Και για λόγους απόδοσης Δικαιοσύνης και Αληθείας:
ΟΠΟΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ή ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ’21 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΥΜΝΗΤΙΚΑ -«ολόπρωτα κι ολού μπροστά»!- ΣΤΗΝ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ & ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙΩΝ, ΣΤΟΝ ΟΙΤΥΛΙΩΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΗΛΙΑ (Τ)ΣΑΛΑΦΑΤΙΝΟ, ΣΤΙΣ ΔΡΕΠΑΝΗΦΟΡΕΣ ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΔΙΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ (γνωστούς και αγνώστους) ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΠΡΩΤ-ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ…, επιτρέψτε μου, ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ‘ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ Η ΓΝΩΜΗ!
…κουβέντες καθαρές, (κι ως συνήθως) καθόλου διπλωματικές!
Γ.Π.Δημακόγιαννης
[εκδότης «Αδούλωτη ΜΑΝΗ – ΛΑΚΩΝΙΑ Οδός»]
--------------------------
[Ο Π.ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ Σ-Π-Ι-Τ-Ι ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑ ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙΩΝ ΗΤΑΝ Η 49η ΑΠΩΛΕΙΑ!!]
«Εν Τριπολιτσά (Απρίλιος 1825)
- Αδελφοί Έλληνες!
Ευχαρίστως έπιον και το πικρόν τούτο ποτήριον. Εθυσιάσθη ενδόξως μαχόμενος υπέρ πίστεως και υπέρ πατρίδος και έτερος φίλτατός μου υιός, o Ιωάννης Μαυρομιχάλης, όστις ετραυματίσθη κατά την εν Νεοκάστρω (σσ. Πύλου Μεσσηνίας) μάχην εις τας 14 του παρόντος, ανδρείως πολεμών τον βάρβαρον εχθρόν, και μετά οκτώ ημέρας παρέδωκε το πνεύμα του εις τον Θεόν. Ούτος ο ένδοξος μάρτυς της φιλτάτης ελευθερίας, ήδη επαναπαύεται (…) και αγάλλεται αξιωθείς να επισφραγίση την δόξαν του με τοιούτον έντιμον θάνατον.
Γαίαν έχοις ελαφράν, τέκνον γλυκύτατον των αθανάτων προπατόρων σου, άξιον και των μαχιμωτάτων αδερφού σου και θείου σου Ηλιού(*) και Κυριακούλη(**) εφάμιλλον! ο θάνατός σου ήδη βαλσαμόνει τας κινδυνώδεις πληγάς, όσας αι δειναί περιστάσεις ήνοιξαν εις την καρδίαν μου, επειδή με δίδει χρηστάς ελπίδας ότι της Σπαρτιατικής ευθαρσίας σου το παράδειγμα το αξιομίμητον θα ελευθέρωση το πατρώον έδαφος από την στυγεράν παρουσίαν των απάνθρωπων τυράννων˙ ναι αδερφοί Έλληνες! και φίλτατοί μου Σπαρτιάται! το γενναίον παράδειγμα του νεανίσκου τούτου μιμούμενοι δράμετε να εκδικηθήτε το αίμα του.
Πέτρος («Πετρόμπεης») Μαυρομιχάλης, Αρχιστράτηγος»
Στην εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά», που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι (από το 1824), το γεγονός αναφέρετε ως εξής:
«Σιμά των ειρημένων Ηλία και Κυριακούλη, η οικογένεια του Μαυρομιχάλη επρόσφερε νεωστί και τρίτην άλλην πολύτιμον θυσίαν εις τον ιερόν της ελευθερίας βωμόν, τον νεώτατον Ιωάννην Μαυρομιχάλην, η θυσία αύτη όχι μόνον διέλυσεν ως ιστόν αράχνης πάσαν αδίκως πρότερον αποδοθείσαν κατηγορίαν εις τον γηραιόν πατέρα, Πέτρον Μαυρομιχάλην, αλλ' ηύξησαν έτι μάλλον την δόξαν και την υπόληψίν του• χωρίς να μικροψυχήση, ουδέ να δοθή όλως εις λύπην δια τον άωρον θάνατον του αγαπητού του υιού, ο γνήσιος ούτος Σπαρτιάτης εμπνευσμένος από βαθύτατον αίσθημα του πατριωτισμού επροσκάλεσεν ευθύς όλους τους συμπατριώτας του εις τα όπλα, και απεφάσισε μόνος του να τρέξη εις το πεδίον της μάχης δια να εκδικηθή το πολύτιμον αίμα αυτού του υιού του...»
[Ελληνικά Χρονικά, φ. 30, 10 Απριλίου 1825].
--------------------------
(*) Ο πρωτογιός του Πετρόμπεη, ο «Χριστόμορφος» Ηλίας Μαυρομιχάλης, είχε σκοτωθεί από τους Τούρκους στα Στύρα της Εύβοιας, στις 12 Ιανουαρίου του 1822
(**) Ο ξακουστός πολέμαρχος, αδερφός του Πετρόμπεη, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, είχε σκοτωθεί από τους Τούρκους σιμά στο Σούλι της Ηπείρου, στις 4 Ιουλίου του 1822
— Γεώργιος Π. ΔημακόγιαννηςΟΠΟΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ή ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ’21 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΥΜΝΗΤΙΚΑ -«ολόπρωτα κι ολού μπροστά»!- ΣΤΗΝ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ & ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙΩΝ, ΣΤΟΝ ΟΙΤΥΛΙΩΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΗΛΙΑ (Τ)ΣΑΛΑΦΑΤΙΝΟ, ΣΤΙΣ ΔΡΕΠΑΝΗΦΟΡΕΣ ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΔΙΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ (γνωστούς και αγνώστους) ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΠΡΩΤ-ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ…, επιτρέψτε μου, ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ‘ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ Η ΓΝΩΜΗ!
…κουβέντες καθαρές, (κι ως συνήθως) καθόλου διπλωματικές!
Γ.Π.Δημακόγιαννης
[εκδότης «Αδούλωτη ΜΑΝΗ – ΛΑΚΩΝΙΑ Οδός»]
--------------------------
[Ο Π.ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ Σ-Π-Ι-Τ-Ι ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑ ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙΩΝ ΗΤΑΝ Η 49η ΑΠΩΛΕΙΑ!!]
«Εν Τριπολιτσά (Απρίλιος 1825)
- Αδελφοί Έλληνες!
Ευχαρίστως έπιον και το πικρόν τούτο ποτήριον. Εθυσιάσθη ενδόξως μαχόμενος υπέρ πίστεως και υπέρ πατρίδος και έτερος φίλτατός μου υιός, o Ιωάννης Μαυρομιχάλης, όστις ετραυματίσθη κατά την εν Νεοκάστρω (σσ. Πύλου Μεσσηνίας) μάχην εις τας 14 του παρόντος, ανδρείως πολεμών τον βάρβαρον εχθρόν, και μετά οκτώ ημέρας παρέδωκε το πνεύμα του εις τον Θεόν. Ούτος ο ένδοξος μάρτυς της φιλτάτης ελευθερίας, ήδη επαναπαύεται (…) και αγάλλεται αξιωθείς να επισφραγίση την δόξαν του με τοιούτον έντιμον θάνατον.
Γαίαν έχοις ελαφράν, τέκνον γλυκύτατον των αθανάτων προπατόρων σου, άξιον και των μαχιμωτάτων αδερφού σου και θείου σου Ηλιού(*) και Κυριακούλη(**) εφάμιλλον! ο θάνατός σου ήδη βαλσαμόνει τας κινδυνώδεις πληγάς, όσας αι δειναί περιστάσεις ήνοιξαν εις την καρδίαν μου, επειδή με δίδει χρηστάς ελπίδας ότι της Σπαρτιατικής ευθαρσίας σου το παράδειγμα το αξιομίμητον θα ελευθέρωση το πατρώον έδαφος από την στυγεράν παρουσίαν των απάνθρωπων τυράννων˙ ναι αδερφοί Έλληνες! και φίλτατοί μου Σπαρτιάται! το γενναίον παράδειγμα του νεανίσκου τούτου μιμούμενοι δράμετε να εκδικηθήτε το αίμα του.
Πέτρος («Πετρόμπεης») Μαυρομιχάλης, Αρχιστράτηγος»
Στην εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά», που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι (από το 1824), το γεγονός αναφέρετε ως εξής:
«Σιμά των ειρημένων Ηλία και Κυριακούλη, η οικογένεια του Μαυρομιχάλη επρόσφερε νεωστί και τρίτην άλλην πολύτιμον θυσίαν εις τον ιερόν της ελευθερίας βωμόν, τον νεώτατον Ιωάννην Μαυρομιχάλην, η θυσία αύτη όχι μόνον διέλυσεν ως ιστόν αράχνης πάσαν αδίκως πρότερον αποδοθείσαν κατηγορίαν εις τον γηραιόν πατέρα, Πέτρον Μαυρομιχάλην, αλλ' ηύξησαν έτι μάλλον την δόξαν και την υπόληψίν του• χωρίς να μικροψυχήση, ουδέ να δοθή όλως εις λύπην δια τον άωρον θάνατον του αγαπητού του υιού, ο γνήσιος ούτος Σπαρτιάτης εμπνευσμένος από βαθύτατον αίσθημα του πατριωτισμού επροσκάλεσεν ευθύς όλους τους συμπατριώτας του εις τα όπλα, και απεφάσισε μόνος του να τρέξη εις το πεδίον της μάχης δια να εκδικηθή το πολύτιμον αίμα αυτού του υιού του...»
[Ελληνικά Χρονικά, φ. 30, 10 Απριλίου 1825].
--------------------------
(*) Ο πρωτογιός του Πετρόμπεη, ο «Χριστόμορφος» Ηλίας Μαυρομιχάλης, είχε σκοτωθεί από τους Τούρκους στα Στύρα της Εύβοιας, στις 12 Ιανουαρίου του 1822
(**) Ο ξακουστός πολέμαρχος, αδερφός του Πετρόμπεη, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, είχε σκοτωθεί από τους Τούρκους σιμά στο Σούλι της Ηπείρου, στις 4 Ιουλίου του 1822
…για λόγους απόδοσης Δικαιοσύνης και Αληθείας:
ΟΠΟΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ή ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ’21 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΥΜΝΗΤΙΚΑ -«ολόπρωτα κι ολού μπροστά»!- ΣΤΗΝ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ & ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙΩΝ, ΣΤΟΝ ΟΙΤΥΛΙΩΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΗΛΙΑ (Τ)ΣΑΛΑΦΑΤΙΝΟ, ΣΤΙΣ ΔΡΕΠΑΝΗΦΟΡΕΣ ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΔΙΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ (γνωστούς και αγνώστους) ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΠΡΩΤ-ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ…, επιτρέψτε μου, ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ‘ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ Η ΓΝΩΜΗ!
…κουβέντες καθαρές, (κι ως συνήθως) καθόλου διπλωματικές!
...Δεν το παλεύω, το ομολογώ: Να βλέπω να μην χωράει πουθενά στις επετειακές ιστορικές αναφορές "επωνύμων", ακόμη και συμπατριωτών μας Λακώνων!!!, να μην χωράει η Αδούλωτη Μάνη με την Οικογένεια των πρωτΑγωνιστών της Εθνεγερσίας που έδωσε τους περισσότερους Νεκρούς (από κάθε άλλη Ελληνική Οικογένεια), δλδ τους Μαυρομιχαλαίους (με τιμημένους 49 Νεκρούς, πεσόντες σε κάθε γωνιά της Ελλάδος!)…
Κι επειδή εμείς εδώ στην Μάνη, όπως όλοι γνωρίζετε, είχαμε τραγούδια που... ηττήθηκαν μπροστά στο πάνδημο Πένθος και στα Μοιρολόγια για Ήρωες και Εθνομάρτυρες Νεκρούς, εθελοντές των εθνικών αγώνων, για την Λευτεριά όλων των Ελλήνων, τούτο μόνο:
«…Μωρή κλωγιού(*) του Λιμενιού π’ άπλωνες τις φτερούγες ζου
κι αγκάλιαζες τους έξι γιους και τους σαράντα ανιψιούς…
Τόχες ποτέ συλλογιστεί ότι θα μείνεις δίχως γιους κι ότι δεν θάχεις ανιψιούς;»!
(*) κλωγιού=κλώσσα, στοργική μάνα
Γ.Π.Δημακόγιαννης
[εκδότης «Αδούλωτη ΜΑΝΗ – ΛΑΚΩΝΙΑ Οδός»]
200 ΧΡΟΝΙΑ, ΥΠΟΣΧΕΣΗ & ΟΦΕΙΛΗ...
Στην γενική αντεπίθεση για την αποκατάσταση και δικαίωση των αληθινών Πρωταγωνιστών και Πρωταγωνιστριών της Εθνεγερσίας οι Μανιάτισσες ηρωίδες του Διρού που, ενώ οι Άντρες τους πολεμούσαν στην Βέργα (το δυτικό σύνορο της Μάνης), τον Ιούνιο του 1826, δεν το 'βαλαν στα πόδια όταν ξημέρωμα μπροστά τους αντίκρυσαν τους τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ, αλλά τους αντιμετώπισαν στα ίσα με όπλα τα δρεπάνια του θερισμού, τα άλλα πρωτόγονα γεωργικά τους σύνεργα και τις άφθονες στον τόπο μας ...πέτρες... Σ' αυτές τις Γυναίκες η άδικη ως τώρα επίσημη Ιστορία οφείλει -έστω και με καθυστέρηση 200 ετών!- να αποκαταστήσει τα ημαρτημένα της και το παράδειγμα Τους να διδάσκεται στο πανελλήνιο, στα σχολεία μας, ως πρότυπο ευψυχίας, πατριωτισμού και παλλαϊκής άμυνας...
Στην Αδούλωτη Μάνη δεν υπήρξε "άμαχος πληθυσμός"!
Στην γενική αντεπίθεση για την αποκατάσταση και δικαίωση των αληθινών Πρωταγωνιστών και Πρωταγωνιστριών της Εθνεγερσίας οι Μανιάτισσες ηρωίδες του Διρού που, ενώ οι Άντρες τους πολεμούσαν στην Βέργα (το δυτικό σύνορο της Μάνης), τον Ιούνιο του 1826, δεν το 'βαλαν στα πόδια όταν ξημέρωμα μπροστά τους αντίκρυσαν τους τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ, αλλά τους αντιμετώπισαν στα ίσα με όπλα τα δρεπάνια του θερισμού, τα άλλα πρωτόγονα γεωργικά τους σύνεργα και τις άφθονες στον τόπο μας ...πέτρες... Σ' αυτές τις Γυναίκες η άδικη ως τώρα επίσημη Ιστορία οφείλει -έστω και με καθυστέρηση 200 ετών!- να αποκαταστήσει τα ημαρτημένα της και το παράδειγμα Τους να διδάσκεται στο πανελλήνιο, στα σχολεία μας, ως πρότυπο ευψυχίας, πατριωτισμού και παλλαϊκής άμυνας...
Στην Αδούλωτη Μάνη δεν υπήρξε "άμαχος πληθυσμός"!
