1.Το αν η πολυποίκιλα εννοούμενη ανθρώπινη ιδέα "Θεός" μπορεί να εκφράζει ένα "κάτι" με αντικειμενική ύπαρξη ή πρόκειται απλά και μόνον για ιδέα, είναι ένα ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΜΑ, αντικείμενο πια των πιο προωθημένων πτυχών της ανθρώπινης διανόησης. Δεν γνωρίζουμε αν αντικειμενικά υπάρχει ή δεν υπάρχει ένα "κάτι" που θα μπορούσε να αποκληθεί με τον όρο "Θεός". Αυτό επιτρέπει στον καθένα να πιστεύει ελεύθερα ότι θέλει.
2. Για
τους ορθολογιστές/φυσιοκράτες αυτό το "κάτι" έχει εξαλειφθεί από τον
φυσικό μας περίγυρο χάρη στην ανάπτυξη της επιστήμης και της
ερμηνευτικότητάς της. Και η ύπαρξη ενός "κάτι" ή η αντ’ αυτού "φυσική"
εξήγηση των απαρχών της ύπαρξης και άλλων απομενόντων ερωτημάτων
εναπόκειται στην πρόοδο της φυσικής, της κοσμολογίας και των φιλοσοφικών
τους συνεπακόλουθων. Αυτό συντελείται ήρεμα, με ενδιαφέρον και με
εμπιστοσύνη.
3. Για την χριστιανική Εκκλησία όμως αυτό το ανοιχτό θέμα είναι το έσχατο αποκούμπι από το οποίο αρπάζεται για να δικαιολογεί τη διατήρηση της θρησκείας της. Αφού περάσαμε τους αιώνες της χριστιανικής τυραννίδας με την καταστολή του ανθρώπινου πνεύματος με την βία και την πυρά, και αφού η ανάπτυξη της επιστήμης κατά τους τελευταίους αιώνες γέμισε κι ερμήνευσε τα κενά της γνώσης όπου ήταν τρυπωμένος ο Θεός, κι αφού το "πάνω χέρι" απωλέστηκε από την Εκκλησία και περιήλθε στην πολιτική οργάνωση του κάθε κοσμικού κράτους, η χριστιανική Εκκλησία παίζει το τελευταίο της κόλπο. Γιατί για κόλπο πρόκειται, και μάλιστα ακολουθούμενο από εξαπάτηση.
4. Το ΚΟΛΠΟ έγκειται στην εκμετάλλευση του ανοιχτού θέματος. Οι διάφοροι εκπρόσωποι της χριστιανικής εκκλησίας, από τον Πάπα μέχρι και τον ημι-σπουδαγμένο ορθόδοξο παπά, κάνοντας μια στροφή 180 μοιρών από το "πυρ το εξώτερον", που πριν επεφύλασσαν στην επιστήμη, μπαίνουν τώρα ως λαθρεπιβάτες στο καράβι της και καταπιάνονται με ζέση σε αφελή ή εσκεμμένη παρανόηση/παραποίηση των προχωρημένων αναζητήσεων της μικροφυσικής και της κοσμολογίας, για να στηρίξουν την ιδέα ότι όσο κάτι απροσδιόριστο φαίνεται να υπάρχει, έ εκεί βρίσκεται ο Θεός, η αιτία της δημιουργίας, η άυλη αθάνατη ψυχή, και όλα όσα μπορέσουνε να χωρέσουνε. Μας λένε δηλαδή ότι όσο θα υπάρχει ένα περιθώριο αγνώστου θα το γεμίζουν με τον περί Θεού ισχυρισμό τους. Αυτό εννοούν όταν μας προκαλούν με τη σοφιστεία: "Αποδείξτε ότι ο ισχυρισμός μας, ο Θεός, δεν υπάρχει". Ενώ, προφανώς, ή υποχρέωση απόδειξης βαρύνει τον ισχυριζόμενο… Πρόκειται για ιδεολογική μπαγαποντιά.
5. Και η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ έγκειται στο ότι χρησιμοποιούν αυτό το επιστημονικοφιλοσοφικό σωσίβιο για να διατηρούν και κουβαλούν επάνω του την, προφανώς και παντελώς ΑΣΧΕΤΗ με αυτό, πεπαλαιωμένη πραμάτεια τους. Τη θρησκεία του Γιαχβέ και τη συμπαρομαρτούσα κακή και άβολη μυθολογία των Εβραίων μαζί με τις μετέπειτα χριστιανικές ιστορικές πλαστογραφήσεις και δογματισμούς. Κάνουν ένα αριβίστικο άλμα. Συνδέουν και στηρίζουν σε ένα σεβαστό σύγχρονο φιλοσοφικό ζητούμενο μια συσσώρευση θεολογικού ψεύδους και παραμυθιάσματος διάρκειας τριών χιλιάδων χρόνων. Όλον τον ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟ (εικόνες, λείψανα, φυλαχτά κλπ) ΠΟΛΥΘΕΪΣΜΟ τους (πατήρ, υιός, παρθένα μητέρα, άγιοι με ειδικότητες κλπ). Διότι αυτόν ασκούν, επιβάλουν και εμπορεύονται. Ο ζητούμενος "Θεός" δεν προσφέρεται για την πρακτική της θρησκείας. Αυτοί θέλουν ΜΥΘΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ για να κανοναρχούν συστημικά τη ζωή των ανθρώπων και να τους διαμορφώνουν σε πιστούς του εκμαυλισμού τους τους μέσω της κατήχησης στην παιδεία.
6. Γιαυτό ζητάμε ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ: Η θρησκεία να υποχωρήσει από συστημικά επιβαλλόμενη σε απόλυτα σεβαστή ιδιωτική δυνατότητα. Όχι μάθημα θρησκευτικών στα σχολεία αλλά η πολιτεία να εντάξει αναφορές στην ιστορία και το περιεχόμενο της θρησκείας (ών) στα μαθήματα της ιστορίας του πολιτισμού και της φιλοσοφίας (με σχετικές εισηγήσεις από την Εκκλησία (ών) ως ειδικού φορέως). Η Εκκλησία να δρα σαν οργάνωση ιδιωτικού δικαίου, με ίδια μέσα, υποκείμενη στην κρατική νομοθεσία και έλεγχο.
Πέραν του αιτήματος, μια γνώμη: Σε ένα εκκοσμικευμένο περιβάλλον θα δοθεί περισσότερος και αληθέστερος σεβασμός στην Εκκλησία αν αυτή αποτραβηχτεί από το λαϊκιστικό προσκήνιο και να προσπαθήσει να αναβαθμίσει με λιτότητα και σοβαρότητα το περιεχόμενο της θρησκείας που ποιεί προς μια ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ, χρησιμοποιώντας το τεράστιο κεφάλαιο της υψηλής κατανυκτικής τέχνης, εικαστικής και μουσικής και λογοτεχνίας, που επί αιώνες έχει συσσωρεύσει. Αλλά αυτό προαπαιτεί ηγέτες με όραμα, ευθύνη και τόλμη…
3. Για την χριστιανική Εκκλησία όμως αυτό το ανοιχτό θέμα είναι το έσχατο αποκούμπι από το οποίο αρπάζεται για να δικαιολογεί τη διατήρηση της θρησκείας της. Αφού περάσαμε τους αιώνες της χριστιανικής τυραννίδας με την καταστολή του ανθρώπινου πνεύματος με την βία και την πυρά, και αφού η ανάπτυξη της επιστήμης κατά τους τελευταίους αιώνες γέμισε κι ερμήνευσε τα κενά της γνώσης όπου ήταν τρυπωμένος ο Θεός, κι αφού το "πάνω χέρι" απωλέστηκε από την Εκκλησία και περιήλθε στην πολιτική οργάνωση του κάθε κοσμικού κράτους, η χριστιανική Εκκλησία παίζει το τελευταίο της κόλπο. Γιατί για κόλπο πρόκειται, και μάλιστα ακολουθούμενο από εξαπάτηση.
4. Το ΚΟΛΠΟ έγκειται στην εκμετάλλευση του ανοιχτού θέματος. Οι διάφοροι εκπρόσωποι της χριστιανικής εκκλησίας, από τον Πάπα μέχρι και τον ημι-σπουδαγμένο ορθόδοξο παπά, κάνοντας μια στροφή 180 μοιρών από το "πυρ το εξώτερον", που πριν επεφύλασσαν στην επιστήμη, μπαίνουν τώρα ως λαθρεπιβάτες στο καράβι της και καταπιάνονται με ζέση σε αφελή ή εσκεμμένη παρανόηση/παραποίηση των προχωρημένων αναζητήσεων της μικροφυσικής και της κοσμολογίας, για να στηρίξουν την ιδέα ότι όσο κάτι απροσδιόριστο φαίνεται να υπάρχει, έ εκεί βρίσκεται ο Θεός, η αιτία της δημιουργίας, η άυλη αθάνατη ψυχή, και όλα όσα μπορέσουνε να χωρέσουνε. Μας λένε δηλαδή ότι όσο θα υπάρχει ένα περιθώριο αγνώστου θα το γεμίζουν με τον περί Θεού ισχυρισμό τους. Αυτό εννοούν όταν μας προκαλούν με τη σοφιστεία: "Αποδείξτε ότι ο ισχυρισμός μας, ο Θεός, δεν υπάρχει". Ενώ, προφανώς, ή υποχρέωση απόδειξης βαρύνει τον ισχυριζόμενο… Πρόκειται για ιδεολογική μπαγαποντιά.
5. Και η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ έγκειται στο ότι χρησιμοποιούν αυτό το επιστημονικοφιλοσοφικό σωσίβιο για να διατηρούν και κουβαλούν επάνω του την, προφανώς και παντελώς ΑΣΧΕΤΗ με αυτό, πεπαλαιωμένη πραμάτεια τους. Τη θρησκεία του Γιαχβέ και τη συμπαρομαρτούσα κακή και άβολη μυθολογία των Εβραίων μαζί με τις μετέπειτα χριστιανικές ιστορικές πλαστογραφήσεις και δογματισμούς. Κάνουν ένα αριβίστικο άλμα. Συνδέουν και στηρίζουν σε ένα σεβαστό σύγχρονο φιλοσοφικό ζητούμενο μια συσσώρευση θεολογικού ψεύδους και παραμυθιάσματος διάρκειας τριών χιλιάδων χρόνων. Όλον τον ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟ (εικόνες, λείψανα, φυλαχτά κλπ) ΠΟΛΥΘΕΪΣΜΟ τους (πατήρ, υιός, παρθένα μητέρα, άγιοι με ειδικότητες κλπ). Διότι αυτόν ασκούν, επιβάλουν και εμπορεύονται. Ο ζητούμενος "Θεός" δεν προσφέρεται για την πρακτική της θρησκείας. Αυτοί θέλουν ΜΥΘΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ για να κανοναρχούν συστημικά τη ζωή των ανθρώπων και να τους διαμορφώνουν σε πιστούς του εκμαυλισμού τους τους μέσω της κατήχησης στην παιδεία.
6. Γιαυτό ζητάμε ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ: Η θρησκεία να υποχωρήσει από συστημικά επιβαλλόμενη σε απόλυτα σεβαστή ιδιωτική δυνατότητα. Όχι μάθημα θρησκευτικών στα σχολεία αλλά η πολιτεία να εντάξει αναφορές στην ιστορία και το περιεχόμενο της θρησκείας (ών) στα μαθήματα της ιστορίας του πολιτισμού και της φιλοσοφίας (με σχετικές εισηγήσεις από την Εκκλησία (ών) ως ειδικού φορέως). Η Εκκλησία να δρα σαν οργάνωση ιδιωτικού δικαίου, με ίδια μέσα, υποκείμενη στην κρατική νομοθεσία και έλεγχο.
Πέραν του αιτήματος, μια γνώμη: Σε ένα εκκοσμικευμένο περιβάλλον θα δοθεί περισσότερος και αληθέστερος σεβασμός στην Εκκλησία αν αυτή αποτραβηχτεί από το λαϊκιστικό προσκήνιο και να προσπαθήσει να αναβαθμίσει με λιτότητα και σοβαρότητα το περιεχόμενο της θρησκείας που ποιεί προς μια ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ, χρησιμοποιώντας το τεράστιο κεφάλαιο της υψηλής κατανυκτικής τέχνης, εικαστικής και μουσικής και λογοτεχνίας, που επί αιώνες έχει συσσωρεύσει. Αλλά αυτό προαπαιτεί ηγέτες με όραμα, ευθύνη και τόλμη…
