Αφόρισε την Επανάσταση ο Πατριάρχης Γρηγορίος Ε΄και την κίνηση του αυτή την έκαναν "σημαία" κάποιοι έλληνες-ανθέλληνες για να συκοφαντήσουν την Εκκλησία και τον ρόλο της στον ξεσηκωμό.
Δεν συνεχίζουν την ιστορία όμως γτ δεν βολεύει στην προπαγάνδα τους...
3 μέρες μετά ο Πατριάρχης καλεί την Σύνοδο του Πατριαρχείου και με δάκρυα στα μάτια καίει το κείμενο του "αφορισμού" μπροστά στην Αγία Τράπεζα του Πατριαρχικού Ναού, δεόμενος για την επιτυχή έκβαση της Επανάστασης.
Η διπλωματική κίνηση του "αφορισμού" απέβλεπε στο να μην υπάρξουν αντίποινα απέναντι στους Έλληνες της Κων/λης.
Δυστυχως ΑΠΕΤΥΧΕ.
Το πρώτο θυμα ήταν ο ίδιος -ο όποιος ανήμερα το Πάσχα του 1821 απαγχονίστηκε και ακολούθησε ο άγνωστος διωγμός των Ελλήνων της Πόλης τον Ιούνιο του ΄21, ως αντίποινα για τον ξεσηκωμό στην Πελοπόννησο
Εκδόθηκαν τρεις αφοριστικές επιστολές από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε'.
Η τρίτη είναι εμπιστευτική προς τους μητροπολίτες, δεν δημοσιεύθηκε όπως οι προηγούμενες δύο. Είναι όμως ίδια με τις προηγούμενες. Αν ο αφορισμός της επανάστασης είχε σκοπό να ρίξει στάχτη στα μάτια των Τούρκων ώστε να αποφευχθούν τα αντίποινα δεν θα χρειαζόταν η έκδοση αυτής της τρίτης εμπιστευτικής επιστολής.
ΑΜ ΕΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΣΘΟΛΟΥ ΕΤΣΙ !!!!!!
Ο ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ ΠΟΥ ΑΝΕΒΗΚΕ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ -ΤΡΕΙΣ- ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΘΡΟΝΟ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΑΦΟΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ !!!!!
ΤΡΕΙΣ !!!!!!!
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΗΤΑΝ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ !!!!!
ΜΠΑ ;;;;;;
ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ;;;;;;
ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΡΕΕΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΥΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ !!!!
ΓΙΑ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ , ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΒΟΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΘΡΟΝΟ.....;;;;;;;
ΚΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΒΡΩΜΙΑΡΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΘΜΕΝΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ.
ΕΙΜΑΣΤΕ
ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΓΙ ΑΥΤΟ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΚΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1821 Ο ΛΑΟΣ ΒΟΓΓΑΓΕ 1500 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ.
ΓΙΑΤΙ ΚΡΕΜΑΣΕ Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ;;;
ΑΠΛΑ , Ο "ΚΑΛΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ" ΚΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ ΑΠΟΛΥΕΤΑΙ ΠΡΩΤΟΣ
Θεόφιλος Καΐρης Το μεγάλο θύμα της ορθόδοξης Ιεράς Εξέτασης
Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού.
Το 1801 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος αλλάζοντας το όνομα του από Θωμάς σε Θεόφιλος. Το 1803 με δαπάνες του θείου του και μερικών πλουσίων Κυδωνιατών έφυγε στην Ευρώπη. Αρχικά διέμεινε στην Ελβετία, όπου μελέτησε την οργάνωση των διδακτηρίων του μεγάλου παιδαγωγού Πεσταλότσι, και κατέληξε στην Πίζα, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική και παρακολούθησε μαθήματα φυσιολογίας στην ιατρική σχολή.
Το 1807 μετέβη στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές σπουδές του και συνδέθηκε στενά με το μεγάλο νεοέλληνα διαφωτιστή Αδαμάντιο Κοραή.
Στην Άνδρο ύψωσε πρώτος την επαναστατική σημαία στις 10 Μαΐου 1821, σε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Η συμμετοχή του στον αγώνα ήταν πολύ σημαντική και πολύτροπη, ενώ έγινε και ένας από τους κυριότερους συνεργάτες για τη σύνταξη του πολιτεύματος του Άστρους.
Το 1828 ευρισκόμενος στην Αίγινα του ζητήθηκε να προσφωνήσει τον πρώτο Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια κατά την τελετή υποδοχής στο μητροπολιτικό ναό στις 12 Ιανουαρίου 1828.
Έχοντας σκοπό την ίδρυση ορφανοτροφείου για τα ορφανά των αγωνιστών της Επανάστασης ταξιδεύει από το 1832 σε Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Αυστρία, Κάτω Ρωσία, Μολδαβία και Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών από ομογενείς.
Το 1835 ο Βασιλέας Όθωνας τού απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του την περίοδο του Αγώνα. Ο Καΐρης, όπως και ο άλλος διδάσκαλος του Γένους Θεόκλητος Φαρμακίδης, σε μία πράξη αποδοκιμασίας προς το καθεστώς της αντιβασιλείας των Βαυαρών δεν απεδέχθη την τιμή. Την ίδια στάση κράτησε και όταν του προσεφέρθη η έδρα της Φιλοσοφίας στο νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο Αθηνών (1837).
Μιλούσε πολλές γλώσσες, όπως αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Αγγλικά. Ενδιαφέρθηκε για την αρχαιολογία, και οι έρευνές του οδήγησαν σε σημαντικές ανακαλύψεις στη γενέτειρά του. Ασχολήθηκε με τη βοτανολογία και καταχώρησε σε καταλόγους πολλά από τα φυτά του τόπου του καταγράφοντας συγχρόνως τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες.
Εγκαινίασε το Ορφανοτροφείο του το Σεπτέμβριο του 1835 δεχόμενος αρχικά τριάντα ορφανά και την επόμενη χρονιά το έθεσε σε πλήρη λειτουργία. Στη σχολή του ορφανοτροφείου διδάσκονταν όλα τα μαθήματα που παραδίδονταν στα ευρωπαϊκά σχολεία με τη βοήθεια σύγχρονων επιστημονικών οργάνων. Η παιδαγωγική μέθοδος του Καΐρη στηρίζονταν στην ελεύθερη έκφραση του μαθητή και το φιλελευθερισμό. Ο ίδιος μάλιστα ονόμαζε τα μαθήματα «συνδιαλέξεις». Μαθητές της σχολής δεν ήταν μόνο τα ορφανά αλλά και νέοι από εύπορες οικογένειες που επιθυμούσαν να διδαχτούν από τον πρωτοπόρο δάσκαλο.
Ο Καΐρης ανέπτυξε μία προσωπική θρησκεία τη «Θεοσέβεια» επηρεασμένος από τους Γάλλους δεϊστές. Μία μονοθεϊστική διδασκαλία με δικές της τελετές λατρείας και αναφορές στην ισότητα και την ουσιαστική ελευθερία του ατόμου. Για αυτή του τη θρησκευτική θεωρία θεωρήθηκε σύντομα αιρετικός και επικίνδυνος τόσο από τη βαυαροκρατία, που έβλεπε στο πρόσωπο του έναν αφυπνιστή του λαού, όσο και από την επίσημη Εκκλησία.
Η Ιερά Σύνοδος του Βασιλείου της Ελλάδος με πρόεδρο τον Μητροπολίτη Κυνουρίας Διονύσιο ζήτησε από τον Καΐρη να προβεί σε «ομολογία πίστεως», την οποία εκείνος απέκρουσε ως καταπιεστική της συνείδησής του. Τότε η ελληνική κυβέρνηση, ενδίδοντας στις πιέσεις της Ιεράς Συνόδου, διέταξε τον αρχηγό του στόλου Κωνσταντίνο Κανάρη να πλεύσει με τη ναυαρχίδα του στόλου στην Τήνο για να πάρει από εκεί το διοικητή της Τήνου και να τον πάει στην Άνδρο, ώστε μαζί με το Μητροπολίτη Άνδρου να καλέσουν ενώπιον τους τον Καΐρη.
Το δικαστήριο της Σύρου (με πρόεδρο τον Ι. Δοξαρά, συνέδρους τους Σταύρο Λογοθέτη, Δ.Α. Βαφειάδη, Αλέξανδρο Αλεξάνδρου και Ι. Πρεζάνη, Εισαγγελέα το Ν. Στούπη, κατηγορούμενους τους Θεόφιλο Καΐρη, Γρηγ. Δεσποτόπουλο, Σπυρ. Γλαυκωπίδη, Θ. Λουλούδη ή Μονοκόνδυλο και Συνηγόρους υπερασπίσεως τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Νικ. Ι. Σαρίπολο και τον Ιω. Παλαιολόγο) εξέδωσε την υπ' αριθ. 181/21.12.1852 καταδικαστική απόφαση, με φυλακίσεις για όλους και ειδικότερα διετή φυλάκιση για τον Θεόφιλο Καΐρη.
Ο Καΐρης, ασθενής ήδη και σε προχωρημένη ηλικία, μεταφέρθηκε στις φυλακές Σύρου, όπου λίγες μέρες αργότερα στις 13 Ιανουαρίου 1853 άφησε την τελευταία του πνοή.
Το σκήνωμά του ενταφιάστηκε σε χώρο του λοιμοκαθαρτηρίου Ερμούπολης, αφού ο τοπικός ιερέας δεν παρείχε άδεια ταφής στο κοιμητήριο, χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία και υπό την επίβλεψη της αστυνομίας !!! Την επομένη της ταφής του άγνωστοι βέβηλοι άνοιξαν τον τάφο του διδασκάλου τεμάχισαν τη σορό του και έριξαν μέσα στα σωθικά του ασβέστη.
Οκτώ ημέρες μετά το θάνατό του !!!!! ο Άρειος Πάγος με την υπ. αριθ. 19/19.1.1853 απόφασή του απάλλαξε των κατηγοριών και αθώωσε το Θεόφιλο Καΐρη!!!
* * * *
ΠΗΓΗ: Θεόφιλος Καϊρης [ http://www.musioelias.gr/el/node/612]
ΣΧΕΤΙΚΑ
1. Η κατά την 19 Ιανουαρίου 1853 ενώπιον του Αρείου Πάγου δίκη του Θεοφίλου Καΐρου Και των συν αυτώ επί Καϊρισμώ υπό του πλημμελειοδικείου Σύρου καταδικασθέντων Σπυρίδωνος Γλαυκωπίδου, Γρηγορίου Δεσποτοπούλου και Θεοφίλου Λουλούδη ή Μονοκονδύλου.
2. Θεόφιλος Καϊρης / Δημητρίου Π.Πασχάλη.
3. Κατάλογος βιβλιοθήκης Θεόφιλου Καΐρη : (Γυμνασίου Άνδρου) / καταρτισθείς υπό Αντων. Στεφ. Τηλιακού.
4. Κοσμοσοφία: ή το Καθολικόν Αλληλέγγυον... / Καΐρης, Θεόφιλος, Εν Βρυξέλλαις: [χ.ε.], 1856.
5. Λόγος / Θ. Καϊρου.
6. Μέρος της εκφωνηθείσης ομιλίας υπό Θεοφίλου Καϊρη εις το εν Άνδρω Ορφανοτροφείον κατά το τέλος της σειράς των υπ' αυτού διδασκομένων μαθημάτων.
7. Συντομωτάτη απάντησις εις τα υπό του κυρίου Ν. Βάμβα κατά του Θ. Καϊρη εκδοθέντα. Και πρώτον' εις την κατά του Θ. Καϊρη διατριβήν αυτού, την εν τω Αιώνι αρ. 1158 καταχωρηθείσαν.
8. Θεόφιλος Καΐρης (1784-1853) – Το μεγάλο θύμα της ελληνορθόδοξης Ιεράς Εξέτασης
9. Θεόφιλος Καϊρης
10. Τα Καΐρεια
11. Φιλοσοφικά και φιλολογικά / Θ. Καΐρη, επιμ. Β.Π. Σεκοπούλλου.
Άγγλοι Ζωγράφοι -Τζωρτζ Φρέντερικ Ουώτς, Θεόφιλος Καϊρης
