ΕΛΛΑΣ - ΣΕΙΡΙΟΣ ανάλυση της λέξεως

Ο Σείριος α και β είναι τα άστρα που ενέπνευσαν το πνεύμα των Ελλήνων.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι Σείριος είναι το αστέρι που αναφέρεται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου με τα ονόματα: Σείριος, Σούρια, Σουρ, Σήειρ, Οσιρις κ.α.

Από το Περού και το Μεξικό μέχρι την Αυστραλία και Ιαπωνία και από την Ισλανδία μέχρι την Νότια Αφρική, είναι μια παράδοση που ζει χιλιάδες χρόνια, παρά τις προσπάθειες εξαλείψεως της, για να θυμίζει στον άνθρωπο την σχέση του με το μακρινό αυτό αστέρι και πως οι θεοί-βασιλιάδες εποικιστές τότε, έφεραν το σπέρμα της ζωής στον πλανήτη του γαλαξία μας…που λέγεται ΓΗ.
Η ετυμολογική ανάλυση της λέξεως ΣΕΙΡΙΟΣ είναι: Η λέξη «Σείριος, -α, -ον» που σημαίνει ο καίων, ο κατά καίων, ο καυστικός, ο θερμός και είναι το επίθετο των ουρανίων σωμάτων τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. Οι αντίστοιχες ομόριζες λέξεις είναι: Ο «σειριόκαυτος», που σήμαινε ο καμένος από τον ηλιακό καύσωνα ή από το Σείριο.
«Σείριος» ονομάστηκε αρκετές φορές και ο Ήλιος μας, ώστε ακόμη και σήμερα να υπάρχει πολλές φορές σύγχυση…πάνω σ’ αυτό το θέμα.»

Αστρονομικά τώρα:

Ο Σείριος (α CMa / α Μεγάλου Κυνός / α Canis Majoris) είναι το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό με φαινόμενο μέγεθος −1,46. Βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Το όνομά του προέρχεται από το ελληνικό «ΣΕΙΡΙΟΣ» που σημαίνει «φωτεινός». Βρίσκεται 8,57 έτη φωτός από την Γη και είναι ένα από τα κοντινότερα αστέρια.

Ο Σείριος είναι ορατός από σχεδόν όλη την Γη τους χειμερινούς μήνες (για το Βόρειο ημισφαίριο, εκτός αν ο παρατηρητής βρίσκεται βορειότερα από τις 73 μοίρες). Μαζί με τον Πρόκυνα και τον Μπετελγκέζ σχηματίζουν ένα φωτεινό τρίγωνο που έχει την ανεπίσημη ονομασία «Χειμερινό τρίγωνο».

Ο (Σείριος Α΄) είναι ένα αστέρι τεραστίων διαστάσεων, ήλιος-γίγαντας δηλαδή σε σχέση με τον ΗΛΙΟ του ηλιακού μας συστήματος. Είναι ένα πολύ λαμπερό άστρο. Έχει ακτίνα 1,5 φορά μεγαλύτερη από τον ήλιο, η μάζα του είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη από την μάζα του ήλιου και 35,5 φορές φωτεινότερος από αυτόν. Έχει θερμοκρασία επιφανείας 11.200C τόση όση είναι σε χιλιόμετρα η απόσταση μεταξύ Πυραμίδων Χέοπος και Γιουκατάν Μεξικού,…..αλλά τόση είναι σε μέτρα ανά δευτερόλεπτο και η ταχύτητα διαφυγής των σωμάτων από την έλξη της γης. Τυχαίο;

Ο Σείριος είναι ένας διπλός αστέρας και με το συνοδό του, το Σείριο Β”, που περιστρέφονται γύρω από ένα ίδιο κοινό κέντρο βάρους. Η μέση αμοιβαία απόσταση τους είναι της τάξης των 3 δισεκατομμυρίων χλμ. και η περίοδος της περιφοράς τους διαρκεί 50 χρόνια. Ο Σείριος έχει μάζα 2,5 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο, αλλά έχει μικρότερη πυκνότητα. Θα έλεγε κάποιος ότι μοιάζει με νεφέλωμα. Η περιοδική μεταβολή της φωτεινότητας του συνοδεύεται κάθε 25 χρόνια από ισχυρά παλιρροιακά κύματα, λόγω της γειτονίας του με το συνοδό του.

Ο (Σείριος Β”) είναι ένα βαρύ αστέρι, άσπρος νάνος και έχει χρώμα άσπρο και είναι αόρατος με γυμνό οφθαλμό. Ανακαλύφθηκε το 1862 με ισχυρό τηλεσκόπιο. Επί 50 χρόνια καλύπτεται από τον Σείριο «Α» και η ορατή περίοδος του είναι άλλα πενήντα (50) χρόνια. Είναι 65.000 φορές πυκνότερος από τον δικό μας ήλιο και έχει το 95% της μάζας αυτού ενώ είναι 10.000 φορές πιο σκοτεινός από τον Σείριο «Α».

Ο (Σείριος Γ”)…το άγνωστο αυτό άστρο. Ο αστρονόμος Φόξ ισχυρίζεται ότι είδε τον Σείριο Γ» κατά το έτος1920. Είναι τέσσερις φορές ελαφρύτερος από τον Σείριο «Α» και κινείται όπως ο Σείριος «Β». Έχει έναν δορυφόρο «Ε» που είναι ο πλανήτης του συστήματος που κατοικείται και από αυτόν ξεκίνησε ο εποικισμός της γης. Ο πλανήτης αυτός επηρεάζεται καθ” ολοκληρία από τον Συνοδό. Τα πενήντα χρόνια της περιόδου του Συνοδού είναι διάχυτα στην Ελληνική παράδοση.

Ο Σείριος βρίσκεται ακριβώς στο «κέντρο» σχεδόν του γαλαξία μας.

[Η «σειρήνα», τώρα…αυτό το μυθικό πλάσμα που αναπαριστάνονταν άλλοτε με γυναίκα-ψάρι και άλλοτε με γυναίκα-πουλί, σήμαινε αρχικά «η φανερωμένη δύναμη καύσωνα του Ήλιου…κατά τη μεσημβρία». Ο μύθος, μας λέει ότι η «Σειρήνα» ήταν και η αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που τριγυρνούσε στις θάλασσες και κατάστρεφε τα πλοία όσων τολμούσαν να της πουν πως ο βασιλιάς πέ­θανε…(Ζει ο βασιλιάς….Αλέξανδρος;)]

Μυθολογικά τώρα:

Στην ελληνική μυθολογία, ο Σείριος είναι το αστέρι εκείνο που βρίσκεται στον Αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Αυτό ΑΔΕΛΦΙΑ….δεν είναι τυχαίο….καθώς οι αστερισμοί του Κυνός, του Ωρίωνα και της Αργούς….βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλον.

Ο Ωρίων όπως ξέρουμε ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του Μί­νωα και φημισμένος κυνηγός. Φορούσε συνήθως μία λεοντή και κρα­τούσε στα χέρια του ένα ρόπαλο (…..σύμβολα αυτά και του Ηρακλή). Υπάρ­χουν όμως πολλές ιστορίες γύρω από το πρόσωπο του και τον πιστό του σκύλο Σείριο. Ο Ωρίωνας πάλι συνδέεται με το βασιλιά Οινοπίων (…ή Οινέα στη Βοιωτία), που είχε σύζυγο του (ή κόρη του) τη Μερόπη, την οποία βίασε ο Ω­ρίων υπό την επήρεια της μέθης. Ο Οινοπίων, εξοργισμένος, τον τύ­φλωσε, με τη σύμπραξη του πατέρα του Διονύσου. Όμως ο Ωρίωνας, με τη βοήθεια ενός χρησμού κατάφε­ρε να ξαναβρεί το φως του.
Συγκεκριμένα, ο χρησμός έλεγε ότι θα γιατρευτεί, αν βαδίσει προς την Ανατολή και εκθέσει τις άδειες κοιλότητες των ματιών του στις πρωινές ηλιαχτίδες. Έτσι βοηθούμενος από τους θορύβους που έκαναν οι σιδηρουργοί του Ηφαί­στου, έφτασε στη Λήμνο, όπου ο Κηδαλίων (…δάσκαλος του Ηφαίστου), τον κουβάλησε στους ώμους του και τον έφερε μπροστά στον Ήλιο.
Κάποιοι φυσικά πιστεύουν ότι αυτός ο μύθος έχει κάποια σχέση με τη σύ­νοδο Ήλιου-Σείριου, που γίνεται μια φορά το χρόνο, αλλά και με τα μυστήρια των Καβείρων. Ξέρουμε πως ο γάμος του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας ήταν αποτέλεσμα της συνάντησης τους…στη Σαμοθράκη, όπου εκτελούνταν τα «Καβείρια μυστήρια» ή, αλλιώς, τα «μυ­στήρια των μεγάλων θεών». Ο Φίλιππος είχε μυηθεί κι αυτός από νωρίς στα μυστήρια αυτά (….πιθανόν στη Θήβα), ενώ η μητέρα του Αλέξανδρου…ή­ταν ιέρεια.

Οι Κάβειροι θεωρούνταν θεότητες του πυρός. Η λέ­ξη «Κάβειρος» έχει την ετυμολογική σχέση με το ρήμα «καίω; – όμως τα σύμβολα τους, όπως είναι π.χ. το αγκίστρι, έ­χουν να κάνουν με το νερό και τα συναντούμε κατόπιν σε όλες σχεδόν τις θρησκείες. Κατά μία άποψη (ο Ηρόδοτος, ο Στράβων και ο Πίνδαρος) είναι α­πόγονοι του Ηφαίστου από το γάμο του με την Καβειρώ, γι” αυτό και τους βρίσκουμε πάντοτε κοντά σε ηφαιστειογενείς περιοχές, ενώ συχνά αντιπροσωπεύουν χθόνιες ή υποχθόνιες θεότητες. Η καρδιά της καβειρικής λατρείας βρισκόταν στην αρ­χαία Μακεδονία, στο βουνό Άθως. Πάντως όπως κι αν ονομάζονται οι Κάβειροι στις διάφορες περιοχές, θεωρούνταν πρόγονοι του αν­θρώπινου γένους.

Μάλιστα, αναφέρεται ότι ένα από τα πρόσωπα των μυστηρίων της Σαμοθράκης λεγόταν «Αδάμας»…ιδού προέκυψε και ο (Αδάμ)….και θεωρείται ο άνθρωπος-αρχέτυπο, ο πρώτος αρσενικός στην τάξη της γένεσης. Σύμφωνα με την παράδοση, τον Ωρίωνα σκότωσε η Άρτε­μη από ζήλεια για την κυνηγετική του τέχνη και ο Δίας τον έκανε αστερισμό δίπλα στις Πλειάδες, ενώ κα­τά μια άλλη εκδοχή….πέθανε από το θανατηφόρο τσίμπημα ενός σκορπιού, άποψη στηριγμένη σε αστρολογικά δεδομένα, καθώς είχε παρατηρηθεί πως ο αστερισμός του Ωρίωνα και του Μεγάλου Κυνός εξαφανίζονται από τον ορί­ζοντα….όταν ανατέλλει ο Σκορπιός.

Ο Ώριων όμως και ο Σείριος κυνηγούσαν άγρια ζώα και στο βασίλειο του Άδη (όπως περιγράφεται και στην Οδύσσεια),….αν και αυτή πρέπει να είναι μία παράδοση ξενόφερτη,…ίσως μάλλον αιγυπτιακής επιρροής που σχετιζόταν με τα μυστήρια και τη λατρεία των νεκρών.

Στην Αίγυπτο, ο Σεί­ριος ταυτιζόταν με τη θεά Ίσιδα, που αναπαριστάνονταν ως αγελάδα ξαπλωμένη πάνω σ” ένα πλοίο, και στ” αγάλματα την απεικόνιζαν συχνά με κέρατα αγελάδας και με την κόμμωση της σαν ουρά ψαριού. Πολλές φορές έφερε ως στέμμα ένα οκτάκτινο αστέρι. Αδερφός και σύζυγος της Ίσιδος ήταν ο Όσιρις, που η λατρεία του έμοιαζε πολύ με εκείνη του Διονύσου. Με αυτόν η Ίσιδα γέννησε τον Ώρο. Σύμφωνα με άλλες πηγές όμως αυτός που γονιμοποίησε την Ίσιδα ήταν ο Άμμων-Μιν ή Αμμων-Ρα, ο ίδιος θεός που αργότερα ονομάστηκε Άμμων-Δίας και που, σύμφωνα με την Ολυμπιάδα, ήταν ο Πατέρας του Αλέξανδρου.

Οι Πυραμίδες φτιάχτηκαν με συγκεκριμένο σκοπό….και μάλιστα η διάταξη τους…δείχνει το Σείριο.

Εντύπωση έχει κάνει φυσικά που υπάρχει ένας λαός, που έχει κυριολεκτικά καταπλήξει όλους τους σύγχρονους αστρονόμους με τη γνώση τους πάνω στο θέμα του άστρου Σείριου. Στο Μαλί (πρώην Γαλλικό Σουδάν), στην Αφρική υπάρχει αυτός ο λαός….που μοιάζουν να ξέρουν τα πάντα γύρω από τη φύση και τις ιδιότητες του άστρου Σείριου και των συνοδών του, που πιστεύουν ότι είναι τρεις και όχι μόνο ένας. Πρόκειται λοιπόν για τους Ντόγκον, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι σχετίζονται με το άστρο αυτό…δηλαδή το ΣΕΙΡΙΟ…που κυριολεκτικά το λατρεύουν.

Ο μεγαλύτερος Θεός τους είναι ο Άμμα, θα λέγαμε ένα είδος κατάλοιπου του Άμμωνος- Δία που πέρασε σ’ αυτούς από το μαντείο της Σίβας και σύμφωνα πάντα με την παράδοση τους, δημιούργησε το Σύμπαν και τους ζώντες οργανισμούς, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους, που τους έφτιαξε αρχικά ως αμφίβια όντα,…με το όνομα «Νόμμος».

Οι έρευνες για το άστρο αυτό εξασφάλισαν φωτογραφικό υλικό μετά το 1970. Οι Γάλλοι ανθρωπολόγοι που το 1930 επισκέφθηκαν τη φυλή έμειναν έκθαμβοι όταν οι Ντογκόν τους μίλησαν για το περίεργο φωτεινό ουράνιο σώμα που μόνο εκείνοι μπορούσαν να διακρίνουν, εξηγώντας τους ότι τις πληροφορίες τις πήραν από εξωγήινους επισκέπτες…που ήρθαν από το άγνωστο αστρικό σύστημα.

Η περιγραφή του συγκεκριμένου αστεριού οδήγησε τους αστρονόμους στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για τον Σείριο Β’ που οι άνθρωποι της φυλής αποκαλούσαν Πο Τολό Το 1844 οι τότε αστρονόμοι παρατήρησαν ορισμένες ανωμαλίες στις κινήσεις του κυρίως αστεριού (Σείριου Α’) και υποπτεύθηκαν ότι μπορεί να υπάρχει και άστρο συνοδός, του οποίου η έλξη βαρύτητας πιθανόν να το επηρέαζε. Γύρω στο 1862 και μετά από αρκετά χρόνια επίμονης έρευνας, άρχισε να διακρίνεται αμυδρά το δεύτερο αστέρι που ήταν όμως αρκετά πιο μικρό για να μπορεί να ασκεί έλξη στο μεγαλύτερο που είναι σε μέγεθος διπλάσιο από τον δικό μας ήλιο και τουλάχιστον 20 φορές πιο ακτινοβόλο.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Σείριος Β’ είναι ένας «Λευκός νάνος» που διαφέρει όμως από τα αστέρια της ίδιας κατηγορίας λόγω του ότι αν και μικροσκοπικός, είναι τόσο βαρύς που μπορεί να ασκεί έλξη βαρύτητας πάνω στον κυρίως Σείριο. Μάλιστα οι Ντογκόν ονομάζουν το άστρο Πο Τολό. (Τολό σημαίνει στη διάλεκτο τους αστέρι και Πό ονομάζουν έναν εξαιρετικά μικρό σπόρο φυτού). Θέλουν με τη σύνθετη αυτή λέξη να δώσουν με τον πιο απλό και έντονο τρόπο, το στίγμα του. Ο Πο Τολό (Σείριος Β’) είναι για αυτούς το πιο μικροσκοπικό αστέρι αλλά παράλληλα και το πιο βαρύ. Τόσο βαρύ που ούτε όλα τα πλάσματα του κόσμου μαζί, δε μπορούν να το σηκώσουν.

Το χρώμα του είναι το λευκό και η τροχιά του ελλειπτική. Οι άνθρωποι της φυλής πιστεύουν ότι πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από τον Σείριο κάθε 50 έτη και μάλιστα διοργανώνουν ειδική τελετή για να τιμήσουν τη μνήμη αυτού του γεγονότος. Φυσικά οι Ντόγκον μίλησαν και για τον Σείριο γ! …όπου το 1995 ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες.