Πάντα υπάρχουν οι παρατρεχάμενοι που μόλις μυρίσουν μέλι, τρέχουν γύρω από την εξουσία.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως συνταξιούχοι, ευκατάστατοι άνθρωποι, θέλουν να κατέχουν δημόσιο αξίωμα.
Το κατάλαβα σήμερα.
Πάντα θα θέλουν να είναι στην επικαιρότητα και πάντα θέλουν σκυλάκια υποτακτικά να τους γλύφουν ώστε να τους τονώνουν το χαμένο τους ηθικό και την παλιά τους αίγλη.
Το γλύψιμο λοιπόν είναι μια μανία, ένα σύνδρομο, ένα φετίχ ίσως 😁 που αν δεν το έχεις, δεν μπορείς να ζήσεις.
Φυσικά όλα είναι πάρε δώσε και γι'αυτό λοιπόν αν πετάξεις ένα κοκαλάκι στο αγαπημένο σου ζωάκι....θα σου είναι πιστό και θα κουνάει την ουρά του για εσένα πάντα.
Έλα όμως αν το σκυλάκι σου κινδυνέψει και πηγαίνωντας να το σώσεις, γιατί δεν ζεις χωρίς αυτό, σε τραβήξει στο βούρκο που έχει πέσει και γεμίσεις κι εσύ σκατά.....πως θα αντιδράσεις τότε.
Φυσικά θα το παρατήσεις και θα πας για μπάνιο εσύ κι αυτό άστο να βρωμάει.
Το ζωάκι κάνει πως το ξέρει αυτό αλλά από το πολύ γλύψιμο έχει εθιστεί και πιστεύει πως θα επιβιώσει.
Μόνο που όταν έρθει η ώρα να επιβεβαιώσει το γεγονός αυτό ίσως 😁😎😇😙 βρεθεί προς εκπλήξεως
Εκείνη την ώρα που αισθανθεί μόνο του, θα βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος και......θα το καθαρίσει 😘😘😘
Θέμα αντίληψης λοιπόν 😀
Το νου σας