Πλέον και όλους τους απασχολεί η κατανάλωση μέσω του πλαστικού χρήματος. Και όσο ακούω όλες αυτές τις μονόπλευρες ενημερώσεις περί πλαστικού χρήματος και βλέπω τον μπούλη τόσο καιρό να διαφημίζει τη viva wallet τόσο τρελαίνομαι και αναρωτιέμαι για την αντιληπτική ικανότητα του Έλληνα.
Τα κράτη έχουν κρατήσει μόνο το προνόμιο της έκδοσης μετρητών χρημάτων, έναντι των λογιστικών / εικονικών. Προνόμιο που οι τράπεζες προσπαθούν να το απαξιώσουν, χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα, όπως με την απαγόρευση των συναλλαγών με μετρητά, με πρόσχημα την πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Και το αποτέλεσμα αυτών των τεχνασμάτων είναι ότι μόνο το 2,5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των κυβερνήσεων. Το υπόλοιπο 97,5% δημιουργείται από τις εμπορικές τράπεζες, με τη διαδικασία του fractional reserve banking, στην ουσία διαδικασία παραγωγής χρήματος από το μηδέν, με κερδισμένους μόνο τους τραπεζίτες.
Επιπλέον, από το καταστατικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δεν της επιτρέπεται να χρηματοδοτεί κράτη - μέλη. Αντί αυτού, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δύναται να δανείζει κρατικούς οργανισμούς (άρθρο 21.3 του καταστατικού του ευρωπαϊκού συστήματος κεντρικών τραπεζών) και διεθνείς οργανισμούς (άρθρο 23 του ιδίου καταστατικού). Στην ουσία δηλαδή δύναται να χρηματοδοτεί ένα κράτος – μέλος, με έμμεσο τρόπο και ευνοϊκότερο επιτόκιο. Συγκεκριμένα, μπορεί να δανείσει με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, λόγου χάρη 0,01%, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (European Investment Bank - EIB) ή τα εκάστοτε ταμεία παρακαταθηκών και δανείων των κρατών – μελών, που αυτά με τη σειρά τους μπορούν να δανείσουν και αυτά σχεδόν με μηδενικό επιτόκιο, όπως 0,02%, τα κράτη - μέλη, που χρειάζονται χρηματοδότηση.
Διαδικασία που θα εξάλειφε κάθε ίχνος κερδοσκοπίας!!!
Αντί αυτού, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δύναται να χρηματοδοτεί εμπορικές τράπεζες, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν τα κράτη - μέλη, με πολύ υψηλότερα επιτόκια. Όπως στην περίπτωση της Πορτογαλίας. Το 2013, οι εμπορικές τράπεζες, χρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επιτόκιο 0,5 % και αυτές με τη σειρά τους, δάνεισαν την Πορτογαλία με επιτόκιο 5,57% (10ετες ομόλογο). Να θυμίσουμε ότι, πριν η Πορτογαλία καταφύγει σε μνημόνιο, δανειζόταν με επιτόκιο 6,7%. Στην ουσία δηλαδή, η Πορτογαλία μπήκε σε τριετή μνημόνιο, με κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που θα έχουν αντίκτυπο αρκετά έτη, προκειμένου να μειωθεί το επιτόκιο δανεισμού της, κατά μια περίπου ποσοστιαία μονάδα (1%), από 6,7% σε 5,57%.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, άλλα κράτη – μέλη της ευρωζώνης, της δανείσανε με επιτόκιο περίπου 3,75%. Κράτη - μέλη, τα οποία επιθυμούν να δανείσουν ένα άλλο κράτος – μέλος, απευθύνονται στις διεθνείς χρηματαγορές, δανείζονται με αρνητικό επιτόκιο (βλ. Γερμανία) ή με επιτόκιο περίπου στο 2% και στη συνέχεια δανείζουν το μέλος – κράτος, με επιπρόσθετο επιτόκιο. Για την ιστορία τα κράτη – μέλη, της ευρωζώνης που έχουν δανείσει την Ελλάδα, «ανιδιοτελώς», ως εταίροι στην ΕΕ, είναι: Γερμανία 68,2 δισεκατομμύρια ευρώ (θυμηθείτε αρνητικό επιτόκιο δανεισμού), Γαλλία 43,8 δισεκατομμύρια ευρώ, Ιταλία 38,4 δισεκατομμύρια ευρώ, Ισπανία 25 δισεκατομμύρια €, Ολλανδία 13,4 δισεκατομμύρια €, Βέλγιο 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ, Αυστρία 5,9 δισεκατομμύρια ευρώ και Φινλανδία 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τέλος, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δύναται να επιτρέψει σε μια κεντρική τράπεζα, να εκδώσει χρήματα, δίχως αντίκρισμα και αυτή με τη σειρά της να δανείσει κράτη. Όπως έγινε και στην περίπτωση της Ιρλανδίας. Η ΕΚΤ, με τον τότε πρόεδρο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, επέτρεψε στην κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας, να τυπώσει 30 δισεκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να διασώσει τις ιδιωτικές τράπεζες της χώρας, υποχρεώνοντας τους πολίτες της να αναλάβουν τα χρέη αυτών των ιδιωτικών τραπεζών. Όπως βλέπουμε, στην περίπτωση της Ιρλανδίας, μια κεντρική τράπεζα δύναται να εκτυπώσει χρήμα δίχως αντίκρισμα, το οποίο μπορεί να το δανείσει, με επιτόκιο δανεισμού, είτε σε μια ιδιωτική τράπεζα είτε σε ένα κράτος, αγοράζοντας ομόλογα. Δάνεια τα οποία θα πρέπει να αποπληρωθούν, στο σύνολο τους (κεφάλαιο και τόκοι). Οι ιδιωτικές τράπεζες που έχουν δανειστεί αυτό το χρήμα, πολλαπλασιάζουν (παραγωγή χρήματος) αυτό το χρήμα, με επιπλέον δανεισμό προς την αγορά (κυκλοφορούν χρήμα). Συνεπώς το κυκλοφορούν χρήμα, ήτοι το συσσωρευμένο χρέος μιας οικονομίας, είναι πάντοτε μεγαλύτερο από το απόθεμα χρήματος. Έτσι δημιουργούνται oi οικονομίες χρέους.
ΣΚΕΨΟΥ!
Σύσταση: τώρα με το πλαστικό χρήμα μην αφήνετε περισσότερα χρήματα στις τράπεζες, από όσα αφήνατε, με σκοπό να εξυπηρετήσετε την επιταγή της μαριονέτας κυβέρνησης και κατά επέκταση των θεσμών, διότι ….κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί σε μια τράπεζα…..
http://
