Ο «αχυράνθρωπος» δεν έχει δική του
άποψη αλλά άγεται και φέρεται από τρίτους. Οι αποφάσεις του δεν είναι
προϊόν δικής του βούλησης, αλλά επιβάλλονται, είτε από μεμονωμένα άτομα,
είτε από ομάδες ατόμων. Η πολιτική τους σταδιοδρομία, συνήθως, είναι
βραχεία και η ημερομηνία λήξης της εξαρτάται από τον πολιτικό σχεδιασμό
που έχουν κάνει τα συμφέροντα που τον έχουν επιβάλλει. Με απλά λόγια,
δηλαδή, είναι αναλώσιμος. Η πολιτική ιστορία καταγράφει τον
«αχυράνθρωπο» με τους μελανότερους χαρακτηρισμούς, ασχολούμενη,
ουσιαστικά, όχι με τον ίδιο αλλά με αυτούς που τον επέβαλλαν και τα
κίνητρά τους.
Τον «αχυράνθρωπο» περιβάλλουν,
συνήθως, άνθρωποι «ιντριγκαδόροι», αριβίστες, χαμηλού πολιτικού
βεληνεκούς. Επειδή οι ίδιοι δεν μπορούν να σταθούν ως επικεφαλής, λόγω
μειωμένων προσόντων, συντάσσονται πίσω από τον «αχυράνθρωπο» και από το
παρασκήνιο εκτελούν τα δικά τους, ιδιοτελή, σχέδια. Ενίοτε, μάλιστα,
τους επιβάλλουν οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι, για να εξυπηρετούν τα
δικά τους συμφέροντα.
Η παγκόσμια αλλά και η ελληνική
ιστορία έχει καταγράψει δεκάδες περιπτώσεις «αχυρανθρώπων», που ως
διάττοντες αστέρες «ήλθον και απήλθον», χωρίς κανείς να τους θυμάται ή
να τους αναγνωρίζει. Αυτό που μένει από αυτούς είναι τα συμφέροντα που
εξυπηρέτησαν…
Το πρόβλημα είναι οτι οι " αχυράνθρωποι " τις περισσότερες φορές δεν το γνωρίζουν και νομίζουν οτι παράγουν έργο !!!
Έτσι τους κάνουν να πιστεύουν οι διάφοροι παρατρεχάμενοι 👏👏👏👏
Ένας " αχυράνθρωπος " που παίρνει ή που του δίνουν τις ευθύνες είναι πάντα και παντού χρήσιμος !!
Είναι ανατριχιαστικότερη η αίσθηση που δημιουργείται στο άκουσμα των συνωνύμων της λέξης «αχυράνθρωπος». Εξάρτημα,Μαριονέτα, Πιόνι και άλλα «εύσχημα και εύηχα».
Δεν θα άξιζε να ασχοληθεί κανείς με τα άτομα εκείνα που προσδιορίζουν κάποιοι
ως αχυράνθρωποι, αν δεν αποτελούσαν συστατικά στοιχεία του διοικητικού
μηχανισμού, σε όλα σχεδόν τα επίπεδα διοίκησης στη χώρα. Οι κυβερνητικοί
αλλά και αντιπολιτευόμενοι αχυράνθρωποι εντοπίζονται σε όλους τους
χώρους όπου ασκείται διοίκηση, αλλά είναι σχεδόν αόρατοι αφού πρόκειται
συνήθως για ανθρώπους μάλλον αδιάφορους.
Στα πιο χαμηλά επίπεδα διοίκησης, οι
αχυράνθρωποι είναι ενοχλητικότεροι, για τους νοήμονες βέβαια. Είναι
ενοχλητικότεροι γιατί είναι μέρη της καθημερινότητας του πολίτη και
εφόσον μιλάμε για τα χαμηλότερα επίπεδα διοίκησης, όπως η αυτοδιοίκηση,
οι αχυράνθρωποι είναι μέρος της καθημερινότητας του δημότη. Τους βρίσκει
κανείς παντού. Είναι πρόεδροι οργανισμών, σωματείων, ιθύνοντες
υπηρεσιών,ακόμα και δημοτικοί σύμβουλοι. Ενίοτε, όταν οι καιροί
γιγαντώνουν τις σχέσεις διαπλοκής συμφερόντων με πολιτικούς,
αχυράνθρωποι είναι και δήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες ή και -σπανιότερα-
περιφερειάρχες. Φυσικά και υπουργοί ή πρωθυπουργοί μπορεί να αποτελούν
ενεργούμενα άλλων, πολιτικά ή οικονομικά ισχυρότερων, αλλά αυτό είναι
μία ακραία περίπτωση που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα…..
Πολύ συχνή είναι η εμφάνιση των
αχυρανθρώπων στον τομέα των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, του τύπου, έντυπου
και ηλεκτρονικού εθνικού και κυρίως, τοπικού.
Δια των αχυράνθρωπων οι κάθε λογής
εξουσίες εδραιώνονται, σχεδόν παγιώνονται και γι’ αυτό ο ρόλος τους αν
και δυσώδης, δεν παύει να είναι καθοριστικός. Το μεγάλο μειονέκτημα των
σμπίρων όμως, είναι το ότι επειδή δεν διαθέτουν προσωπικότητα και είναι
πάντα ετεροκίνητοι, είναι άτομα μειωμένης εμπιστοσύνης και γι’ αυτό
άλλωστε οι καθοδηγητές τους δεν πρόκειται ποτέ να τους εμπιστευτούν σε
κάποιο ρόλο παραπάνω από τον ρόλο της μαριονέτας. Οι πιο έξυπνοι από τα
ανθρώπινα αυτά εργαλεία το γνωρίζουν αυτό και το αποδέχονται. Οι πιο
ανόητοι διατηρούν φιλοδοξίες που γρήγορα διαψεύδονται και τότε αρχίζει η
καταστροφή τους. Καμία φορά παρασέρνουν και τα αφεντικά τους αλλά αυτό
σπανίως επιτρέπεται να συμβεί.
