Ακούμε πως οι Χριστιανοί υιοθέτησαν την ημερομηνία της γιορτής του “θεού - Ήλιου” από τους Ρωμαίους και την μετέτρεψαν σε γιορτή της “Γέννησης του Χριστού”. Η εορτή τοποθετείται περίπου στην χειμερινή ισημερία και σημαδεύει την αρχή του μεγαλώματος της ημέρας (25 Δεκεμβρίου).
Ηταν λοιπον ο Ρωμαιος Αυτοκράτορας Αυρηλιανός [Lucius Domitius Aurelianus Augustus –Aurelian(1)] o οποίος πρωτος φαινεται να αποκήρυξε το επισημο δωδεκάθεο και (προσπαθησε) να εγκαινίασει μια μονοθεϊστική πολιτική και καθιέρωσε ως κυρίαρχη θεότητα της αυτοκρατορίας τον Ανίκητο Ήλιο, χωρίς όμως να διώξει η να απαγορευσει την λατρεία των άλλων θεοτήτων.
Καθιέρωσε λοιπον την 25η Δεκεμβρίου σαν εορτή για την «γέννηση του ανίκητου Ήλιου», (Dies Natalis Invicti Solis), επιθυμώντας να επιβάλλει τον “θεό-Ηλιο” σαν την κύρια (ύψιστη) Ρωμαϊκή θεότητα στην Αυτοκρατορία, και να δημιουργήσει “μια πίστη (θρησκεία)- μια αυτοκρατορία”, επιφυλάσσοντας όμως και για τον εαυτό του τον τίτλο «θεός και γεννημένος κυβερνήτης» (deus et dominus natus 😎 ). Έκτισε και έναν ναό, ο οποίος εγκαινιάστηκε την 25 Δεκεμβρίου του 274 μ.Χ., δινοντας το εναυσμα για να εορτάζεται ΩΣ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ η «γέννηση του ανίκητου Ήλιου» κάθε 25η Δεκεμβρίου , από τους Ρωμαίους υπηκόους του !!!.
Καθιέρωσε λοιπον την 25η Δεκεμβρίου σαν εορτή για την «γέννηση του ανίκητου Ήλιου», (Dies Natalis Invicti Solis), επιθυμώντας να επιβάλλει τον “θεό-Ηλιο” σαν την κύρια (ύψιστη) Ρωμαϊκή θεότητα στην Αυτοκρατορία, και να δημιουργήσει “μια πίστη (θρησκεία)- μια αυτοκρατορία”, επιφυλάσσοντας όμως και για τον εαυτό του τον τίτλο «θεός και γεννημένος κυβερνήτης» (deus et dominus natus 😎 ). Έκτισε και έναν ναό, ο οποίος εγκαινιάστηκε την 25 Δεκεμβρίου του 274 μ.Χ., δινοντας το εναυσμα για να εορτάζεται ΩΣ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ η «γέννηση του ανίκητου Ήλιου» κάθε 25η Δεκεμβρίου , από τους Ρωμαίους υπηκόους του !!!.
Στον θρησκευτικό τομέα λοιπόν ο Αυρηλιανός δημιούργησε μια κρατική-Αυτοκρατορική θρησκεία, καθως ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να εγκαινιάσει μια μονοθεϊστική αυτοκρατορική θρησκευτικη πολιτική, προηγούμενος του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο Χριστιανός ιστορικός Sextus Julius Africanus (160 – 240 μ.Χ.), κατόπιν έρευνας, υπολόγισε πως ο Ευαγγελισμός έγινε στις 25 Μαρτίου, οπότε η γέννηση του Χριστού πρέπει να έγινε στις 25 Δεκεμβρίου. Βέβαια είχαν προταθεί από τους Χριστιανούς Πατέρες και άλλες ημερομηνίες. Είναι γεγονός πως η άποψη του Σέξτου πρέπει να προτιμήθηκε, ακριβώς για τον συμβολισμό της έναρξης του θερινού Ηλιοστασίου. Αυτός ο συμβολισμός όμως δεν προέρχεται από κάποια παγανιστική θεώρηση αλλά από την Παλαιά Διαθήκη: Μαλ. 4,2:
" καὶ ἀνατελεῖ ὑμῖν τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά μου ἥλιος δικαιοσύνης " ....
Πάντως ο Σέξτος πέθανε το 240 μ.Χ., ενώ η παγανιστική γιορτή του Ήλιου καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη από τον Αυτοκράτορα Αυρηλιανό (Lucius Domitius Aurelianus Augustus) το 274 μ. Χ. τριαντατέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Σεξτου!!!.
Το να δηλώνουν λοιπόν οι παγανιστές πως τα Χριστούγεννα γιορτάζονται αυτήν την μέρα για να υποσκελίσουν την γιορτή του Ήλιου, είναι τουλάχιστον αστείο, διότι προφανώς ισχύει το αντίθετο. ...
”What is known, however, is that the date of December 25th “had no religious significance in the Roman pagan festal calendar before Aurelian’s time (Roman emperor from 270-275), nor did the cult of the sun play a prominent role in Rome before him. ”According to Tighe, Aurelian intended the new feast“ to be a symbol of the hoped-for ‘rebirth,’ or perpetual rejuvenation, of the Roman Empire…. [and] if it co-opted the Christian celebration, so much the better.” (2)
Religious reform.
Aurelian strengthened the position of the Sun god Sol Invictus as the main divinity of the Roman pantheon. His intention was to give to all the peoples of the Empire, civilian or soldiers, easterners or westerners, a single god they could believe in without betraying their own gods. The center of the cult was a new temple, built in 274 and dedicated on December 25[31] of that year in the Campus Agrippae in Rome, with great decorations financed by the spoils of the Palmyrene Empire.
During his short rule, Aurelian seemed to follow the principle of "one faith, one empire", which would not be made official until the Edict of Thessalonica. He appears with the title deus et dominus natus ("God and born ruler") on some of his coins, a style also later adopted by Diocletian. Lactantius argued that Aurelian would have outlawed all the other gods if he had had enough time. He was recorded by Christian historians as having organized persecutions.[32]
(2) The Myth of the Pagan Origins of Christmas
Professor William Tighe argues that, actually, the pagans co-opted it from the Christians.
Daniel Lattier | November 24, 2017
It’s generally accepted that early Christians adopted December 25th as the day of Christ’s birth to co-opt the pagan celebration of the winter solstice. Some believe this fact undermines Christianity.
But according to Professor William Tighe, this “fact” may actually be a myth.
Based on his extensive research, Tighe argues that the December 25th date “arose entirely from the efforts of early Latin Christians to determine the historical date of Christ’s death.” He also goes so far as to claim that the December 25th pagan feast of the “'Birth of the Unconquered Sun'… was almost certainly an attempt to create a pagan alternative to a date that was already of some significance of Roman Christians.”
Tighe explains…
In the Jewish tradition at the time of Christ, there was a belief in what they called the “integral age”—that the prophets had died on the same days of their conception or birth. Early Christians spent much energy on determining the exact date of Christ’s death. Using historical sources, Christians in the first or second century settled on March 25th as the date of his crucifixion. Soon after, March 25th became the accepted date of Christ’s conception, as well. Add nine months—the standard term of a pregnancy—to March 25th, and Christians came up with December 25th as the date of Christ’s birth.
It is unknown exactly when Christians began formally celebrating December 25thas a feast. What is known, however, is that the date of December 25th “had no religious significance in the Roman pagan festal calendar before Aurelian’s time (Roman emperor from 270-275), nor did the cult of the sun play a prominent role in Rome before him. ”According to Tighe, Aurelian intended the new feast“ to be a symbol of the hoped-for ‘rebirth,’ or perpetual rejuvenation, of the Roman Empire…. [and] if it co-opted the Christian celebration, so much the better.”
As Tighe points out, the now-popular idea that Christians co-opted the pagan feast originates with Paul Ernst Jablonski (1693-1757), who opposed various supposed “ paganizations” of Christianity.
Of course, to Christians, it really doesn’t matter that much whether or not they co-opted December 25th from the pagans, or vice versa. The Christian faith doesn’t stand or fall on that detail. But it’s nevertheless valuable for all of us to give closer scrutiny to shibboleths—such as that of the pagan origins of Christmas—which are continually repeated without being examined.
