ΧΡΕΟΣ: Ηγέτες Δεν υπάρχουν.......... μόνο (υπηρέτες )

Ὑπάρχουν κι ἄλλες σχετικές διατάξεις, ὅπως «οὐδείς λαός ἐπιτρέπεται νά στερηθῇ τά μέσα ἐπιβίωσής τους», «ὅλοι ἔχουν δικαίωμα διαρκοῦς βελτίωσης τοῦ ἐπιπέδου διαβίωσής τους» κλπ. Ἡ δέ προστασία τῆς περιουσίας λαμβανομένης ὑπ' ὅψιν τῆς ἰσότητος ἔναντι τοῦ νόμου δέν ἐπιτρέπεται νά ἀφορᾶ μόνο τήν εἰς (χρεωστικό-λογιστικό-χωρίς ἀντίκρισμα) χρῆμα ἰδιοκτησία τῶν «δανειστῶν», ἀλλά καί τήν οὐσιαστική ἰδιοκτησία τῶν δανειοληπτῶν (=ἀγοραστῶν χρήματος, ἐπί τό ὀρθότερον).

Τό θέμα εἶναι, ὅμως, πώς τά διάφορα ἀνώτατα διεθνή δικαστήρια, στελεχωμένα μέ ἐκπροσώπους κρατῶν ἅτινα εἶναι ὑποχείρια τῶν ἀντιδίκων (τραπεζιτῶν-παραχαρακτῶν), εἶναι σέ θέση νά «ἐρμηνεύσουν» κατά πῶς τούς συμφέρει τίς ὡς ἄνω διατάξεις καί νά βγάλουν λάδι τούς ληστές βγάζοντας τό λάδι τῶν θυμάτων.

Ἄλλωστε, μία ἐπίκληση τῆς ἁπλῆς ἀριθμητικῆς, δηλαδή τῆς στοιχειώδους λογικῆς, δεικνύει πώς ἡ πώληση χρήματος ἔναντι περισσοτέρου χρήματος ὑποχρεώνει τούς ἀγοραστές εἰς τό ἀδύνατον, ἀφοῦ μόνο οἱ τράπεζες ἐκδίδουν χρῆμα.

Τέλος, ὅσον ἀφορᾶ εἰς τά περί ἡγετῶν, δέν θά συμφωνοῦσα γιά τόν ἐξῆς πρακτικό λόγο: Ὅταν ὁ λαός, ἡ πλεινότητα τοῦ λαοῦ, δέν ἔχει γνώση καί συνείδηση τῆς φύσης τοῦ χρήματος καί τῶν κανόνων τοῦ διεθνοῦς δικαίου καί δέν εἶναι διατεθειμένος ἀκόμα καί μέ τά ὅπλα ἤ μέ τήν καθημερινή του συμπεριφορά νά ἐλέγξῃ τούς ἡγέτες καί νά τούς ἀναγκάσῃ νά δράσουν ὑπέρ του, οἱ τελευταῖοι ἐκτιθέμενοι στόν πειθαναγκασμό τῶν τραπεζιτῶν (συνδυασμός ἀπειλῶν καί χρηματισμοῦ) ἐνδίδουν καί τήν χώρα παραδίδουν.
 
Θεωρῶ πώς ἡ ταινία «Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός οἰκονομικοῦ δολοφόνου» τό δείχνει αὐτό ξεκάθαρα.

 ΧΡΕΟΣ: ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.....ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ