.
Όμως, ο νέος κανονισμός θα εφαρμόζεται ανεξαρτήτως αν το κράτος δανείζεται ή όχι. Και θα μας ελέγχουν τον προϋπολογισμό από τη στιγμή που η χώρα μας συμμετέχει στην Ευρωζώνη.
Με την έννοια αυτή, η Ευρωζώνη αποτελεί μια φυλακή. Μια σιδερένια φυλακή όπου τα κράτη είναι δεμένα χειροπόδαρα.
Τι έχει να πει εδώ το λεγόμενο αντιμνημονιακό μπλοκ και ιδιαίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση; Πώς θα οργανώσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έχει τον πρώτο λόγο για την έγκριση του προϋπολογισμού, και πιθανόν να διαφωνεί με τις προτεραιότητες της νέας προοδευτικής διακυβέρνησης; Θα συγκρουστεί με το ευρωπαϊκό δίκαιο και μέχρι ποιο σημείο;
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ως πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, στον κανονισμό υπογράφει ο κ. M. Schulz. Ο συγκριμένος κύριος που παρουσιάζεται σαν φίλος της χώρας μας και σαν προοδευτικός πολιτικός.
Η ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 27 Μαΐου 2013 δημοσιεύεται ο κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: «Κανονισμός ΕΕ 472/2013 για την οικονομική και δημοσιονομική εποπτεία των κρατών-μελών τα οποία αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ».
Ο κανονισμός αυτός θεσπίζεται για τα κράτη μέλη του ευρώ και αναφέρεται σε ένα πιο σκληρό πλαίσιο εποπτείας των κρατών όταν συντρέχουν συγκεκριμένες συνθήκες.
Στο άρθρο 1: «Ο παρών κανονισμός θεσπίζει διατάξεις… για τα κράτη μέλη που α) αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με την χρηματοοικονομική τους σταθερότητα…».
Στο άρθρο 2 παράγραφος 3: «όταν ένα κράτος μέλος λαμβάνει χρηματοδοτική συνδρομή σε προληπτική βάση… η Επιτροπή θέτει το εν λόγω κράτος υπό ενισχυμένη εποπτεία».
Πριν προχωρήσουμε στην ουσία του μνημονιακού αυτού κανονισμού, εδώ η Ευρωπαϊκή Τρόικα μας λέει κάτι τρομερό: Θα σας θέσω σε ενισχυμένη εποπτεία ακόμη και όταν απειλείστε, πριν δηλαδή ακόμη αντιμετωπίσετε σοβαρές δυσκολίες. Ακόμη και όταν χρηματοδοτείστε για λόγους προληπτικούς.
Θέλω να θυμίσω ότι η επιβολή Μνημονίου γίνεται όταν το κάθε κράτος αναγκάζεται να δανειστεί χρήματα από τον EFSF ή από τον ΕΜΣ.
Εδώ τα πράγματα είναι πιο προχωρημένα. Ακόμη και για λόγους προληπτικούς ή όταν υφίστανται απειλές μπαίνεις σε κατάσταση ενισχυμένης εποπτείας και εφαρμόζεις έναν τύπο Μνημονίου.
Η ενισχυμένη εποπτεία σημαίνει (Άρθρο 3) ότι «το κράτος μέλος που υπόκειται σε ενισχυμένη εποπτεία μετά από διαβούλευση και σε συνεργασία με την Επιτροπή η οποία ενεργεί σε συνεννόηση με την ΕΚΤ, τις ΕΕΑ, το ΕΣΣΚ, και όπου είναι σκόπιμο το ΔΝΤ, εγκρίνει μέτρα που στοχεύουν στην αντιμετώπιση των πηγών ή των δυνητικών πηγών των δυσκολιών.
Η Επιτροπή, σε συνεννόηση με την ΕΚΤ και τις αρμόδιες ΕΕΑ και, όταν είναι σκόπιμο, το ΔΝΤ, πραγματοποιεί τακτικές αποστολές επιθεώρησης στο κράτος μέλος.
Η Επιτροπή κοινοποιεί ανά τρίμηνο την εκτίμησή της στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και την ΟΔΕ».
Αμφιβάλλει κανείς ότι μέσα στην ευρωζώνη έχει θεσμοθετηθεί μια διαδικασία η οποία είναι η ίδια με αυτήν που η Τρόικα εφαρμόζει στη χώρα μας;
Αν δεν φαίνεται ακόμη ένα πλήρες Μνημονιακό καθεστώς, υπάρχει και συνέχεια.
«Όταν ένα κράτος μέλος αιτείται χρηματοδοτική συνδρομή από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη ή τρίτες χώρες, το ΕΜΧΣ, το ΕΜΣ, το ΕΤΧΣ ή το ΔΝΤ, συντάσσει, σε συμφωνία με την Επιτροπή, που ενεργεί σε συνεννόηση με την ΕΚΤ και, όπου είναι σκόπιμο, με το ΔΝΤ,
σχέδιο προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής…
Η Επιτροπή μεριμνά ώστε το μνημόνιο συνεννόησης που υπογράφει εξ ονόματος του ΕΜΣ ή του ΕΤΧΣ να είναι πλήρως συμβατό με το πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής που έχει εγκρίνει το Συμβούλιο» (Άρθρο 7, Πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής).
Δεν νομίζω να υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία!
Η αιτιολογική έκθεση του συγκεκριμένου κανονισμού μιλάει καθαρά, δεν κρύβεται. Η συμβατότητα του πλαισίου λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των όρων της χρηματοδοτικής συνδρομής πρέπει να κατοχυρωθεί στη νομοθεσία της Ένωσης.
Έτσι έγινε. Αυτό που έχουμε γνωρίσει σαν Μνημονιακό καθεστώς σε ορισμένες μόνο χώρες, όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία και αποτελούσε ειδική περίπτωση, τώρα θεσμοθετείται στην καρδιά της Ευρωζώνης, αποτελεί ευρωπαϊκό δίκαιο.
Η Ευρωζώνη λοιπόν προβλέπει ένα πλήρες, σκληρό και άγριο μνημόνιο στην ίδια τη νομοθεσία της. Η Επιτροπή σε συνεργασία με την ΕΚΤ και το Συμβούλιο αποτελεί τη νέα Ευρωπαϊκή Τρόικα όπου θα πραγματοποιεί αποστολές επιθεώρησης, θα επιβάλλει μνημόνια στα κράτη μέλη.
Άρθρο 14, Άσκηση εποπτείας μετά το πρόγραμμα: «Τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75 % της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ».
Όπως καταλαβαίνουμε η χώρα μας δεν πρόκειται να απαλλαγεί από την εποπτεία αν δεν έχει εξοφλήσει το 75% του χρέους της. Αυτά που λέει ο Σαμαράς ότι φτάνουμε στην έξοδο από το Μνημόνιο είναι όμορφα λόγια και μεταξωτές κορδέλες. Η Ευρωζώνη έχει μιλήσει. Θα μας ξεφορτωθείτε μετά από πάρα πολλά χρόνια.
H πατρίδα μας βρίσκεται σε πρόγραμμα δανειοδότησης, οπότε καλείται να εφαρμόσει τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού, δηλαδή μνημόνιο εις το διηνεκές.
Στο τέλος του κανονισμού υπάρχει ξανά η υπογραφή του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του κ. M. Schulz, αυτού που οι αιθεροβάμονες φίλοι μας θεωρούν πιθανό σύμμαχό μας σε μια μελλοντική προοδευτική κυβέρνηση.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ (ΕΜΣ)
Η συνθήκη για τη θέσπιση Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) είναι πλέον πραγματικότητα στη χώρα μας.
Ο ΕΜΣ αποτελεί ένα «διεθνή χρηματοδοτικό μηχανισμό» που μέλη του είναι τα κράτη της ευρωζώνης.
Προκειμένου να θεσμοθετηθεί ο Μηχανισμός, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέδωσε απόφαση που τροποποιεί το άρθρο 136 της συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην πραγματικότητα ο ΕΜΣ θα αναλάβει το έργο το οποίο διεκπεραιώνει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF).
Στο άρθρο 3, Σκοπός: «Ο σκοπός του ΕΜΣ είναι η κινητοποίηση της χρηματοδότησης και η παροχή στήριξης σταθερότητας, υπό αυστηρούς όρους, κατάλληλους για το επιλεγμένο μέσο χρηματοδοτικής συνδρομής, προς όφελος των μελών του ΕΜΣ που αντιμετωπίζουν ή απειλούνται από σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης, εφόσον είναι απαραίτητη για την διαφύλαξη της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της και των κρατών μελών της».
Ξεχωρίζουν εδώ δύο βασικά σημεία για τον σκοπό λειτουργίας του Μηχανισμού.
Το πρώτο είναι ότι η χρηματοδότηση γίνεται υπό αυστηρούς όρους.
Η ευρωζώνη δεν χαρίζεται, και πολύ περισσότερο δεν μασάει τα λόγια της. Θα πάρετε χρήματα αλλά υπό την εφαρμογή αυστηρών προγραμμάτων.
Δεν μοιράζει χρήματα, δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Εξάλλου από την αρχή της συζήτησης το 2010, πριν ακόμη γίνει η αλλαγή του άρθρου 136, οι αυστηροί όροι ήταν προαπαιτούμενο για την παραχώρηση οικονομικής βοήθειας.
Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία: «Εάν εκδοθεί απόφαση σύμφωνα με την παράγραφο 2, το συμβούλιο διοικητών αναθέτει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με την ΕΚΤ και εφόσον είναι εφικτό από κοινού με το ΔΝΤ, να διαπραγματευθεί με το ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ, μνημόνιο κατανόησης (ΜΚ), όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής» (Άρθρο 13).
Μνημόνιο κανονικά και με τη βούλα. Όλο το κατάπτυστο ειδικό καθεστώς που εφαρμόζεται στη χώρα μας από την Τρόικα, τώρα θα εφαρμόζεται από την ίδια την Ευρωζώνη διαμέσου του Μηχανισμού.
Το δεύτερο είναι ότι θα δώσει χρήματα ο ΕΜΣ εφόσον απειλείται η ευρωζώνη.
Αυτό είναι το κλειδί. Όλα γίνονται για να σωθεί το ευρώ. Δεν γίνονται για να σωθεί η χώρα. Η χώρα θα μπει σε πρόγραμμα χρηματοδότησης και σε Μνημόνιο όχι για σωθεί η ίδια αλλά εφόσον απειλείται το ευρώ.
Και για διαλύσουμε οποιαδήποτε αμφιβολία, αναφέρεται ακόμα: «Εφόσον είναι απαραίτητο για την διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της και των κρατών μελών της, ο ΕΜΣ δύναται να παρέχει στήριξη σταθερότητας σε μέλος του ΕΜΣ, κάτω από αυστηρούς όρους» (άρθρο 12, Αρχές).
Η νέα συνθήκη δεν το κρύβει, τα κράτη μπορεί να διαλυθούν, να τιμωρηθούν, μπορεί να πάθουν οτιδήποτε άλλο – αυτό στο οποίο ορκίζονται είναι η σωτηρία του κοινού νομίσματος.
Ο ΕΜΣ είναι ένα Ευρωπαϊκό ΔΝΤ θεσμοθετημένο μέσα στην ίδια την ευρωζώνη.
Όταν ένα κράτος μέλος ζητήσει οικονομική υποστήριξη, ο ΕΜΣ σε συνεργασία με το ΔΝΤ θα αξιολογεί τη βιωσιμότητα του χρέους του.
«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με την ΕΚΤ και εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ, επιφορτίζεται με την παρακολούθηση της συμμόρφωσης προς τους όρους που συνοδεύουν τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής».
Οι Ευρωπαίοι φτιάξανε ένα αντίγραφο του ΔΝΤ και το εγκαταστήσανε μέσα στην Ευρωζώνη.
Ακόμη και σε περίπτωση προληπτικής χρηματοπιστωτικής συνδρομής ή χρηματοπιστωτικής συνδρομής για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών ή στήριξη των κρατών στην πρωτογενή αγορά, αυτό θα συνοδεύεται από Μνημόνιο που πρέπει να εφαρμόζεται με αυστηρούς όρους από το εκάστοτε κράτος που θα βρεθεί στην ανάγκη.
Τύφλα να ’χει η Τρόικα. Δεν έχουμε πλέον να ζηλέψουμε τίποτα απολύτως.
Ο ΕΜΣ έχει την έδρα του στο Λουξεμβούργο. Για να είναι σε θέση να εκπληρώσει τον σκοπό του, παρέχεται στον ΕΜΣ στο έδαφος κάθε κράτους μέλους το νομικό καθεστώς και τα προνόμια και οι ασυλίες που προσδιορίζονται στο παρόν άρθρο.
Οι χώροι των εγκαταστάσεων του ΕΜΣ είναι απαραβίαστοι.
«Προς το συμφέρον του ΕΜΣ ο πρόεδρος και το συμβούλιο διοικητών, οι διοικητές, οι αναπληρωτές διοικητές, οι διευθυντές, οι αναπληρωτές διευθυντές καθώς και ο διευθύνων σύμβουλος και τα λοιπά μέλη του προσωπικού τυγχάνουν ασυλίας έναντι δικαστικών διώξεων…»
Ένας υπερ-κρατικός οργανισμός, με απαραβίαστες εγκαταστάσεις, και μια σειρά ασυλίες θα ασκεί απόλυτο έλεγχο πάνω στα κράτη που θα πέσουν στην ανάγκη του.
Η λέξη αποικία δεν φτάνει να αποδώσει τη νέα κατάσταση η οποία έχει ήδη δημιουργηθεί.
Ένα νέο ειδικό καθεστώς και με τη βούλα Συνθήκης δημιουργήθηκε μέσα σε όλη την ευρωζώνη, με τα κράτη και τους λαούς παραδομένους στην απόλυτη εξουσία τους.
ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ;
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Rompuy κατέθεσε στο Συμβούλιο μια έκθεση, ένα δεσμευτικό οδικό χάρτη για τη υλοποίηση μιας Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.
Εδώ μιλάμε για μια τομή, ένα σταθμό στην πορεία της ΟΝΕ.
Η Νομισματική ολοκλήρωση έχει φανεί ατελής – πρέπει να συμπληρωθεί με την Οικονομική, Δημοσιονομική και Τραπεζική ολοκλήρωση.
Μέσα από την έκθεση αυτή διαφαίνεται αρκετά καθαρά ότι επιχειρείται μια τεράστια δομική αλλαγή στον χαρακτήρα της ευρωζώνης, ανάλογη με εκείνη της υιοθέτησης του κοινού νομίσματος. Μιλάμε για μια βαθύτερη και ακόμα πιο αντιδραστικότερη ευρωζώνη.
Μπορούμε να πούμε ότι τα σχέδια για την μετατροπή της ευρωζώνης σε μια Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών κρατών δεν έχουν απλά εκπονηθεί, αλλά είναι ήδη σε εξέλιξη. Υπερφίαλο βέβαια σχέδιο, υπαρκτό όμως.
Ένα από τα κεντρικά στοιχεία της έκθεσης είναι η ενοποίηση του τραπεζικού τομέα, με έναν ενιαίο εποπτικό μηχανισμό που θα υπάγεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Στην ουσία μιλάμε για την κηδεμονία και την διοίκηση των τραπεζών της ευρωζώνης καταρχήν από την ΕΚΤ. Η ΕΚΤ θα αποφασίζει για την ίδρυση ή το κλείσιμο μιας τράπεζας, τα χρηματοδοτικά ανοίγματα, την κεφαλαιακή επάρκεια, την ρευστότητα, τους κανόνες εξυγίανσης και λειτουργίας. Η ΕΚΤ θα είναι ό στρατηγός και οι τράπεζες οι στρατιώτες σε ένα λόχο.
Η ΕΚΤ θα ασκεί αποκλειστικές αρμοδιότητες εξουσίας σε όλο τον τραπεζικό τομέα.
Όλα αυτά δεν αποτελούν υπόθεση εργασίας. Είναι οι άξονες του κανονισμού του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου «για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων» ο οποίος εγκρίθηκε στις 12/09/2012, και με βάση τις αρχές αυτές εφαρμόστηκε στην Κύπρο το σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, το κούρεμα των καταθέσεων και το κλείσιμο και το ξεπούλημα των τραπεζών.
Αν δίπλα σε όλα αυτά βάλουμε και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο το οποίο προβλέπει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και θέσπιση διορθωτικού μηχανισμού διαμέσου συνταγματικού χαρακτήρα διατάξεων, όταν υπάρχει απόκλιση, τότε έχουμε μια πανοραμική εικόνα προς τα πού οδηγείται η Ευρωζώνη αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ;
Πιθανόν το ερώτημα μετά από αυτά που έχουν συμβεί και με αυτά τα οποία σχεδιάζονται να είναι πλαστό.
Σε μία ζώνη του ευρώ όπου –με καλπάζουσα μορφή– εφαρμόζονται σκληροί κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπου έχει θεσμοθετηθεί όλο το μνημονιακό πλαίσιο, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το Συμβούλιο να παίζουν το ρόλο της Τρόικας, όπου οι κρατικοί προϋπολογισμοί πρώτα θα ελέγχονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μετά θα έρχονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου οι ελληνικές τράπεζες θα ελέγχονται απόλυτα και αποκλειστικά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπου η Νομισματική, Δημοσιονομική και Οικονομική πλέον πολιτική εκπονείται από την Γερμανία, όπου στην ουσία η διοίκηση της χώρας να είναι στα χέρια επικυρίαρχων δυνάμεων θεσμοθετημένη με κανόνες Ευρωπαϊκού Δικαίου, το ερώτημα δεν είναι αν μπορούμε να ζήσουμε εκτός ευρώ, αλλά αν μπορούμε να ζήσουμε εντός ευρώ.
Antapocrisis
