.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικονομία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικονομία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

ΜΑΝΗ - ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ: Ξαναγεννιέται το διαμάντι της Μάνης μετά από χρόνια παρακμής


Θρυλικό Hotel Lakonis: Το διαμάντι της Μάνης άρχισε να χτίζετε στα τέλη του 1960. Σε τριάντα στρέμματα γης, μπαγκαλόους με ονόματα Ολύμπιων Θεών, ιδιωτική παραλία και πολλά άλλα εντυπωσιακά πράγματα ξεδιπλώνονταν. Μάλιστα, αυτό γινόταν σε μία τεράστια έκταση, η οποία ήταν μέσα στο πράσινο.

Θρυλικό Hotel Lakonis: Φανταστικό ξενοδοχείο


Μετρούσε 100 επιπλωμένα και φουλ εξοπλισμένα, υψηλής αισθητικής δωμάτια, φημιζόταν για την εξαιρετική του κουζίνα, ενώ πολλοί έσπευδαν να το επισκεφτούν μόνο και μόνο για να κολυμπήσουν στα κρυστάλλινα νερά της παραλίας του που προσέφεραν θέα σε ολόκληρο το Γύθειο. Εκεί, υπήρχε αναψυκτήριο-ταβέρνα για δροσερά ποτά και σνακ, αλλά και παραδοσιακό φαγητό με τους θαμώνες να μη διστάζουν να περάσουν ολόκληρη τη μέρα τους στο νερό, κάτω από τον ήλιο.

Δυσαρεστημένοι δεν έμεναν ούτε οι λάτρεις των σπορ, καθώς οι ιθύνοντες παρείχαν τη δυνατότητα ενοικίασης κανό και βαρκών προς εξερεύνηση της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής. Η παραλία τους έκανε να ξεχάσουν ακόμα και την τεραστίων διαστάσεων πισίνα που βρισκόταν σε σημείο-κλειδί των εγκαταστάσεων. Ήταν κι αυτό μια επιτυχία…

Θρυλικό Hotel Lakonis: Αστέρες του Χόλιγουντ στο ξενοδοχείο

Η ξενοδοχειακή ομάδα που έχαιρε παγκόσμιας αναγνώρισης δεν φιλοξένησε μόνο μεγάλα ονόματα της μουσικής και του κινηματογράφου μα και… ολόκληρες εταιρείες παραγωγής! Ήταν στις αρχές του 1980 όταν η Columbia Pictures νοίκιασε το ξενοδοχείο για τα γυρίσματα της ταινίας «Tempest» του Πολ Μαζούρσκι, τα οποία διήρκεσαν τρεις περίπου μήνες.
Συνεργεία, σκηνοθέτες και αστέρες του Χόλιγουντ είχαν κατακλύσει τους χώρους, με την επιχείρηση να γνωρίζει στιγμές τεράστιας δόξας. Και πώς να μην συμβεί αυτό όταν αστέρες όπως οι ΣούζανΣάραντον, Τζον Κασαβέτις και Τζίνα Ρόουλαντς ζούσαν και εργάζονταν εκεί; Δεν ήταν οι μόνοι που πέρασαν από το «Lakonis», φυσικά. Ανάμεσα στους διάσημους επισκέπτες του συγκαταλέγονται η Σοφία Λόρεν και ο Αμερικανός ηθοποιός Τέλι Σαββάλας ο οποίος καταγόταν από εκεί.
Ο σκηνοθέτης του «Τιτανικού», Τζέιμς Κάμερον, είχε αποθεώσει το μέρος, ενώ και η Αντζελίνα Τζολί είχε απολαύσει τις διακοπές της στη Μάνη επιλέγοντας το hotspotτης περιοχής για τη διαμονή της. Σε μια εποχή, μάλιστα, που το ξενοδοχείο δεν βίωνε και τις καλύτερες ημέρες του, καθώς το τέλος του ήταν κοντά.

Θρυλικό Hotel Lakonis: Τι λένε οι φήμες

Λέγεται πως τα τελευταία χρόνια, λίγο πριν το οριστικό το κλείσιμο το 2002, στο ξενοδοχείο λειτουργούσε μόνο η αίθουσα εκδηλώσεων. Τα δωμάτια είχαν σφραγιστεί, οι χώροι είχαν εγκαταλειφθεί και η αύρα του επιβλητικού κτηρίου προμήνυε πως η αυλαία θα έπεφτε σύντομα. Έτσι κι έγινε.
Το 2003 η εικόνα του πάλαι ποτέ αξιοθέατου της περιοχής έχει αλλάξει δραματικά. 12 χρόνια μετά, ένα διόλου κολακευτικό άρθρο της βρετανικής DailyMail έρχεται να φέρει ξανά στο προσκήνιο το Lakonis, αυτή τη φορά ως «τρανό παράδειγμα της γενικότερης παρακμής της Ελλάδας».

Θρυλικό Hotel Lakonis: Προβληματική Ελλάδα

Η «προβληματική» -όπως ο αρθρογράφος τη χαρακτηρίζει- Ελλάδα άφησε ένα από τα ομορφότερα τουριστικά θέρετρα να ρημάξει και να λεηλατηθεί σε βαθμό που βλέποντας κανείς την κατάληξή του δύσκολα θα πίστευε τις παλιές του δόξες. Οι φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του κόσμου απογοητεύουν και προκαλούν ερωτηματικά, με τους αναγνώστες της DailyMail να αναρωτιούνται για ποιο λόγο ένα κτίριο με τέτοια δυναμική αφέθηκε να καταστραφεί. Γιατί κάποιος επενδυτής δεν το διεκδίκησε.
Ορισμένοι βρήκαν πολύ εύκολα την αιτία. Το μέρος χαρακτηρίστηκε ως «καταραμένο», θεωρία που βασίστηκε στη στενή σχέση του ιδιοκτήτη του με τον χουντικό Παπαδόπουλο. Αστείο αν το σκεφτούμε, σωστά;

Κι όμως, μερικοί δελεαστικοί τίτλοι σε δημοσιεύματα ήταν αρκετοί για να γεννηθεί μια φήμη που μπορεί ποτέ να μην εξηγήθηκε από πού ακριβώς έχει προκύψει, ωστόσο συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα. Για πολλούς, το θρυλικό Hotel Lakonis παραμένει εγκαταλελειμμένο λόγω της «κατάρας» που το κυνηγά. Δυστυχώς για τους λάτρεις των… grande τίτλων, τα πράγματα δεν έχουν έτσι.

Θρυλικό Hotel Lakonis: Ξενοδοχείο, με νέους ιδιοκτήτες

Το ξενοδοχείο-διαμάντι της Πελοποννήσου όχι μόνο έχει αγοραστεί, μα επιπλέον οι νέοι του ιδιοκτήτες φημίζονται τόσο για το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, αλλά και για τη μεγάλη τους αγάπη για τη Λακωνία. Πρόκειται για την οικογένεια μεγαλοεπιχειρηματιών Βαλιώτη, οι οποίοι δικαίως θεωρούνται από τους ιδιώτες στους οποίους η Σπάρτη και η Λακωνία γενικότερα χρωστούν πολλά σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη του τόπου.
Πίσω από την αγορά του Hotel Lakonis βρίσκεται η Αικατερίνα Βαλιώτη, κόρη του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία Ευστάθιου Βαλιώτη, με καταγωγή από χωριά που βρίσκονται μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Σπάρτη,που ζει και εργάζεται στην Αμερική. Εκείνη, με τον επίσης Πελοποννήσιο σύζυγό της, ζουν και εργάζονται μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, έχοντας δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Λακωνίας.
Ο λόγος για το υπερσύγχρονο εργοστάσιο επεξεργασίας, τυποποίησης και εξαγωγής ελιάς και ελαιόλαδου Sparta Gourmet, το οποίο συνεργάζεται αποκλειστικά με ντόπιους παραγωγούς. «Έχουμε εξαιρετικό αγροτικό προϊόν στον τόπο μας», λέει ενθουσιασμένη. «Το λάδι φεύγει στο εξωτερικό εμφιαλωμένο και με την ελληνική ταυτότητα στην ετικέτα, διότι στόχος μας είναι να μάθουν όλοι πως στην Ελλάδα έχουμε το νούμερο ένα προϊόν», συνεχίζει.

Θρυλικό Hotel Lakonis: Τι αναφέρει η Αικατερίνα Βαλιώτη

Για την κ. Βαλιώτη, το Lakonis είναι ακόμα μία μεγάλη επένδυση που σκοπό έχει να διαφημίσει τις ομορφιές της «δικής της Μάνης» σε ολόκληρο τον κόσμο. Όχι άκοπα φυσικά, μα με ένα επενδυτικό σχέδιο που μέσα σε λίγα μόνο χρόνια θα έχει χαρίσει ξανά στο Γύθειο την χαμένη τουριστική του αίγλη.
Η ίδια, μπορεί να βρίσκεται μόλις στην αρχή του νέου της σχεδίου για την ανάπτυξη του τόπου. Η ίδια δηλώνει βέβαιη πως η νέα ξενοδοχειακή μονάδα που ετοιμάζεται να δημιουργήσει θα είναι πράγματι ένας ακόμα λόγος για να επισκεφτεί κανείς τη λακωνική Μάνη.
«Προχωρήσαμε στην αγορά του Ξενοδοχείου τον Οκτώβρη του 2018. Το ήθελα πολύ. Τα καλοκαίρια μου τα περνούσα στη Σπάρτη και το Γύθειο, παρότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αμερική. Είχα μείνει στο Lakonis το 1992 – 1993, σε μια περίοδο που είχε ήδη αρχίσει να χάνει την αίγλη του. Σαν Ελληνοαμερικανάκι που ερχόμουν διακοπές, αυτό έβλεπα. Ήταν ένα υπέροχο μέρος, που όμως σαν ξενοδοχείο χρειαζόταν δουλειά», θυμάται.
Μια δουλειά που έμελλε να έχει τη δική της σφραγίδα 30 παρά κάτι χρόνια μετά!
«Μα γιατί μια επιτυχημένη επιχειρηματίας να μπει στη διαδικασία να πάρει στην κατοχή της ένα ακίνητο που πλέον αποκαλείται ξενοδοχείο-φάντασμα;»,πιθανόν να αναρωτηθεί κανείς. Η απάντηση, όμως, είναι απλή. Εκείνη δεν κοιτάζει πίσω. Κοιτάζει μόνο μπροστά και δεν σκέφτεται τη θλιβερή εικόνα που αντίκρισε μόλις επέστρεψε στο εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο ως υποψήφια αγοράστρια, μα όλα όσα εκείνο μπορεί να γίνει.
«Η Πελοπόννησος είναι φανταστικής ομορφιάς και εύκολα προσβάσιμη. Το Γύθειο συγκεκριμένα είναι και οικονομικά προσιτό και έχει την υποδομή να αποτελέσει τουριστικό θέρετρο κυρίως λόγω τοποθεσίας και προσβασιμότητας. Δεν σε περιορίζει όπως τα νησιά. Έρχεσαι με αυτοκίνητο, δεν εξαρτάσαι από αεροπλάνα και φέρι. Είναι ένας κρυμμένος θησαυρός με τεράστια τουριστική δυναμική. Ένα κρυφό διαμάντι με διάχυτο το παραδοσιακό στοιχείο. Τι άλλο να ζητήσεις;», σχολιάζει.

Θρυλικό Hotel Lakonis: Υπερσύγχρονο τουριστικό θέρετρο

Το Lakonis αλλάζει. Αλλάζει τα πάντα εκτός από την αρχιτεκτονική του. Η οικογένεια Βαλιώτη ήδη ολοκλήρωσε το στάδιο καθαρισμού του χώρου, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τους εμπλεκομένους ως «ζούγκλα» με τα σημάδια της εγκατάλειψης ορατά ήδη από το πρώτο βλέμμα στους εξωτερικούς χώρους.
Χρειάστηκαν δύο ολόκληροι μήνες για να καθαριστεί εξωτερικά από τους θάμνους και τα μπάζα και να μπορέσουν τα συνεργεία να φτάσουν στο εσωτερικό των κτιρίων. Σκουπίδια, γκράφιτι και κάθε είδους ανθρώπινη παρέμβαση δυσκόλεψαν πολύ την όλη επιχείρηση.
Ο χώρος ήταν για χρόνια προσβάσιμος σε κάθε είδους «επισκέπτη», με την κ. Βαλιώτη να σημειώνει πως ακόμα και όταν περιφράχτηκε και τοποθετήθηκε ταμπέλα στην είσοδο που υποδείκνυε πως η περιουσία ανήκει πλέον σε ιδιώτη, πολλοί δεν σεβάστηκαν το ότι το ξενοδοχείο δεν θα ήταν πια έρμαιο στα χέρια καταπατητών.
Οι μελέτες πάνω στις οποίες θα στηριχθεί το νέο επενδυτικό σχέδιο έχουν ξεκινήσει. Κάποιες από αυτές έχουν ήδη ολοκληρωθεί, με κάποιες άλλες να βρίσκονται σε εξέλιξη. Σύμφωνα με τη νέα ιδιοκτήτρια, στόχος είναι να διατηρηθούν η ίδια αρχιτεκτονική και το μοντέρνο στοιχείο των ‘60s, αλλά να διαμορφωθούν σωστά και όμορφα οι εσωτερικοί και οι εξωτερικοί χώροι με νέα, σύγχρονα υλικά.
«Το ξενοδοχείο θα είναι μόνο η αρχή», επισημαίνει η επιχειρηματίας η οποία στοχεύει στην «υπεύθυνη ανάπτυξη» με επιπρόσθετα έργα και επενδύσεις στην περιοχή.

Θρυλικό Hotel Lakonis: Μίνι version του Costa Navarino;

«Καταλαβαίνω τη σύγκριση, όμως εμείς δεν πάμε να δημιουργήσουμε μια απομίμηση, όχι. Θα είναι κάτι διαφορετικό το οποίο όμως θα μοιάζει στο τουριστικό κομμάτι. Η νέα ξενοδοχειακή μονάδα του Γυθείου θα διαφημιστεί, θα προβάλει την ομορφιά της ανατολικής Μάνης και θα προσελκύσει κόσμο. Έχουμε ανεκμετάλλευτη τουριστική δύναμη», ξεκαθαρίζει η Αικατερίνα Βαλιώτη.
«Θα δημιουργηθούν 100 νέες θέσεις εργασίας και θα βοηθηθεί η περιοχή στο σύνολό της. Δεν θέλω να είμαι μόνη μου σε αυτό. Θέλω καθένας ξεχωριστά να ωφεληθεί από αυτό που ετοιμάζουμε. Επιθυμώ αυτό να αποτελέσει την αρχή για τη δημιουργία και άλλων μεγάλων έργων που θα αναπτύξουν τον τόπο μας».
Και κάπως έτσι μπορούμε πλέον να μιλάμε για νέα εποχή του Lakonis.
Μια εποχή που μπορεί να μην χιλιοδιαφημίστηκε από τους νέους ιδιοκτήτες, μα είναι προ των πυλών καθώς έναν χρόνο τώρα, το ξενοδοχείο ετοιμάζεται να επιστρέψει δυναμικά στον χώρο των τουριστικών επιχειρήσεων. Όχι ως «Hotel Lakonis» φυσικά. Με νέο όνομα –το οποίο φυσικά δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμο- , εργατικό δυναμικό με γνώση και όρεξη και ευκαιρίες για τους ντόπιους και όχι μόνο.
Βάσει της εμπειρίας τους, εκτιμούν το έργο ανακατασκευής να διαρκέσει περίπου 16 έως 20 μήνες με ιδανικές συνθήκες. Όλα αυτά, όμως, με την προϋπόθεση να μην καθυστερήσει το όλο σχέδιο η… ελληνική γραφειοκρατία.
Η όλη ενέργεια, πάντως, θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μία μόλις φράση της κ. Βαλιώτη:
«Έχουμε έναν θησαυρό στα χέρια μας και πολλή όρεξη για δουλειά. Όρεξη που πηγάζει από σεβασμό και αγάπη για την καταγωγή μας».

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2020

ΛΑΔΙ ΜΑΝΗΣ - Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο ψυχρής εκθλιψης ΤΑΛΕΤΟΝ!


 
Ένα όμορφο κολάζ με φωτογραφίες από το κορυφαίο taleton του προϊόντος. 


Πλάι στην αιωνόβια και ιερή αυτή ελιά 4000 περίπου ετών το εξαιρετικό μας παρθένο ελαιόλαδο!!!!Μια καταπληκτική φώτο που σας αφιερώνω φίλοι μου από καρδιάς.   
 


 Και μετά τα κοψίδια τί?😅😅😅Αγνό μελακι Μάνης θυμαρίσιο βραβευμενο για να πάρουμε όλες τις βιταμίνες και τα οφέλη του 🙌🙌🙌🙌 απλά θεϊκό 🐝🐝🐝🐝🐝





 Επάνω στα ερείπια του παρελθόντος μας μπορούν να γεννηθούν οι πιο ευφάνταστες ίδιες για το μέλλον.Οταν γνωρίζουμε το παρελθόν μας ορίζουμε καλύτερα το μέλλον μας.


 Έτοιμες προς βρώση οι πρώτες ελιτσες Καλαμών για εφέτος. Χαρακτες, ξυδατες με φυσικό μανιάτικο αλάτι μέσα σε ελαιόλαδο κατά των παραδοσιακό τρόπο παρασκευής στην Λακωνία.Διαθέσιμες σε συσκευασίες 10 κιλών εστιατορίων,3 κιλών και 314γραμμαρίων.

Γνωρίζεται ότι το ελαιόλαδο είναι Ασπίδα κατά του καρκίνου και της γήρανσης? Ο Ιπποκράτης ο γνωστός γιατρός της αρχαιότητας είχε κάνει αναφορά για 60 διαφορετικές χρήσεις του ελαιολάδου .Έχει αντιφλεγμονώδη δράση, περιεχει βιταμίνη Α, Β, Ε, Κ ,ιχνοστοιχεία, φυτικές ίνες,ω 3 λιπαρά οξέα και πολυφενολες οι οποίες είναι αντιοξειδωτικα συστατικά .Με λίγα λόγια τα έχει όλα.  

 


Πεντανόστιμα τα μπισκοτοκούλουρα!🤩🤩

Με μία δοκιμή, ακόμη και ο πιο απαιτητικός καταναλωτής, θα πειστεί για την άριστη ποιότητα των προϊόντων
  
Είναι σημαντικό να γίνονται νέες επιχειρηματικές προσπάθειες στην περιοχή μας, μέσω των οποίων αναδεικνύονται τα λακωνικά προϊόντα!!! 



 Φρέσκο αγουρελαιο ανωτέρας ποιότητας, επεξεργασμένο στους 25 βαθμούς Κελσίου, επιτυγχάνουμε έτσι την διατήρηση όλων των βιταμινών και των αντιοξειδωτικών πολυφαινολων ,με άρωμα μοναδικό φρουτωδες και φρεσκοκομενου χορταριου, χαρακτηριστικό της κορωνεικης ποικιλίας!!

ΚΟΡΥΦΑΙΟ


Διεύθυνση:

5 Μαΐου Σκάλας Λακωνίας

Τηλ. επικ: 2735093458 - 6972291997

 

e-mail:  taletonoil@gmail.com






ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020

ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ - ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ



Όλοι πλέον κατάλαβαν ότι η Ελλάδα έχει πολύ πετρέλαιο. Είναι ελάχιστα γνωστό ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς είχε δημιουργήσει ομάδες ερευνών του υπεδάφους της Ελλάδος.

Τα αποτελέσματα των ερευνών ήταν ότι η Ελλάς είναι πλουσιότατη σε σημαντικά υλικά υπεδάφους. Ο σχετικός φάκελος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από το γραφείο του, όπως μυστηριωδώς πέθανε και ο τότε πρωθυπουργός.
Είναι όμως ελαχιστότατα γνωστό ότι βρέθηκε πετρέλαιο στην Ελλάδα το 1867 – 1868.
Τον Ιούλιο του 1867 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αναστάσιος Κ. Χρηστομάνος πήγε στην Φωκίδα για να μελετήσει περιοχή στην οποία ανέβλυζε άσφαλτος.
Μετά από έναν χρόνο και αφού τελείωσε τις έρευνές του ο καθηγητής υπέβαλε Έκθεση προς την Κυβέρνηση πληροφορώντας την για το αποτέλεσμα των ερευνών του. Το αποτέλεσμα ήταν ανακάλυψη πετρελαίου.
Από το 1867 ξέρουν το Μυστικό της Ελλάδας (Έκθεση του Πανεπιστημίου Αθηνών)
Η Έκθεση του καθηγητού δημοσιεύτηκε στον Ελληνικό Τύπο στις 15 Οκτωβρίου 1868. Το τμήμα Α΄ της υποβληθείσης εκθέσεως, που σχετίζεται με την ανακάλυψη πετρελαίου στην Ελλάδα έχει ως εξής:
«Α΄. Συνεπεία της υπ’ αριθμ. 16380 από 3 Ιουλίου 1867 διαταγής υμών μετέβην την 10 τ(ου) ιδ(ίου) μηνός εις Δρέμισον του δήμου Κυτινίων της επαρχίας Παρνασσίδος προς επιτόπιον εξέτασιν του βράχου, εξ οὗ κατά τας εκθέσεις του δημάρχου Κυτινίων και του επάρχου Παρνασσίδος εκρέει είδος τι πίσσης.
» Εν τῇ από 11 Απριλίου 1867 εκθέσει μου περί της χημικής αναλύσεως δείγματός τινος της πίσσης ταύτης αναφέρω ότι είναι άσφαλτος, διότι το παρουσιασθέν μοι δείγμα εδείκνυε πάσας τας ιδιότητας αυτής, ήτο στερεόν, ετήκετο εις θερμοκρασίαν 100 μόνο βαθμών και εμπεριείχε τα συστατικά της ασφάλτου.
Από το 1867 ξέρουν το Μυστικό της Ελλάδας (Έκθεση του Πανεπιστημίου Αθηνών)
» Εξετάσας δε και επιτοπίως τον βράχον, όστις, καθώς και εν τῇ πρώτη μου εκθέσει υπέθεσα, είναι τιτανόλιθος εις αποσύνθεσιν ευρισκόμενος, έχων ύψος 4 μέτρων και περιφέρειαν 18 μέτρων, παρετήρησα ότι καθ’ άπασαν αυτού την επιφάνειαν υπάρχουσι ρήγματα, επί των χειλέων των οποίων ευρίσκονται σταγόνες ευάριθμοι εκ πίσσης γλισχρώδους, στιλπνής και μελανής. Η δε πίσσα αύτη κατ’ ουδένα διαφέρουσα της κοινής ορεινής πίσσης, οὐ μόνον δεν εκρέει, ως παρέστησαν αυτό αι ολίγον εξωγκωμέναι σχετικαί εκθέσεις των επιτοπίων αρχών, αλλ’ ημέραι παρέρχονται μέχρι της εντελούς αντικαταστάσως σταγόνος τινός απομακρυνθείσης εκ των χειλέων του ρήγματος.
» Εν τούτοις δεν απεθαρρύνθην, αλλά παραλαβών εκ Μαυρολιθαρίου εργάτας, ανέσκαψα την ανατολικήν βάσιν του βράχου, ίνα γνωρίσω τας εκατέρωθεν αυτού στιβάδας της γης και ανετίναξα δια πυρίτιδος το ἕν τρίτον περίπου της κορυφής του βράχου επί σκοπώ εξιχνιάσεως των φερουσών την πίσσαν φλεβών. Εξετάσας δε προσέτι πάντας τους εν τῇ κοιλάδι της Δρεμίσης εξέχοντας εκ του εδάφους βράχους, οίτινες δεν είναι, ως ηδύνατο τις να υποθέση, ιδών αυτούς κατά πρώτον, συντρίμματα των βράχων των υπερκειμένων λόφων και ορέων, αλλά προσπεφυκότες, κορυφαί ούτως ειπείν άλλων λόφων, ή υψώσεων, κεχωσμένων υπό των χωμάτων, – επιθεωρήσας και σπουδάσας υπό γεωγνωστικήν έποψιν πάσας τας διαστρώσεις τών τε διαδεχομένων άλληλα πετρωμάτων και των χωμάτων εις τε την ρηθείσαν κοιλάδα και όλας τας αναλόγους γειτονικάς, – απέκτησα την πεποίθησιν ότι μόνον εις την στενήν κοιλάδα της Δρεμίσης από της πηγής του διασχίζοντος αυτήν ρύακος (Δρέμισα) πλησίον της θέσεως «τα Μνήματα» μέχρι 200 βημάτων προς βορράν κάτωθεν του ομωνύμου χωρίου κατά την διεύθυνσιν του μνησθέντος ρύακος, είναι εφικτή η ανάπτυξις τοιαύτης πίσσης, ήτις ενταύθα παράγεται δια της βραδείας σήψεως οργανικών φυτικών ουσιών παρουσία ύδατος και ευρίσκεται άνωθεν στρώματός τινος σχίστου αργιλλώδους ερυθρού, όστις ένεκα της συστάσεώς του ουδέ εις το ύδωρ επιτρέπει την δίοδον, οὗ τινος ένεκα πάσαι αι εις τα γειτνιάζοντα μετά της ρηθείσης εκτάσεως μέρη αναβλύζουσαι πηγαί αναφαίνονται είτε άνωθεν του στρώματος τούτου είτε εντός αυτού, ουδέποτε δε και κάτωθεν αυτού.
» Εις την έκτασιν ταύτην ελλείπει εκ της επιφανείας του εδάφους η ρηθείσα διάστρωσις, δείκνυται δε πάλιν εις την θέσιν «τα Μνήματα», και 300 βήματα προς βορράν του χωρίου. Αλλ’ ενταύθα στρέφει κατ’ αμβλείαν γωνίαν και προς τα ένδον της γης ούτως πως, ώστε εάν οι διευθύνσεις των πλευρών της διασταυρώσεως, εξακολουθήσωσιν εκτεινόμεναι κατ’ ευθείαν γραμμήν, αι δύο αύται πλευραί θέλουσι συναντηθῆ εις βάθος το πολύ 500 – 550 μέτρων ακριβώς κάτωθεν των αλωνίων του χωρίου. Εάν λοιπόν ένεκα της επί του στρώματος τούτου παρουσίας του ύδατος εσχηματίσθη εκ των λειψάνων αρχαίας βλαστήσεως, ή ίσως εκ στρώματος ανθράκων, έστω και υποκειμένου, η εν λόγω πίσσα, αύτη θέλει πορευθῆ επί του αδιαχωρήτου τούτου στρώματος και ένεκα της πιέσεως του ατμού τῶν συγχρόνως και εξ αυτής σχηματιζομένων πτητικών οργανικών ουσιών θέλει ζητήσει να εύρη πόρους, ή οπάς όπως εισχωρήσει εις αυτάς.
» Ούτω λοιπόν εξηγείται, πως η πίσσα διαβρέξασα, ούτως ειπείν, τον εις αποσύνθεσιν ευρισκόμενον τιτανόλιθον του εν λόγω βράχου εξήλθε δια των ρηγμάτων του, τακείσα υπό της υπερβολικής του ηλίου θερμότητος.
» Αλλά μετά προσοχής σπουδάσας πάντα τα συμβαίνοντα επληροφορήθην ότι δεν είναι μόνον η θερμότης, αλλ’ έτι μάλλον υγρόν τι πτητικόν ηνωμένον μετά της πίσσης, όπερ ρευστοποιεί αυτήν· διότι όσω βαθύτερον κατήλθον κατά την ανασκαφήν, τοσούτω αφθονοτέρα και ρευστοτέρα εγένετο η πίσσα, τοσούτω μάλλον επεκτάτει και η εμπυρευματική αυτής οσμή. Εις βάθος 3 ως έγγιστα μέτρων η ουσία του τιτανίτου ήτο μεστή, κεκορεσμένη, ούτως ειπείν, και έκαστον θραύσμα περιείχε πίσσαν. Και δη λαβών επί σκοπώ αναλύσεως και δοκιμασίας τεμάχιον 3 οκάδων τοιούτου τιτανολίθου, ηδυνήθην δια της αποστάξεως εις θερμοκρασίαν 180 βαθμών, εις ἥν η πίσσα δεν αποσυντίθεται, ν’ αποχωρίσω ακριβώς 27 δράμια βαθυκιτρίνου ή φαιού ρευστού, συναχθέντα εις τον υποδοχέα, εις δε τον λαιμόν του αποστακτικού σκεύους απήλαυσα προς την ουσίαν του λίθου και στερεάν πισσάλφατον. Το ρευστόν τούτο δια τρις επαναληφθείσης αποστάξεως απέβη κίτρινον και τέλους άχρουν, ζέον εις την σταθεράν θερμοκρασίαν των 112 βαθμών και έχον ειδικόν βάρος 0,88. Παρουσιάζει όθεν χαρακτήρα οργανικού πτητικού σώματος. Δια δε της αναλύσεως επεκύρωσα ότι σύγκειται εξ άνθρακος, υδρογόνου και οξυγόνου, ότι δηλαδή είναι Πετρέλαιον και ότι επομένως ο εξετασθείς βράχος εμπεριέχει 2 ¼ επί τοις εκατόν του ελαίου τούτου.
» Η δε ρευστή πίσσα, όπως εν Δρεμίσῃ ευρίσκεται, έχουσα ειδικόν βάρος =1,15 εμπεριέχει εις 100 μέρη:
» 27 τοις εκατόν πετρέλαιον και ελαφρά λεγόμενα έλαια (Photogene κτλ)
» 28 τ. εκ. βαρέα υδρογονούχα έλαια (salaire κτλ)
» 9 τ. εκ. πυκνά παραφινούχα έλαια, εξ ων δύναται να εξαχθώσι 40% παραφίνης.
» 36 τ. εκ. υπόλειμα ανθρακούχον και γαιώδες.
Από το 1867 ξέρουν το Μυστικό της Ελλάδας (Έκθεση του Πανεπιστημίου Αθηνών)
» Μη εκτεινόμενος εις επιστημονικάς υποθέσεις και συμπερασματολογίας επί του σπουδαίου τούτου γεωλογικού φαινομένου, αναφέρω εν ολίγοις την σπουδαιότητα της ανακαλύψεως ταύτης υπό τεχνικήν και βιομηχανικήν έποψιν.
» Εκ του τοιούτου, και ακαθάρτου έτι όντος πετρελαίου, ως και εκ της πίσσης δύνανται να προκύψωσιν εκτεταμέναι βιομηχανίαι· καθότι η μεν πίσσα ως τοιαύτη χρησιμεύει εις την ναυπηγίαν, εις την κατασκευήν λιθοστρώσεως των πεζοδρομίων, εις την παρασκευήν των εκ χάρτου στεγών, εις την υποδηματοποιίαν, εις φωτισμόν και εις καύσιν· εμμέσως δε εις εξαγωγήν της παραφίνης, ήτις εφαρμόζεται εις την κηροποιίαν επιτυχώς αντί του κηρού, του σπέρματος του κήτους και του στεατικού οξέως, και την κατασκευήν χρισμάτων δια μηχανάς μεταλλίνας κτλ. Εξ αυτής δύναται να κατασκευασθῇ και η βενζίνη και η ασιλίνη, ήτις είναι η βάσις των ωραίων αρτίως ανακαλυφθέντων χρωμάτων, ων ήδη υπάρχουν εξήκοντα είδη. Το δε ακάθαρτον πετρέλαιον μεταχειρίζεται εις παρασκευήν του καθαρού, του τόσῳ πολυτίμου φωτιστικού και θερμαντικού μέσου, εις παραγωγήν της παραφίνης και αρωματικών ουσιών κτλ.
» Ενταύθα δε η παρουσία του πετρελαίου μετά της λίαν υδρογονούχου ασφαλτώδους πίσσης οδηγεί ημάς εις το να υποθέσωμεν μετά τινος πιθανότητος την εις απροσδιόριστον βάθος ύπαρξιν λιγνιτών ή λιθανθράκων.
» Εξ όλων λοιπών των εξετάσεών μου τούτων προκύπτει ότι η εκρέουσα πίσσα σύγκειται εξ ασφαλτώδους στερεάς πίσσης και εξ είδους τινός νάφθας, εξ ης δι’ απλής αποστάξεως παράγεται πετρέλαιον, – ότι εις απροσδιόριστον έτι βάθος υπάρχουσι λιθάνθρακες ή λιγνίται και ότι άνωθεν, ή εντός αυτών σχηματίζεται δεξαμενή νάφθας, ή πετρελαίου, όπερ εξατμιζόμενον ανέρχεται προς την επιφάνειαν της γης.
» Η τοιαύτη εμφάνισις του πετρελαίου δεν είναι σπανία· είναι μάλιστα τεκμήριον ότι δεν απέχει πολύ από την επιφάνεια της γης η κυρία αυτού πηγή. Ίνα χρησιμοποιηθῆ δε το νυν εις το βάθος της γης ηρεμούν πολύτιμον τούτο ρευστόν απαιτείται ανασκαφή χάριν δοκιμασίας. Αι πηγαί του πετρελαίου είναι διτταί ή σκάπτεται φρέαρ βαθύ (εις Amiano της Ιταλίας π. χ. μέχρι 280 ποδών, εις Πενσυλβανίαν της β. Αμερικής μέχρι 1250 ποδ.) μέχρι της ανακαλύψεως της φλεβός, της φερούσης το πετρέλαιον, όπερ τότε δια πίθων ή αντλιών εξαντλείται και συμπληρούται πάλιν εξ εαυτού ταχύτερον ή βραδύτερον εκ των παρακειμένων στρωμάτων, ή κατασκευάζεται αρτεσιανόν φρέαρ, έχον διάμετρον στενήν και βάθος σημαντικόν, εξ οὗ αναβλύζει το έλαιον ως εκ βρύσης το ύδωρ. Εν Πενσυλβανία υπάρχουν πηγαί αμφοτέρων των ειδών.
Από το 1867 ξέρουν το Μυστικό της Ελλάδας (Έκθεση του Πανεπιστημίου Αθηνών)
» Εκ φρέατος τινός 290 ποδών βάθους εξάγονται καθ’ εκάστην μέχρις εντελούς της δεξαμενής εξαντλήσεως, τουτέστιν από της 8 ώρας της πρωίας μέχρι της τετάρτης μ. μ. διά ατμαντλίας 10 βαρέλια του ελαίου τούτου. Την δε επομένην ημέραν μέχρι της 8 ώρας π. μ. το φρέαρ πάλιν πληρούται. Έτερον δε φρέαρ αρτησιανόν (πηγή πετρελαίου) έχον βάθος 200 ποδ. και διάμετρον 2 – 3 δακτύλων εξάγει εις 24 ώρας 70 βαρέλια (προς 60 γαλ. Λλίτρας ή 52 ως έγγ. Ελλην. Οκάδας), εις ἕν έτος δε 22120 βαρέλια πετρελαίου.
» Προχωρούσης της ανασκαφής μετ’ ολίγον θέλομεν εννοήσει ποίον είδος πηγής είναι η εν Δρεμίσῃ και εάν πρέπῃ ν’ ανορύξωμεν φρέαρ ευρύ, ή να κατασκευάσωμεν διά διατρυπήσεως φρέαρ στενόν αρτεσιανόν. Δεν δύναμαι δε ή να συστήσω θερμώς εις την σεβαστήν κυβέρνησιν να επιληφθή της σπουδαίας ταύτης ανακαλύψεως, διατάττουσα την ταχείαν έναρξιν της ανασκαφής.
» Εύχομαι δε και εις την πτωχήν ημών πατρίδα τας μυθώδεις εκείνας ποσότητας του πετρελαίου, αίτινες εν Αμερική έφερον τον αληθώς μυθώδη πλούτον, και δι’ αυτού την βιομηχανίαν και τον πολιτισμόν εις τας προ δεκαετίας αγόνους αυτής ερήμους.»
Από το 1867 ξέρουν το Μυστικό της Ελλάδας (Έκθεση του Πανεπιστημίου Αθηνών)
Αυτά έγραφε στην Έκθεσή του το 1868 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αναστάσιος Κ. Χρηστομάνος. Δεν είναι γνωστό τι έκαναν οι κυβερνήσεις, διότι τότε ήταν περίοδος κατά την οποία είχαμε πολλές αλλαγές κυβερνήσεων. Άλλη κυβέρνηση έδωσε την εντολή ερευνών (η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Αρ. Μωραϊτίνη) και άλλη κυβέρνηση (Δημ. Βούλγαρη) παρέλαβε την Έκθεση του καθηγητού, η οποία με την σειρά της «έπεσε» μετά από 6 μήνες. Την δεκαετία του 1860 – 1869 η Ελλάς άλλαξε 21 κυβερνήσεις. Κατά την επόμενη δε δεκαετία, δηλαδή του 1870 – 1879, η πολιτική εικόνα της Ελλάδος βελτιώθηκε λίγο και η χώρα άλλαξε μόνο 16 κυβερνήσεις. Ποιος ν’ ασχοληθεί με το πετρέλαιο όταν προέχουν οι εκλογές;
Κατά τα φαινόμενα, η παράκληση του καθηγητού «Δεν μπορώ παρά να συστήσω με θέρμη στην σεβαστή κυβέρνηση να επιληφθεί της σπουδαίας αυτής ανακαλύψεως, διατάσσοντας την έναρξη της ανασκαφής το ταχύτερον» εκκρεμεί, μέχρι τώρα, 148 χρόνια.
Χρήστος Μαντζιάρης

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ : Τα πρακτικά του κατοχικού δανείου

Η Ελλάδα διατηρεί κάθε δικαίωμα διεκδίκησης για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο που υποχρεώθηκε να καταβάλει στους δυνάστες της. Το θέμα του κατοχικού δανείου παραμένει πάντα ανοικτό και σήμερα το ύψος της οφειλής ανάγεται σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ, αναλόγως του τρόπου υπολογισμού. Μόνο από την πρώτη αποτίμηση που έγινε αμέσως μετά τον πόλεμο, από την Τράπεζα της Ελλάδος, φαίνεται ότι το ποσό αντιστοιχούσε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας.
Διαβάστε για τον καταναγκαστικό δανεισμό όταν με το πιστόλι στον κρόταφο οι κατακτητές, υποχρέωσαν την σκλαβωμένη Ελλάδα, που αντιμετώπιζε το φάσμα της πείνας, να χρηματοδοτήσει τη διαβίωση των δυνάμεων κατοχής.
Πρόκειται για τα πρακτικά της δανειακής σύμβασης όταν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί στη Συνδιάσκεψη της Ρώμης μόνοι τους αποφάσισαν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να τους δανείσει… για τη διαβίωση των στρατευμάτων τους.
Μια ακόμα ιδιαίτερα σημαντική πτυχή είναι η επίσημη αναγνώριση του δανεισμού από τις ίδιες τις κατοχικές αρχές οι οποίες είχαν ξεκινήσει την αποπληρωμή… καταβάλλοντας μάλιστα τις πρώτες 19 δόσεις, όπως προκύπτει από έγγραφα που παρουσιάζει κ. Τάσος Ηλιαδάκης, πολιτειολόγος και καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας, τα οποία αποτυπώνουν με λεπτομέρειες τη διαδικασία του αναγκαστικού δανεισμού.
 
Το ξέχασαν
Το δάνειο υπεγράφη με όλους τους τύπους, η Ελλάδα πλήρωνε αναγκαστικά αλλά και οι Γερμανοί σύμφωνα με την πρόβλεψη άρχισαν να ξεπληρώνουν τις οφειλές τους. Υστερα βέβαια το χρέος… έπεσε στη λήθη της ιστορίας και το κατοχικό δάνειο ουδέποτε αποπληρώθηκε.
«Από το 1941 η Ελλάδα βίωνε έναν τρομακτικό λιμό. Ακόμα και ο διαβόητος υπουργός προπαγάνδας των ναζί ο Γκέμπελς έγραφε στο ημερολόγιό του για την Ελλάδα όπου » πείνα έχει καταστεί ενδημική νόσος.
Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση». Το Λονδίνο είχε κηρύξει την Ελλάδα σε επισιτιστική καραντίνα με στόχο να πλήξει την οικονομία του Αξονα, αλλά και να υποκινήσει στην Ελλάδα την αντίσταση.
Ο υποσιτισμός απασχολούσε τους Γερμανούς στο μέτρο που αυτός μπορούσε να υποκινήσει λαϊκές αναταραχές. Παράλληλα και ο Μουσολίνι πίεζε τον Χίτλερ να μειώσει τις δαπάνες κατοχής στην Ελλάδα και η κυβέρνηση Τσολάκογλου διαμαρτυρόταν για τα υπέρογκα έξοδα κατοχής» σημειώνει ο κ. Τάσος Ηλιαδάκηςν συγγραφέας αποκαλυπτικών έργων και βιβλίων για τα γεγονότα της εποχής.
«Το πρόβλημα θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων στη Ρώμη, από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι τον Μάρτιο του 1942. Ο οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα, Ντ’ Αγκοστίνι, πρότεινε τη συμβιβαστική λύση του δανείου. Δηλαδή οι πέραν των εξόδων κατοχής, αναλήψεις των Δυνάμεων Κατοχής να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο αυτής προς τη Γερμανία και την Ιταλία».
Στις 14.3.1942 τερματίζεται η Συνδιάσκεψη της Ρώμης με την υπογραφή και του κατοχικού δανείου. Τη σύμβαση υπέγραψαν οι πληρεξούσιοι της Ιταλίας και της Γερμανίας στην Ελλάδα, αντίστοιχα Γκίτζι και Αλτενμπουργκ. Στους άμεσα ενδιαφερόμενους, στην Ελλάδα δηλαδή, η συμφωνία ανακοινώθηκε εννέα ημέρες μετά.
Σύμφωνα με αυτήν:
  • Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ., ποσό το οποίο θα κατανέμεται εξίσου μεταξύ των δύο Δυνάμεων Κατοχής (άρθρο 2).
  • Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται ως δάνειο στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας σε δραχμές άτοκες (άρθρο 3).
  • Η επιστροφή των δανειακών αναλήψεων θα γίνει αργότερα (άρθρο 4).
  • Η συμφωνία ισχύει αναδρομικά από 1.1.1942 (άρθρο 5).
Η πρώτη τροποποίηση

Οταν το 1,5 δισ. δρχ. τον μήνα έγινε 8 δισ. εν μία νυκτί
«Ηταν συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, που επιβάλλεται στην Ελλάδα. Δηλαδή είναι αναγκαστικό δάνειο. Υπόχρεος καταβολής του είναι η Ελληνική Κυβέρνηση και όχι η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ). Επομένως ο νόμιμος διεκδικητής του είναι η ελληνική κυβέρνηση. Το ύψος των συνολικών αναλήψεων και πότε αυτές θα σταματήσουν δεν προσδιορίζονται. Οι αναλήψεις γίνονται κατά μήνα και δεν προσδιορίζεται ούτε το ύψος των άνω του 1,5 δισ. δρχ. ποσού ούτε το για πόσους μήνες θα έπαιρναν αυτά οι Αρχές Κατοχής» εξηγεί ο κ. Ηλιαδάκης. «Η χρέωση θα γίνεται σε δραχμές. Οι δραχμές όμως αυτές αντιστοιχούσαν σε εντελώς καθορισμένο ποσό μάρκων που ήδη είχαν απαιτήσει οι Γερμανοί από την ΤτΕ η οποία υποχρεώνεται »όπως ρυθμίζει κατά τοιούτον τρόπον την επάρκειαν του χαρτονομίσματος εις δραχμάς ώστε να εξασφαλισθή μηνιαίως, διά τας ανάγκας του γερμανικού στρατού, ποσόν 25 εκ. μάρκων». Επομένως η απαίτηση είναι σε μάρκα και το 1,5 δισ. δρχ. της συμφωνίας της Ρώμης δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα 25 εκ. μάρκα».
Ο αδηφάγος πληθωρισμός όμως εξανέμιζε το ποσό του 1,5 δισ. δρχ. και τελικά η συμφωνία από 2 Δεκεμβρίου 1942 θα τροποποιηθεί «κοινή συναινέσει». Ετσι το 1,5 δισ. δρχ. θα γίνει 8 δισ., τα οποία θα αναπροσαρμόζονται με κινητή τιμαριθμική κλίμακα από τα αγαθά που κατονομάζει. Επομένως τα άνω των 8 δισ. δρχ. ποσά, όπως αυτά προσδιορί­ζονται από την τροποποίηση, θα χρεώνονται ως δάνειο. Τα δανειακά ποσά που ήδη είχαν πάρει, όπως και αυτά που θα πάρουν μέχρι την 31.3.1943, θα αρχίσουν να εξοφλούνται από τον Απρίλιο του 1943 με δόσεις.
Συνεπώς το αρχικό αναγκαστικό δάνειο μεταπίπτει σε κανονικό συμβατικό δάνειο και τα ποσά είναι σε σταθερό νόμισμα. «Τα δανειακά ποσά σταματούν την 1.4.1943, οπότε αρχίζει η άτοκος επιστροφή τους. Επειδή οι δανειακές αναλήψεις δεν σταμάτησαν, αν και πραγματοποίησαν δέκα εννέα επιστροφές (19), οπότε και σταμάτησαν την καταβολή των υπολοίπων. Από τότε το δάνειο καθίσταται έντοκο λόγω υπερημερίας», υπογραμμίζει ο κ. Ηλιαδάκης για την περίοδο που οι ναζί πλήρωναν μεν τις δόσεις του χρέους τους, αλλά έπαιρναν αναγκαστικά όλο και περισσότερα.
 
Η 2η τροποποίηση

386,4 δισ. δρχ. οικειοποιήθηκαν οι κατακτητές
Οπως λέει ο κ. Ηλιαδάκης, ακολούθησε και δεύτερη τροποποίηση που έγινε 18-5- 1943. «Οι αρχές Κατοχής επανήλθαν στις δίχως όριο αναλήψεις προκαταβο­λών και ο πρωθυπουρ­γός Ι. Ράλλης θα διαμαρτυρηθεί και θα ζητήσει να σταματήσει η έκδοση χαρτονομί­σματος. Εξι ημέρες μετά οι Αρχές Κατοχής προχώρησαν σε δεύτερη αναπροσαρμογή σύμφωνα με την οποία καταργείται ο περιορισμός του ανώτατου ορίου των προκαταβολών, δηλαδή των 8 δισ. δρχ. κατά μήνα και αλλάζει η βάση της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των εξόδων κατοχής», υπογραμμίζει ο κ. Ηλιαδάκης και συνεχίζει: «Με την κατάργηση του ορίου οι Αρχές Κατοχής μπορούσαν κατά βούληση να χαρακτηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος ως έξοδα κατοχής και το μικρότερο ως δάνειο. Τόσο η δεύτερη όσο και η τρίτη τροποποίηση που θα ακολουθήσει επιτείνουν τη μετατροπή του δανείου από αναγκαστικό σε συμβατικό, που ήδη είχε γίνει με την πρώτη τροποποίηση». Το διάστημα αυτό οι κατακτητές θα πάρουν από την Τράπεζα της Ελλάδας 386,4 δισεκατομμύρια δραχμές και μετά τον Σεπτέμβριο του ’43 όταν συνθηκολόγησε η Ιταλία, οι Γερμανοί θα αυξήσουν τις αναλήψεις των δανειακών προκα­τα­βολών κατά το μερίδιο της Ιταλίας, το οποίο βεβαίως οικειοποιούνται…
 
Η επιστροφή των οφειλόμενων

Η Γερμανία αποφεύγει να κάτσει στο τραπέζι
Το αναγκαστικό δάνειο που κατέβαλε η Ελλάδα αποτελεί μια ξεχωριστή πτυχή εκτός από τις γενικές επανορθώσεις που διεκδικεί η χώρα μας, τη λεηλασία προσωπικών περιουσιών και την αποζημίωση για το ολοκαύτωμα χιλιάδων χωριών. Το δάνειο, δηλαδή, δεν αποτελεί ούτε επανόρθωση ούτε αποζημίωση.
«Πολύ ορθώς η Ελλάδα εξ αρχής και συνεχώς, διαχώριζε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις-αποζημιώσεις και ως εκ τούτου η διεκδίκησή του δεν πρέπει να εμπλέκεται μ’ αυτές», λέει ο κ. Ηλιαδάκης.
«Οι ναζί ουδέποτε αμφισβήτησαν το δάνειο. Αντιθετα το αναγνώριζαν ως συμβατικό δάνειο και άρχισαν την αποπληρωμή του. Σύμφωνα με τον Ξ. Ζολώτα, ο ίδιος ο Χίτλερ το είχε αναγνωρίσει. Επίσης, τόσο ο Γερμανός οικονομικός πληρεξούσιος Νέστλερ όσο και ο γενικός πληρεξούσιος Αλτενμπουργκ το αναγνώριζαν ως δανειακή οφειλή και έδωσαν το, κατά άποψή τους, ύψος της.
 
Η απαίτηση
Η Ελλάδα εξαρχής απαίτησε την επιστροφή του, το οποίο διαχώριζε από τις επανορθώσεις. Αυτή η θέση πρόβαλλε σταθερά από το 1945 τόσο σε διεθνείς διασκέψεις όσο και απευθείας προς τη Δ. Γερμανία και μετά το 1990 την Ομοσπονδιακή Γερμανία. Συνολικά το διεκδίκησε 12 φορές ή περίπου κάθε πέντε χρόνια.
Η Γερμανία μετακατοχικά ουδέποτε το αμφισβήτησε, όπως δε προκύπτει από διπλωματικά έγγραφα, ο καγκελάριος Ερχαρντ είχε δεσμευθεί για την επαναδιαπραγμάτευση μετά την επανένωση της Γερμανίας. Ομως συστηματικά απέφυγε και αποφεύγει με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων να το συζητήσει».
 
Στα γερμανικά επιχειρήματα περιλαμβάνονται:
  • Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου του 1953 (αναστέλλει την καταβολή των επανορθώσεω αποζημιώσεων μέχρι την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης από τη Γερμανία).
  • Από το δάνειο παραιτήθηκε το 1958 ο Καραμανλής. Ο τελευταίος το διέψευσε και η γερμανική πρεσβεία με ρηματική της διακοίνωση τον Μάρτιο του 1967 αναίρεσε το? επιχείρημα. Παρ’ όλα αυτά η Γερμανία το επανέλαβε μετά το 1990.
  • Υστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. Ομως μετά το 1990 απέδιδε αποζημιώσεις στη Ρωσία, στην Πολωνία και το 1997 στην Τσεχοσλοβακία.
«Το μόνο που δηλώνουν τα επιχειρήματα αυτά είναι η έλλειψη επιχειρημάτων. Πολύ δε περισσότερο όταν η κατοχική Γερμανία, παρόμοιο με το ελληνικό είχε πάρει από τη Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία και στις οποίες το επέστρεψε το 1956 και το 1971.
Σύμφωνα με την πρώτη τροποποίηση, οι δανειακές αναλήψεις των Δυνάμεων Κατοχής έπρεπε να αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943. Πράγματι η Γερμανία από τον Αύγουστο του 1943 μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 1944 κατέβαλε δεκαεννιά (19) επιστροφές για το κατοχικό δάνειο, συνολικού ποσού 85,09 τρισ. δρχ.» αποκαλύπτει ο κ. Ηλιαδάκης. «Τα δανειακά ποσά που διεκδίκησε η Ελλάδα, όπως κι αυτά που αναφέρει η ΤτΕ, είναι καθαρή δανειακή οφειλή, δηλαδή από τις συνολικές δανειακές αναλήψεις έχουν αφαιρεθεί οι επιστροφές.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το δάνειο από άτοκο μετέπεσε σε έντοκο λόγω υπερημερίας και επομένως έχουμε ανατοκισμό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης οτι για την επανόρθωση της κατοχικής ζημιάς η Ελλάδα θα χρειαζόταν 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946… Μετά την κατοχή αυτό το ποσό θα αναζητούσε σε εξωτερικό… δανεισμό για να κλείσει τις πληγές του πολέμου».
 
Επανορθώσεις

«Να δώσουμε μάχη για τη δικαίωση των θυμάτων»
Είναι ανάγκη να κινητοποιηθεί η Ελληνική Πολιτεία, κυβέρνηση, κόμματα, οργανώσεις για το εθνικό θέμα των επανορθώσεων, μέχρι την τελική δικαίωση των θυμάτων και της πατρίδας». Αυτό ήταν το μήνυμα που απέστειλαν τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα. «Το θέμα παραμένει ανοικτό» σημειώνει το μέλος του Συμβουλίου Δαμιανός Βασιλειάδης που έχει οργανώσει δίκτυο υποστηρικτών του ελληνικού αιτήματος και στην ίδια τη Γερμανία.
Σύμφωνα με εισήγηση του κ. Βασιλειάδη, εκτός του κατοχικού δανείου οι οφειλές της Γερμανίας αφορούν τις επανορθώσεις για τις καταστροφές των υποδομών κατά τη διάρκεια της κατοχής που ανέρχονται σε 7.1 δισ. δολάρια του 1938.
«Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται έως τον Μάρτιο του 2010 στο ποσό των 108,43 δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους (με το ελάχιστο επιτόκιο του 3% σε τιμές του 1938 υπερβαίνουν σήμερα το 1 τρισ. ευρώ, τρεις φορές περίπου πάνω από το δημόσιο χρέος)», σημειώνει ενδεικτικά. Ανοικτή πληγή παραμένουν οι αποζημιώσεις στα θύματα 100 Ολοκαυτωμάτων από τα οποία έχουν αναγνωριστεί τα 89 με 56.225 νεκρούς.
 
Εκκρεμότητα
 
Στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με αφορμή το Δίστομο, εκκρεμεί η διένεξη Γερμανίας και Ιταλίας για το προνόμιο της ετεροδικίας, εάν δηλαδή τα ιταλικά δικαστήρια έχουν το δικαίωμα να επιδικάζουν αποζημιώσεις σε θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Στην Ιταλία κατέφυγαν και δικαιώθηκαν τα θύματα του Διστόμου προκειμένου να εκτελεστεί η απόφαση του Αρείου Πάγου που προβλέπει κατάσχεση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων. Η Γερμανία επιθυμεί να μην εκδικάζονται ανάλογες υποθέσεις στα κράτη που υπέστησαν τη λαίλαπα των ναζί παρά μόνα αρμόδια να είναι τα γερμανικά δικαστήρια…
Στις αρχές του 2011 η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε αίτημα παρέμβασης στη δίκη με την προοπτική να εκθέσει τα επιχειρήματά της αναφορικά με την υπόθεση και το θέμα της ετεροδικίας με σκοπό τη δικαίωση των θυμάτων.
 
«Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει αποζημιωθεί από τη Γερμανία, ενώ όλες οι άλλες χώρες έχουν αποζημιωθεί» σημειώνει ο κ. Βασιλειάδης που δεν παραλείπει να κάνει αναφορά για αρχαιολογικούς θησαυρούς που λεηλατήθηκαν από μουσεία και παράνομες ανασκαφές και δεν έχουν επιστραφεί.
 
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ, EΘΝΟΣ

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Ἡ Τουρκία προκαλεῖ στό Αἰγαίο. Ἀγνοεῖ τήν Ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα καί ἀνακηρύττει αὐθαίρετα ΑΟΖ.
Γιατί ἡ Ἑλλάς ἀκόμη δέν ἔχει ἀνακηρύξει τήν δική της τόσα χρόνια;
Ποιός ἦταν ὁ πρώτος ἡγέτης πού ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία μας στήν ὑφαλοκρηπίδα;
Καί ποιός ὑπῆρξε ἑκείνος πού πρώτος ξεκίνησε ἔρευνες γιά πετρέλαιο;

Ἡ Σύμβασις τῆς Γενεύης τό 1958 καθιέρωσε στό Διεθνές Δίκαιο τήν ἔννοια τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” ὡς ἑξῆς:

- Ἡ “ὑφαλοκρηπίδα”  ἑνός παρακτίου κράτους εἶναι ὁ βυθός καί τό ὑπέδαφος τῶν ὑποθαλασσίων περιοχῶν πού βρίσκονται πέ­ραν τῆς «αἰγιαλίτιδος ζώνης» του καί φθάνουν σέ βάθος βυθοῦ με­χρι 200 μ. ἤ καί “πέραν αὐτοῦ”, ἐφ’ ὅσον τό βάθος ἐπιτρέπει τήν ἐκ­­­­μετάλλευσι τῶν φυσικῶν πηγῶν.

- Τά κυριαρχικά δικαιώματα ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος εἶναι γιά κά­θε παράκτιο κράτος «ἀποκλειστικά», μέ σκοπό τήν ἐξερεύνησι καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου της.
Δηλαδή, ἡ ὑφαλο­κρη­πί­δα ἀποτελεῖ τήν “φυσική προέκτασι” τοῦ παρακτίου κράτους “ὑ­­πο­θαλασσίως”.

- Τό παράκτιο κράτος γιά νά ἀσκήση τά κυριαρχικά του δι­και­ώ­ματα στήν ὑφαλοκρηπίδα, πρέπει νά τά ἀνακηρύξη ἐπισή­μως στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.

Ἡ Ἑλλάς ὑπέγραψε τήν Σύμβασι τῆς Γενεύης ἀλλά δέν τόλ­μησε ν’ ἀνακηρύξη τά κυριαρχικά δικαιώματά της στήν “ὑφα­λο­κρη­πίδα” της.
Ἀντιθέτως τό ἐπόμενο ἔτος -1959- ἡ τότε Κυβέρνησις Κ. Καρα­μανλῆ δημοσίευσε τόν Νόμο 3948/59 (ΦΕΚ 68), ὁ ὁποῖος ἔδιδε πε­ριο­­ρισμένο δικαίωμα ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως: «…ἐπί τῶν χωρικῶν ὑδάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, ὡς καί τοῦ ὑποθαλασσίου ἐδαφικοῦ ἀντερείσματος τῆς αἰγια­λί­τι­δος ζώνης τοῦ ἐξικνουμένου μέχρι τῆς κοίτης τῆς ἀνοικτῆς θα­λάσ­σης».

Δηλαδή, παρότι τό Διεθνές Δίκαιο, μᾶς παραχωροῦσε κυ­ρια­ρχι­κά δικαιώματα στήν “ὑφαλοκρηπίδα”, ὁ Νόμος 3948/59 τά περιό­ριζε μόνον στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”.
Γιατί;
Διότι φο­βόταν ἡ Ἑλ­λάς τήν Τουρκία, ἡ ὁποία ἐπέμενε ὅτι στό Αἰγαῖο δέν ἰσχύουν οἱ κα­­νόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου διότι ἐπικρατοῦν “εἰδι­κές συνθῆ­κες”, ἀφοῦ εἶναι “περίκλειστη θάλασσα” καί οἱ νῆσοι του στε­ροῦ­νται… ὑφαλοκρηπίδος!...

Ν.Δ. 142/1969: Ἡ πρώτη δια­­κήρυξις κυριαρχίας στήν ὑφα­λοκρηπίδα

Στίς 13 Μαρτίου 1969 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος τόλμησε ὅτι δέν εἶχε τολμήσει κανείς ἡγέτης ἀπό δεκαετίας: Στό ΦΕΚ 48 δημοσιεύτηκε τό Ν.Δ. 142/69 «Περί ἐρεύνης καί ἐκ­μεταλλεύσεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλού­του».
Τό περιεχόμενό του ἦταν παραπάνω ἀπό σαφές:

Ἄρθρον 1

Εἰς τό ἄρθρον 1 τοῦ Μεταλλευτικοῦ Κώδικα καί μετά τήν πα­ράγραφο 6 αὐτοῦ, προστίθεται παράγραφος 6α, ἔχουσα ὡς ἀκο­λούθως:

1. Τό Δημόσιον ἔχει ὡσαύτως τό ἀποκλειστικόν δικαίωμα ἐ­ρεύ­­νης καί ἐκμεταλλεύσεως πάντων τῶν μεταλλευτικῶν ὀρυκ­τῶν, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν ὑδρογονανθράκων ἐν στε­ρεᾷ, ὑγρᾷ καί ἀεριῶδει καταστάσει, ὡς καί τῶν λατομικῶν τοι­ού­των, τῶν ἀπαντωμένων:

α) Ἐπί τοῦ ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης κειμένου βυθοῦ τῆς θα­λάσσης ἤ ὑπ’ αὐτόν.

β) Ἐπί τοῦ καί πέραν τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης βυθοῦ τῆς θα­λάσ­σης ἤ ὑπ’ αὐτόν, τοῦ συνεχομένου ἤ παρακειμένου μετά τῆς ἠπειρωτικῆς ἀκτῆς ἤ νήσων καί εἰς βάθος 200 μέτρων ἀπό τῆς ἐ­πιφανείας τῆς θαλάσσης, ἔτι δέ καί πέραν τοῦ τελευταίου τού­του, ὅπου τά ὑπερκείμενα ὕδατα ἐπιτρέπουσι τήν ἄνω ἔρευ­ναν καί ἐκμετάλλευσιν, τουτέστιν ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος, ὡς αὕ­τη νοεῖται καί προσδιορίζεται ὑπό τῶν κεκυρωμένων διά νό­μου διεθνῶν συμβάσεων.

Εἰς περίπτωσιν καθ’ ἦν ἡ ἀνωτέρω ὑφαλοκρηπίς παράκειται τοῦ ἐδάφους τῆς Ἑλλάδος καί ἑτέρου τινός Κράτους, ὁμόρου ἤ οὕ­τινος αἱ ἀκταί κεῖνται ἔναντι τῶν Ἑλληνικῶν ἀκτῶν, διά τόν καθορισμόν τῶν ὁρίων τῆς ὑφαλοκρηπίδος ταύτης θά τυγ­χά­νουν ἐφαρμογῆς οἱ κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

2. Αἱ διατάξεις τῆς προηγουμένης παραγράφου ἐφαρμόζο­νται καί διά τήν ἔρευναν καί ἐκμετάλλευσιν μεταλλευτικῶν καί λα­τομικῶν ὀρυκτῶν εἰς τόν πυθμένα λιμνῶν ἡ ὑπ’ αὐτόν.

3. Δικαιώματα ἐξ ἀδείας μεταλλευτικῶν ἐρευνῶν ἤ παρα­χωρήσεως μεταλλείου, κτηθέντα μέχρι τῆς δημοσιεύσεως πα­ρό­ντος ἐπί ὑποθαλασσίων περιοχῶν ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώ­νης ὡς καί ἐπί ὑπολιμνίων τοιούτων δέν θίγονται ὑπό τῶν δια­τά­ξεων τοῦ παρόντος.

4. Τό κατά τάς ἀνωτέρω διατάξεις δικαίωμα τοῦ Δημοσίου ­ἀσκε­ῖται κατά τάς περί μεταλλείων καί λατομείων τοῦ Δημο­σίου ἰσχύουσας διατάξεις.

5. Εἰς περίπτωσιν ἐκχωρήσεως τοῦ ὡς ἄνω δικαιώματος τοῦ Δημοσίου διά Συμβάσεως, ἐπιτρέπεται ἡ ἀναγκαστική ἀπαλλο­τρίωσις παρακτίου ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας διά τήν ἐκτέλεσιν πά­σης φύσεως ἔργων ἤ ἐγκαταστάσεων ἀναγκαιουσῶν διά τήν ἔ­ρευ­ναν καί ἐκμετάλλευσιν τηρουμένης τῆς ἐκάστοτε ὁριζομέ­νης διαδικασίας ἐπί μεταλλείων περί ἀναγκαστικῆς ἀπαλλο­τρι­­ώ­σεως ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας.

Ἄρθρον 2

Ἡ παράγραφος 3 τοῦ ἄρθρου 1 τοῦ Ν.Δ. 3948/59 «περί ἀναζη­τή­σεως ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως ὑδρογονανθράκων ἐν ὑ­γρᾷ καί ἀεριώδει καταστάσει» καταργεῖται.

Ἄρθρον 3

Ἡ ἰσχύς τοῦ παρόντος ἄρχεται ἀπό τῆς δημοσιεύσεώς του εἰς τήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.
Ἐν Ἀθήναις τῇ 6 Μαρτίου 1969»

Ὁ ἀνωτέρω Νόμος δηλαδή, ἀπετέλεσε ἐπισήμως τήν πρώτη δια­­κήρυξι τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μας στήν Ἑλληνική ὑφα­λοκρηπίδα:

* Κατοχύρωνε τό “ἀποκλειστικό δικαίωμα” ἐρεύνης καί ἐκ­με­ταλ­λεύ­σεως ἀπό τήν Ἑλλάδα.

* Ἔδιδε τόν ὁρισμό τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” καί ἀνακήρυττε τήν κυ­ρια­ρχία τῆς Ἑλλάδος ἐπ’ αὐτῆς.

* Ἀπέρριπτε τίς ἀντιρρήσεις τῆς Τουρκίας μέ τήν ξεκάθαρη ἀ­πά­ντη­σι τῆς ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

* Καταργοῦσε τόν δειλό νόμο 3948/59 πού περιόριζε τά δικαιώ­ματά μας μόνο στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”.

* Ἔθετε τό νομικό πλαίσιο γιά τήν ἔρευνα καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυ­κτοῦ πλούτου τοῦ Αἰγαίου μας καί κυρίως τοῦ πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου.


Ἔρευνες γιά πετρελαῖο 1967 - 1973

Γιά τήν ἄμεση ἐξασφάλισι τοῦ ἀδιάλειπτου ἐφοδιασμοῦ τῆς Χώ­­ρας μέ πετρέλαιο, ἀρχικά, στίς 2 Νοεμβρίου 1968 ὑπεγράφη σύ­­­μ­βασις μέ τίς ἑται­ρεῖες Mobil Oil, Shell καί B.P. γιά προμήθεια 25.000.000 τόννων ἀργοῦ πετρε­λαίου.
Μέ τήν συμφωνία αὐτή ἐπε­τεύ­χθη ἐξοικονόμησις 55.000.000 δολ­λα­ρίων, λόγω τῆς ἐπιτεύξεως πολύ χαμηλότερης τιμῆς ἀγορᾶς, ἀπό τίς τρέ­χου­σες τιμές πετρε­λαίου.[1] Παράλληλα ὅμως, ἄρχισαν ἐκτεταμένες ἔρευνες γιά ἐγχώριο πε­τρέ­λαιο καί φυσικό ἀέριο.

Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπεγράφησαν 19 συμβάσεις γιά τήν ἐξερεύ­νησι τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπι­κρατείας:

  • Η ἀρχή ἔγινε μέ τήν TEXACO μέ σύμβασι πού ὑπεγράφη στίς 24 - 7 - 1968 καί κυρώθηκε μέ τόν Α.Ν. 512/68.
  • Γιά τήν περιοχή τῆς Λήμνου, ἡ σύμβασις πού εἶχε ὑπογραφῆ στίς 19 - 12 - 1969 μέ τήν ADA - OIL CORPORATION κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 461/70.
  • Γιά τό Θρακικό πέλαγος, ἡ σύμβασις τῆς 23 - 12 - 1969 μέ τήν OCEANIC κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 462/70.
  • Γιά τό Κεντρικό Αἰγαῖο ἡ σύμβασις τῆς 30 - 5 - 1970 καί γιά τό Βόρειο Αἰγαῖο ἡ σύμβασις τῆς 5 - 8 - 1970, καί οἱ δύο μέ τήν TEXACO, κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 592/70 καί 699/70.
  • Γιά τό Ἰόνιο πέλαγος ἡ σύμβασις τῆς 13 - 4 - 1970 μέ τήν ADA - OIL καί ἡ σύμβασις τῆς 12 - 6 - 1970 μέ τήν C & K PE­TRO­LEUM INC., κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 594/70 καί 595/70.
  • Επίσης ὑπεγράφη σύμβασις στίς 23 - 5 - 1970 μέ τήν AN - CAR OIL πού κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 594/70.
  • Στίς 23 Μαρτίου 1971 τρεῖς συμβάσεις μέ τήν CHEVRON OIL EXPLORATION, γιά τό Αἰγαῖο: Ν.Δ. 981/71 - 982/71.


Στίς 22 - 1 - 1972 οἱ συμβάσεις:

Μέ τήν AN CAR OIL γιά χερσαία καί θαλάσσια ἔρευνα τῆς Βο­ρειο­ανα­τολικῆς καί Βορειοδυτικῆς Πελοποννήσου (κύρωσις μέ Ν.Δ. 1363/73).
Μέ τήν ANSCHUTZ OVERSEAS CORP. γιά χερσαία καί θα­λάσσια ἔρευνα τῆς Λεκάνης Θεσσαλονίκης καί Συγγιτικοῦ Κό­λπου.
(κύρωσις μέ Ν.Δ. 1364/73 καί 47/73).

Καί στίς 2 - 2 - 1972 ἡ σύμβασις:

Μέ τήν SERES SHIPPING ING γιά χερσαία καί θαλάσσια ἔ­ρευ­να τῆς περιοχῆς Κυπαρισσίας (κύρωσις μέ Ν.Δ. 25/73).


Τό Ν.Δ. 462/70 μέ τήν κύρωσι τῆς πρώτης Συμβάσεως μέ τήν OCEANIC γιά τήν ἐξερεύνησι τοῦ Θρακικοῦ Πελάγους

Τό 1971, ἡ OCEANIC -μέ συνεργασία τῆς COLORADO- ἀνακά­λυ­ψε τόν πρῶτο ὁρίζοντα πετρελαίου, ἀνατολικά τῆς Θάσου.

Τό 1972, ἡ Ἑταιρία AN CAR OIL Co, διέκοψε τήν γεώτρησί της στήν Ζάκυνθο, σέ βάθος 1.300 μ., λόγω «θραύσεως τῆς γεωτρητικῆς τῆς στήλης τοῦ γεωτρύπανου»!

Τό ἔτος 1973, οἱ Ἐταιρίες OCEANIC - COLORADO, ADA OIL Cο καί AN CAR OIL Co, πραγματοποίησαν δυό γεωτρήσεις στήν θα­λάσ­σια περιοχή τῆς Θάσου, μία στή θαλάσσια περιοχή τῆς Λή­μνου καί μία στή χερσαία περιοχή τῆς Ζακύνθου.

Μέ τήν πρώτη γεώτρησι τῆς Θάσου (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 1), σέ βάθος 2.200 μ., ἀνακαλύφθηκε ἡ ὕπαρξις φυσικῶν ἀερίων (10 ἐκατομ. κυ­βικά πόδια ἡμερησίως) καί φυσικῆς βενζίνης.
Ἡ ἀνακάλυψις ἀπέδειξε τήν ὕπαρξι κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος.

Ἡ δεύτερη γεώτρησις (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 2), ἀνεκάλυψε καλῆς ποι­­ό­τητος πετρέλαιο (29 Α.Ρ.Ι.), σέ βάθος 3.200 μ.
Ἡ χερσαία γεώ­τρη­σις στήν Ζάκυνθο διεκόπη λόγω ἐνσφηνώσεως τῆς δια­τρητικῆς στήλης σέ βάθος 430 μ.

Ὁ Νικόλαος Μακαρέζος γράφει χαρακτηριστικά:
«…Mέ τήν πολιτική πού εἶχε ἐφαρμόσει ἡ Κυβέρνησή μας, τῆς ἀ­να­θέσεως δηλαδή τῆς ἔρευνας γιά τήν ἀνεύρεση πετρελαίων σέ ὁλόκληρο, σχεδόν, τόν ἑλληνικό ὑποθαλάσσιο χῶρο καί τήν ἐν συ­νέχειᾳ συνεκμετάλλευση, μέ τούς καλύτερους δυνατούς ὅρους γιά τήν ἑλληνική πλευρά, μέ τίς 18 ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀ­με­ρι­κα­νικές κυρίως ἐταιρίες, εἶχε πετύχει νά ἀντιπαρατάξει τά συ­μφέ­ροντα τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα πρός τίς τουρ­κι­κές ἐπε­κτατικές βουλιμίες καί διεκδικήσεις γιά τόν ὑπο­θαλάσσιο χῶ­ρο τοῦ Αἰγαίου καί νά ἰσχυροποιήσει ἔτσι ἀκόμα πε­ρισ­σότερο τήν ἀμυντική θωράκιση τοῦ ἑλληνικοῦ θαλασ­σίου χώρου τοῦ Αἰ­γαίου».[2]


Ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1968 μέχρι τόν Νοέμβριο 1973 ὑπεγράφησαν 19 Συμβάσεις γιά τήν ἐξαντλητική ἐξερεύνησι τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας

Σχέδιο Παπαδοπούλου γιά ἐπέκτασι στά 12 ναυτικά μίλια

Ἔπειτα ἀπό τήν ἀνακάλυψι πιθανῶν κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προχώρησε καί ἄλλο:

Ἀμέσως μετά τήν παραλαβή τῶν PHANTOMS F4E πού εἶχε πα­ραγγεί­λει τό 1972 καί ἡ Ἑλλάς θά παρελάμβανε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, θά ἐκφω­νούσε Διάγγελμά πρός τόν Ἑλληνικό λαό με τήν ἀναγγελία τής συμφωνίας ἐξορύξεως καί παράλληλα τήν ἐπέ­κτα­σι τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας ἀπό τά 6 στά 12 ναυτικά μίλια.

Τήν παραμονή τοῦ Διαγγέλματός του, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις θά ἐτίθε­ντο σέ μερική ἐπιφυλακή:

Ἔνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί μία Πυραυλάκατος θά ἔπλεαν στό Αἰ­γαῖο, σέ πλήρη ἐτοιμότητα.

Παράλληλα, μία μοίρα PHANTOMS, ἔμφορτη ὁπλισμοῦ στήν Κρήτη θά ἦταν ἔτοιμη νά ἀπογειωθῆ.

Τό Σχέδιο αὐτό ἔγινε γιά νά ἀποτρέψη ὁποιαδήποτε πιθανή ἀ­ντίδρασι τῆς Τουρκίας μετά τό Διάγγελμα τοῦ Προέδρου! [3]

Ἡ συμφωνία μέ τίς ἑταιρεῖες πού εἶχε συνάψει Συμβάσεις ὁ Γε­ώργιος Παπαδόπουλος προέβλεπαν ὅτι τό 60% τῶν ἐσόδων ἀπό τά κοιτάσματα πετρελαίου θά πήγαιναν στό Ἑλληνικό Δημόσιο καί μάλιστα σέ ἑλληνική δραχμή.
Ἡ πρόβλεψις ἦταν ὅτι ἀπό τό 1975 καί ἔπειτα ὁ μέσος ρυθμός αὐξήσεως ἀνά ἔτος τοῦ ΑΕΠ θά ἔφθανε τό 12%!

Πράγματι, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε προβλέψει σωστά τόν χρό­νο.
Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1974, ἡ OCEANIC πραγματοποίησε 4η βαθιά θα­λάσσια γεώτρησι στή θαλάσσια περιοχή τῆς Θάσου.
(ΠΡΙΝΟΣ 1) Καί σέ βάθος 8.500 ποδῶν ἀνακαλύφθηκαν διαδοχικοί πετρελαιοφόροι ὁρί­ζοντες.
Ἡ δοκιμή ἀπέδωσε καλῆς ποιότητος πετρέλαιο (27,8 Α.Ρ.Ι.) καί ἱκα­νοποιητική μέση παροχή ἡμερησίως. 
Παράλληλα ἄρχιζε γεωτρήσεις στίς χε­ρσαῖες περιοχές Καλλικράτειας Χαλκιδικής καί ΑΙΓΙΝΙΟΥ Κατε­ρίνης.

Μεταξύ Μαρτίου - Ἀπριλίου 1974 ἡ OCEANIC , πραγματοποίησε 1.000 μέ­τρα βορειότερα, τήν θαλάσσια γεώτρησι “ΠΡΙΝΟΣ 2” καί συ­νά­ντησε πετρελαιοφόρο πεδίο στό βάθος τῶν 8.500 ποδῶν. 
Τρεῖς ὁρί­ζο­ντες τοῦ πεδίου αὐτοῦ, πού δοκιμάσθηκαν γιά τόν προσδιορισμό τοῦ ποσοῦ τῆς παραγωγῆς τῶν, ἔδωσαν 8.500 - 9.000 βαρέλια ἡμερησίως.
Τό Ὑπου­ργεῖο Βιομηχανίας ὑπελόγισε ὅτι μέ τήν κατασκευή ἐξέδρας στή θαλάσ­σια περιοχή τοῦ ἀνακαλυφθέντος πετρελαιοφόρου πεδίου καί τήν πρα­γμα­­το­ποίησι 10 περίπου παραγωγικῶν γεωτρήσεων πρός διάφορες κα­τευ­­θύνσεις τοῦ κοιτάσματος, ἡ συνολική παραγωγή πετρελαίου, ἀπό αὐ­τό καί μόνο τό κοίτασμα, θά ἀνερχόταν σέ 30.000 ἕως 45.000 βαρέλια ἡμ­ε­ρησίως, ποσότητα πού κάλυπτε τό ¼ τῶν τότε ἀναγκῶν τῆς χώρας σέ πετρέλαιο. [4]

Ὅμως, δυστυχῶς, ἀπό τόν Νοέμβριο τοῦ 1973 ὁ Γεώργιος Παπαδό­που­λος δέν βρισκόταν πλέον στήν ἐξουσία καί τό σχέδιό του δέν ἐφαρμόσθηκε...

Οἱ “γκάφες” τοῦ Ἰωαννίδη & τοῦ Καραμανλῆ

Τό καθεστώς Ἰω­αννίδη ἀνέτρεψε ἐντελῶς αὐτόν τόν σχεδιασμό:
Στίς 14 Φεβρουαρίου 1974 ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος προχώρησε σέ Συνέντευξι Τύπου στήν ὁποία ἀνήγγειλε τήν ὕπαρξι τοῦ κοιτάσματος![5]
Τήν ἑπομένη, οἱ ἐφημερίδες εἶχαν τό νέο σέ πρωτοσέλιδα: «Πετρελαιο­παρα­γωγός χώρα ἡ Ἑλλάς»!
Τό μοιραῖο λάθος εἶχε γίνει.
Τό σχέδιο τοῦ Γ. Παπαδοπούλου παρακάμφθηκε:

- Ἔπρεπε νά τηρηθῆ ἀπόλυτη ἐχεμύθεια μέχρι νά παραλάβουμε τά Phantoms τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, πού προσέδιδαν στήν Ἑλλάδα ἀεροπορική κυριαρχία στό Αἰγαῖο!
Δέν ἔγινε…

- Ἔπρεπε κατόπιν, ἡ ἀναγγελία νά γίνη αἰφνιδιαστικά, μέ παράλληλη διακήρυξι τῆς ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια!
Δέν τηρήθηκε…

- Ἔπρεπε νά εἶχαν ληφθῆ τά μέτρα ἐπιφυλακῆς γιά τήν ἐξάλειψι τουρκικῆς ἀντιδράσεως.
Δέν ἐφαρμόσθηκε…

βεβιασμένη ἀναγγελία, χωρίς τήν ἐφαρμογή τοῦ “σχεδίου Παπαδοπούλου”, εἶχε ὡς συνέπεια τήν ἄμεση ἀντίδρασι τῆς Τουρκίας:
Ἀρχές Μαρτίου 1974, ἡ Τουρκία ἄρχισε νά ἀμφισβητῆ τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος στήν “ὑφαλοκρηπίδα” της καί νά ἐξαγγέλη καί ἐκείνη ἔρευνες στό Αἰγαῖο γιά πετρέλαιο!
Στίς 20 Μαρτίου 1974, τό τουρκικό σεισμο­γραφικό “Τσάνταρλι” ἐξῆλθε στό Αἰγαῖο γιά ἔρευνες, συνοδευό­μενο ἀπό τουρκικά πολεμικά σκάφη!
Καί ἐπέστρεψε μετά ἀπό ἔξοδο με­ρους τοῦ ἑλληνικοῦ Στόλου.[6]

Ὁ ἴδιος ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος παραδέχεται:
«Ἀπό τῆς ὑπογραφῆς τῆς πρώτης συμβάσεως μεταξύ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου καί τῆς ἑταιρείας Texaco, κατά Μάϊον 1968, μέχρι τοῦ Φεβρουαρίου 1974, ὑπεγράφησαν δέκα ἐννέα συμβάσεις.
Κάθ΄ὅλον τό μῆκος καί τό πλάτος τῆς Ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος τοῦ Αἰγαίου, ἐπί 6 ὁλόκληρα ἔτη διεξήγοντο  ὑπό τῶν ξένων ἑταιρειῶν ἔρευναι, διά τῆς χρησιμοποιήσεως εἰδικῶν σκαφῶν καί ἐξειδικευμένου προσωπικοῦ, χωρίς νά ἐκδηλωθῆ ἡ ἐλαχίστη τουρκική ἀντίδρασις ἤ οἱουδήποτε εἴδους ἐνδιαφέρον».[7]

Παραδέχεται δηλαδή ὁ Ἀνδρουτσόπουλος, ὅτι καθ’ ὅλη τήν 6ετία Γ. Παπαδοπούλου οἱ Τοῦρκοι οὐδέποτε τόλμησαν νά ἀμφισβητήσουν τήν ἑλληνική “ὑφαλοκρηπίδα” ἤ νά προκαλέσουν στό Αἰγαῖο!
Πότε ἄρχισαν λοιπόν οἱ τουρκικές προκλήσεις στό Αἰγαῖο;
Ἀμέσως μετά τήν ἄκαιρη ἀναγγελία Ἀνδρουτσοπούλου τόν Φεβρουάριο τοῦ 1974, χωρίς τήν ἐφαρμογή τοῦ “σχεδίου Παπαδοπούλου”, πού προαναφέραμε!



Γράφει μάλιστα ὁ Ἀνδρουτσόπουλος, ὅτι ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1974 ἡ Turkish Petroleum CRP. Co σέ συνεργασία μέ τήν Calvin Exploration, ἄρχισε καί πάλι τουρκικές ἔρευνες στό Αἰγαῖο μέ τό εἰδικό σκάφος M/S Seismic Explorer.[8]
Πράγματα ἀδιανόητα ὅσο κυβερνοῦσε ὁ Γ. Παπαδόπουλος!

Τότε λοιπόν, γιά πρώτη φορά ἡ Τουρκία ἐπεδίωξε συγκυριαρχία στό Αἰγαῖο!
Ἐάν ὁ Γ. Παπαδόπουλος δέν εἶχε ἀνατραπεῖ ἤ ἔστω ἐάν εἶχε ἐφα­ρμοσθῆ τό “σχέδιό” του:
Οὐδέποτε ἡ Τουρκία θά ἀποτολμοῦσε νά ἀμφι­σβητήση τήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα.
Οὐδέποτε θά τολμοῦσε νά προ­καλέση στό Αἰγαῖο.
Καί ἡ Ἑλλάς θά εἶχε ἐπεκτείνη τήν κυριαρχία της στά 12 ναυτικά μίλια καί θά προσωροῦσε ἀνεμπόδιστα στήν ἐξόρυξι τοῦ πε­τρελαίου της…

Τήν “γκάφα” τοῦ καθεστώτος Ἰωαννίδη, διαδέχθηκε ἡ ἀκόμη πιό ἀπίστευτη “γκάφα” τῆς “μεταπολίτευσης”: 
Στίς 27/1/1975, ὁ Καραμανλῆς προτείνη τήν παραπομπή τοῦ ζητήματος “ὑφαλοκρηπίδος” στήν Χάγη.
Ἔτσι στήν οὐσία ἀναγνώρισε ὅτι ὑπῆρχαν καί τουρκικά δικαιώματα σέ αὐτήν!...

Στίς 19/5/1975, ὁ πρωθυπουργός τῆς Τουρκίας Σ. Ντεμιρέλ, ἔθετε στήν γαλλική ἐφημερίδα “Le Monde” θέματα Ὑφαλοκρηπίδος, νήσων Αἰ­γαίου, Ἐναερίου Χώρου, Θράκης, Πατριαρχείου κ.λπ.
Ὅμως γιά τόν Καραμανλῆ δέν ἦταν μόνο ἡ Κύπρος “μακρυά”.
Ἀλ­λά καί αὐτό τό Αἰγαῖο: Τόν Νοέμβριο τοῦ 1976, ἔσπευσε νά ὑπογράψη τό διαβόητο “Πρω­τόκολλο τῆς Βέρνης”.
Μέ αὐτό ἡ Ἑλλάς ἔχανε κάθε δικαίωμα στήν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Αἰγαίου καί στήν ἔρευνα γιά ἐκμετάλλευσι τοῦ ὑπο­θαλασσίου πλούτου του!...






[1] Ὑπ. Συντονισμοῦ «Οἰκονομικαί Εἰδήσεις» τεῦχος  7, Νοέμβριος 1968
[2] Ν. Μακαρέζου «Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 476 - 478.
[3] Γιά τό σχέδιο αὐτό βλπ. Στ. Καραμπέρη «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς 21ης Ἀ­πρι­λίου καί τά κινήματα Βασιλέως καί Ἰωαννίδη» σελ. 141, καθώς καί προ­­φορικές μαρτυρίες τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου, τοῦ Κων/νου Πα­παδοπούλου καί τοῦ Ὑπ. Ἐθνικῆς Ἀμύνης Νικ. Ἐφεσίου πρός τόν γρά­φοντα.
[4] Πηγές: Ὑπουργεῖο Βιομηχανίας, «Πηγαί Ἐνεργείας - Πετρέ­λαιον καί Ἑλλάς» τ. Γεν. Δ/ντοῦ Μεταλλείων, Ἰωάνν. Ν. Εὐαγγέλου,  Ἰού­νιος 1974, Περιοδικό «FLASH» - Ὀκτώβρ. 1992, σελ. 32.
[5] Ἄδ. Ἀνδρουτσοπούλου «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 99 - 101
[6] Γρ. Μπονάνου «Ἡ Ἀλήθεια» σελ. 185.
[7] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 110.
[8] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 110.

Ε.ΠΟ.Κ.

.