Το Κρατικό Χρέος, η Ανισότητα της Χρηματοδότησης όντος της ΕΖ και ο Φαύλος Κύκλος της ΕΚΤ

Οι τράπεζες και οι πιστωτικοί οργανισμοί διακριτού κρατικά ομολόγα υψηλής ρευστότητας και χαμηλού κίνδυνου που όμως αποδίδουν υψηλότερη απόδοση από τις καταθέσεις στην κεντρική τράπεζα και τον δανεισμό στην διατραπεζική αγορά. Η υψηλή ρευστότητα προτιμάται γιατί θέλουν να υποστηρίξουν την ασφάλεια των καταδυτικών λογαριασμών των πελατών τους και ο χαμηλός κίνδυνος προτιμάται γιατί αυτά τα ομολόγα είναι εργαλεία προστασίας της κεφαλικής επάρκειας που απαιτείται για να καλύπτει τον δανεισμό που επενδύουν. 

Τα κρατικά ομολόγα για να έχουν υψηλή ρευστότητα πρέπει να διαπραγματεύονται στην κεφαλαιαγορά με μικρή διακύμανση που χρειάζεται υψηλή ζήτηση μέσω των τραπεζών, νομισματική υποστήριξη μέσω των λειτουργιών ποσοτικής επέκτασης χρήματος εφ’ όσον έχουν πιστοληπτική διαβάθμιση για να είναι αποδεκτά προς αγορά από την κεντρική τράπεζα. Τα κρατικά ομολόγα για να έχουν χαμηλό κίνδυνο χρεοκοπίας πρέπει να έχουν την βεβαιότητα εξασφάλισης αποπληρωμής των στην λήξη είτε μέσω δημοσιονομικών πρωτογενών πλεονασμάτων είτε μέσω νομισματικής κάλυψης με έκδοση χρήματος που παρέχει πρωτογενώς η νομισματική αρχή. 

Για να έχουν τα κρατικά ομολόγα πιστοληπτική διαβάθμιση και κάλυψη μέσω πρωτογενών πλεονασμάτων απαιτείται η οικονομία να πραγματοποιεί υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης εισοδήματος, ο λόγος χρέους να είναι χαμηλός, η ζήτηση των κρατικών ομολόγων να είναι συγκριτικά εσωτερική από τοπικά κεφάλαια και η κεντρική τράπεζα να ορίζει αυτά τα ομολόγα σαν ικανά για να αγοραστούν από αυτήν, δηλαδή ότι έχουν πιστοληπτική διαβάθμιση ανεξάρτητα της κρίσης της κεφαλαιαγοράς. Για να έχουν τα κρατικά ομολόγα νομισματική κάλυψη απαιτείται η δημοσιονομική αρχή να κατέχει νομισματική κυριαρχία και να μην περιορίζεται θεσμικά η κεντρική τράπεζα από την πρωτογενή αγορά των. 

Στην Ευρωζώνη δεν ικανοποιούνται όλοι οι οροί της νομισματικής κυριαρχίας, απουσιάζει η πρωτογενής νομισματική κάλυψη των καρωτικών ομολόγων και μερικώς με επιλεκτική δυνατότητα οι οροί της πιστοληπτικής διαβάθμισης καθώς ο ρυθμός ανάπτυξης και ο λόγος χρέους δεν συγκλίνει μεταξύ των οικονομιών των μελών. Αυτές οι συνθήκες υποχρεώνουν τις δημοσιονομικές αρχές των περιφερειακών οικονομιών που έχουν περιορισμένη πιστοληπτική διαβάθμιση, δομικά προβλήματα διαφυγής φόρων και σπατάλης δαπανών, υψηλές διακυμάνσεις εισοδήματος, ελλείμματα εξωτερικών πληρωμών και κρίσεις ύφεσης να καταφεύγουν σε πολιτική λιτότητας για να προσπαθούν να δημιουργήσουν πρωτογενή πλεονάσματα. 

Αυτή όμως η πολιτική έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις και δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο που αποκλείει την μακροπρόθεσμη δυνατότητα αυτών των οικονομιών να συγκλίνουν με τις άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης και να ξεφύγουν από αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις. Συνοπτικά, το εισόδημα μειώνεται, ο λόγος χρέους αυξάνει, το ποσοστό προβληματικών δάνειων μεγαλώνει και η πιστοληπτική διαβάθμιση των κρατικών υπηρεσιών και των ιδιωτικών μονάδων να μειωθεί. Η ΕΚΤ αποκλείει την αποδοχή των κρατικών ομολόγων αυτών των οικονομιών και εφαρμόζει επιλεκτική νομισματική πολιτική που προκαλεί τεμαχισμό της κατανομής ρευστότητας όντος Ευρωζώνης και την ζήτηση των κρατικών ομολόγων. Οι τοπικές τράπεζες υποχρεούνται για να έχουν πρόσβαση στην έκδοση ρευστότητας να μειώνουν την ζήτηση των τοπικών κρατικών ομολόγων και αποζητούν τα ομολόγα ξένων κρατών και να υπάρχει εκροή κεφαλαίων στο εξωτερικό περιορίζοντας την τοπική ρευστότητα. 

Όλα αυτά προκαλούν αύξηση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων, τα επιτόκια της ιδιωτικής χρηματοδότησης όπως και περιορίζει την αύξηση και μειώνει την επέκταση του δανεισμού των ιδιωτικών μονάδων. Η πτώση του εισοδήματος αυξάνει και την ανάγκη περιορισμού των καταθέσεων και οι τράπεζες αναγκάζονται να αντλήσουν ρευστότητα μέσω του ELA που έχει υψηλότερο κόστος από την ρευστότητα της ΕΚΤ! Τελικά οι τράπεζες έχουν απώλεια εισοδήματος, μείωση της κεφαλικής επάρκειας των, θεωρούνται από τους κατάθετες ότι έχουν απώλεια φερεγγυότητας και για να καλύψουν την ρευστότητα τους αναγκάζουν την δημοσιονομική αρχή να τις κεφαλαιοποιήσει με εξωτερικό επίσημο χρέος από διεθνής θεσμούς που η αποπληρωμή του βαρύνει τους φορολογουμένους που περιορίζει περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα! Όλες αυτές οι οικονομίες αποτελούν θύματα της στρεβλωτικής και παράλογης δομής, της επιλεκτικής και τεμαχισμένης νομισματικής πολίτικης, της περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης και της περαιτέρω απόκλισης αυτών των οικονομιών από το κέντρο! 

 http://www.livestream.com/economopoulos?lsci_op=1404434518