ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

Τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ

Ἡ Τουρκία προκαλεῖ στό Αἰγαίο. Ἀγνοεῖ τήν Ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα καί ἀνακηρύττει αὐθαίρετα ΑΟΖ.

Γιατί ἡ Ἑλλάς ἀκόμη δέν ἔχει ἀνακηρύξει τήν δική της τόσα χρόνια;

Ποιός ἦταν ὁ πρώτος ἡγέτης πού ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία μας στήν ὑφαλοκρηπίδα;

Καί ποιός ὑπῆρξε ἑκείνος πού πρώτος ξεκίνησε ἔρευνες γιά πετρέλαιο;

Ἡ Σύμβασις τῆς Γενεύης τό 1958 καθιέρωσε στό Διεθνές Δίκαιο τήν ἔννοια τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” ὡς ἑξῆς:

- Ἡ “ὑφαλοκρηπίδα”  ἑνός παρακτίου κράτους εἶναι ὁ βυθός καί τό ὑπέδαφος τῶν ὑποθαλασσίων περιοχῶν πού βρίσκονται πέ­ραν τῆς «αἰγιαλίτιδος ζώνης» του καί φθάνουν σέ βάθος βυθοῦ με­χρι 200 μ. ἤ καί “πέραν αὐτοῦ”, ἐφ’ ὅσον τό βάθος ἐπιτρέπει τήν ἐκ­­­­μετάλλευσι τῶν φυσικῶν πηγῶν.

- Τά κυριαρχικά δικαιώματα ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος εἶναι γιά κά­θε παράκτιο κράτος «ἀποκλειστικά», μέ σκοπό τήν ἐξερεύνησι καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου της.

Δηλαδή, ἡ ὑφαλο­κρη­πί­δα ἀποτελεῖ τήν “φυσική προέκτασι” τοῦ παρακτίου κράτους “ὑ­­πο­θαλασσίως”.

- Τό παράκτιο κράτος γιά νά ἀσκήση τά κυριαρχικά του δι­και­ώ­ματα στήν ὑφαλοκρηπίδα, πρέπει νά τά ἀνακηρύξη ἐπισή­μως στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.

Ἡ Ἑλλάς ὑπέγραψε τήν Σύμβασι τῆς Γενεύης ἀλλά δέν τόλ­μησε ν’ ἀνακηρύξη τά κυριαρχικά δικαιώματά της στήν “ὑφα­λο­κρη­πίδα” της.

Ἀντιθέτως τό ἐπόμενο ἔτος -1959- ἡ τότε Κυβέρνησις Κ. Καρα­μανλῆ δημοσίευσε τόν Νόμο 3948/59 (ΦΕΚ 68), ὁ ὁποῖος ἔδιδε πε­ριο­­ρισμένο δικαίωμα ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως: «…ἐπί τῶν χωρικῶν ὑδάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, ὡς καί τοῦ ὑποθαλασσίου ἐδαφικοῦ ἀντερείσματος τῆς αἰγια­λί­τι­δος ζώνης τοῦ ἐξικνουμένου μέχρι τῆς κοίτης τῆς ἀνοικτῆς θα­λάσ­σης».

Δηλαδή, παρότι τό Διεθνές Δίκαιο, μᾶς παραχωροῦσε κυ­ρια­ρχι­κά δικαιώματα στήν “ὑφαλοκρηπίδα”, ὁ Νόμος 3948/59 τά περιό­ριζε μόνον στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”.

Γιατί;

Διότι φο­βόταν ἡ Ἑλ­λάς τήν Τουρκία, ἡ ὁποία ἐπέμενε ὅτι στό Αἰγαῖο δέν ἰσχύουν οἱ κα­­νόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου διότι ἐπικρατοῦν “εἰδι­κές συνθῆ­κες”, ἀφοῦ εἶναι “περίκλειστη θάλασσα” καί οἱ νῆσοι του στε­ροῦ­νται… ὑφαλοκρηπίδος!...

Ν.Δ. 142/1969: Ἡ πρώτη δια­­κήρυξις κυριαρχίας στήν ὑφα­λοκρηπίδα

Στίς 13 Μαρτίου 1969 ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος τόλμησε ὅτι δέν εἶχε τολμήσει κανείς ἡγέτης ἀπό δεκαετίας: Στό ΦΕΚ 48 δημοσιεύτηκε τό Ν.Δ. 142/69 «Περί ἐρεύνης καί ἐκ­μεταλλεύσεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλού­του».

Τό περιεχόμενό του ἦταν παραπάνω ἀπό σαφές:

Ἄρθρον 1

Εἰς τό ἄρθρον 1 τοῦ Μεταλλευτικοῦ Κώδικα καί μετά τήν πα­ράγραφο 6 αὐτοῦ, προστίθεται παράγραφος 6α, ἔχουσα ὡς ἀκο­λούθως:

1. Τό Δημόσιον ἔχει ὡσαύτως τό ἀποκλειστικόν δικαίωμα ἐ­ρεύ­­νης καί ἐκμεταλλεύσεως πάντων τῶν μεταλλευτικῶν ὀρυκ­τῶν, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν ὑδρογονανθράκων ἐν στε­ρεᾷ, ὑγρᾷ καί ἀεριῶδει καταστάσει, ὡς καί τῶν λατομικῶν τοι­ού­των, τῶν ἀπαντωμένων:

α) Ἐπί τοῦ ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης κειμένου βυθοῦ τῆς θα­λάσσης ἤ ὑπ’ αὐτόν.

β) Ἐπί τοῦ καί πέραν τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης βυθοῦ τῆς θα­λάσ­σης ἤ ὑπ’ αὐτόν, τοῦ συνεχομένου ἤ παρακειμένου μετά τῆς ἠπειρωτικῆς ἀκτῆς ἤ νήσων καί εἰς βάθος 200 μέτρων ἀπό τῆς ἐ­πιφανείας τῆς θαλάσσης, ἔτι δέ καί πέραν τοῦ τελευταίου τού­του, ὅπου τά ὑπερκείμενα ὕδατα ἐπιτρέπουσι τήν ἄνω ἔρευ­ναν καί ἐκμετάλλευσιν, τουτέστιν ἐπί τῆς ὑφαλοκρηπίδος, ὡς αὕ­τη νοεῖται καί προσδιορίζεται ὑπό τῶν κεκυρωμένων διά νό­μου διεθνῶν συμβάσεων.

Εἰς περίπτωσιν καθ’ ἦν ἡ ἀνωτέρω ὑφαλοκρηπίς παράκειται τοῦ ἐδάφους τῆς Ἑλλάδος καί ἑτέρου τινός Κράτους, ὁμόρου ἤ οὕ­τινος αἱ ἀκταί κεῖνται ἔναντι τῶν Ἑλληνικῶν ἀκτῶν, διά τόν καθορισμόν τῶν ὁρίων τῆς ὑφαλοκρηπίδος ταύτης θά τυγ­χά­νουν ἐφαρμογῆς οἱ κανόνες τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

2. Αἱ διατάξεις τῆς προηγουμένης παραγράφου ἐφαρμόζο­νται καί διά τήν ἔρευναν καί ἐκμετάλλευσιν μεταλλευτικῶν καί λα­τομικῶν ὀρυκτῶν εἰς τόν πυθμένα λιμνῶν ἡ ὑπ’ αὐτόν.

3. Δικαιώματα ἐξ ἀδείας μεταλλευτικῶν ἐρευνῶν ἤ παρα­χωρήσεως μεταλλείου, κτηθέντα μέχρι τῆς δημοσιεύσεως πα­ρό­ντος ἐπί ὑποθαλασσίων περιοχῶν ἐντός τῆς αἰγιαλίτιδος ζώ­νης ὡς καί ἐπί ὑπολιμνίων τοιούτων δέν θίγονται ὑπό τῶν δια­τά­ξεων τοῦ παρόντος.

4. Τό κατά τάς ἀνωτέρω διατάξεις δικαίωμα τοῦ Δημοσίου ­ἀσκε­ῖται κατά τάς περί μεταλλείων καί λατομείων τοῦ Δημο­σίου ἰσχύουσας διατάξεις.

5. Εἰς περίπτωσιν ἐκχωρήσεως τοῦ ὡς ἄνω δικαιώματος τοῦ Δημοσίου διά Συμβάσεως, ἐπιτρέπεται ἡ ἀναγκαστική ἀπαλλο­τρίωσις παρακτίου ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας διά τήν ἐκτέλεσιν πά­σης φύσεως ἔργων ἤ ἐγκαταστάσεων ἀναγκαιουσῶν διά τήν ἔ­ρευ­ναν καί ἐκμετάλλευσιν τηρουμένης τῆς ἐκάστοτε ὁριζομέ­νης διαδικασίας ἐπί μεταλλείων περί ἀναγκαστικῆς ἀπαλλο­τρι­­ώ­σεως ἐδαφικῆς ἰδιοκτησίας.

Ἄρθρον 2

Ἡ παράγραφος 3 τοῦ ἄρθρου 1 τοῦ Ν.Δ. 3948/59 «περί ἀναζη­τή­σεως ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως ὑδρογονανθράκων ἐν ὑ­γρᾷ καί ἀεριώδει καταστάσει» καταργεῖται.

Ἄρθρον 3

Ἡ ἰσχύς τοῦ παρόντος ἄρχεται ἀπό τῆς δημοσιεύσεώς του εἰς τήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 6 Μαρτίου 1969»

Ὁ ἀνωτέρω Νόμος δηλαδή, ἀπετέλεσε ἐπισήμως τήν πρώτη δια­­κήρυξι τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μας στήν Ἑλληνική ὑφα­λοκρηπίδα:

* Κατοχύρωνε τό “ἀποκλειστικό δικαίωμα” ἐρεύνης καί ἐκ­με­ταλ­λεύ­σεως ἀπό τήν Ἑλλάδα.

* Ἔδιδε τόν ὁρισμό τῆς “ὑφαλοκρηπίδος” καί ἀνακήρυττε τήν κυ­ρια­ρχία τῆς Ἑλλάδος ἐπ’ αὐτῆς.

* Ἀπέρριπτε τίς ἀντιρρήσεις τῆς Τουρκίας μέ τήν ξεκάθαρη ἀ­πά­ντη­σι τῆς ἐφαρμογῆς τῶν κανόνων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου.

* Καταργοῦσε τόν δειλό νόμο 3948/59 πού περιόριζε τά δικαιώ­ματά μας μόνο στήν “αἰγιαλίτιδα ζώνη”.

* Ἔθετε τό νομικό πλαίσιο γιά τήν ἔρευνα καί ἐκμετάλλευσι τοῦ ὀρυ­κτοῦ πλούτου τοῦ Αἰγαίου μας καί κυρίως τοῦ πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου.

Ἔρευνες γιά πετρελαῖο 1967 - 1973

Γιά τήν ἄμεση ἐξασφάλισι τοῦ ἀδιάλειπτου ἐφοδιασμοῦ τῆς Χώ­­ρας μέ πετρέλαιο, ἀρχικά, στίς 2 Νοεμβρίου 1968 ὑπεγράφη σύ­­­μ­βασις μέ τίς ἑται­ρεῖες Mobil Oil, Shell καί B.P. γιά προμήθεια 25.000.000 τόννων ἀργοῦ πετρε­λαίου.

Μέ τήν συμφωνία αὐτή ἐπε­τεύ­χθη ἐξοικονόμησις 55.000.000 δολ­λα­ρίων, λόγω τῆς ἐπιτεύξεως πολύ χαμηλότερης τιμῆς ἀγορᾶς, ἀπό τίς τρέ­χου­σες τιμές πετρε­λαίου.[1] Παράλληλα ὅμως, ἄρχισαν ἐκτεταμένες ἔρευνες γιά ἐγχώριο πε­τρέ­λαιο καί φυσικό ἀέριο.

Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπεγράφησαν 19 συμβάσεις γιά τήν ἐξερεύ­νησι τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπι­κρατείας:

• Η ἀρχή ἔγινε μέ τήν TEXACO μέ σύμβασι πού ὑπεγράφη στίς 24 - 7 - 1968 καί κυρώθηκε μέ τόν Α.Ν. 512/68.
• Γιά τήν περιοχή τῆς Λήμνου, ἡ σύμβασις πού εἶχε ὑπογραφῆ στίς 19 - 12 - 1969 μέ τήν ADA - OIL CORPORATION κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 461/70.
• Γιά τό Θρακικό πέλαγος, ἡ σύμβασις τῆς 23 - 12 - 1969 μέ τήν OCEANIC κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 462/70.
• Γιά τό Κεντρικό Αἰγαῖο ἡ σύμβασις τῆς 30 - 5 - 1970 καί γιά τό Βόρειο Αἰγαῖο ἡ σύμβασις τῆς 5 - 8 - 1970, καί οἱ δύο μέ τήν TEXACO, κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 592/70 καί 699/70.
• Γιά τό Ἰόνιο πέλαγος ἡ σύμβασις τῆς 13 - 4 - 1970 μέ τήν ADA - OIL καί ἡ σύμβασις τῆς 12 - 6 - 1970 μέ τήν C & K PE­TRO­LEUM INC., κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 594/70 καί 595/70.
• Επίσης ὑπεγράφη σύμβασις στίς 23 - 5 - 1970 μέ τήν AN - CAR OIL πού κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 594/70.
• Στίς 23 Μαρτίου 1971 τρεῖς συμβάσεις μέ τήν CHEVRON OIL EXPLORATION, γιά τό Αἰγαῖο: Ν.Δ. 981/71 - 982/71.

Στίς 22 - 1 - 1972 οἱ συμβάσεις:

Μέ τήν AN CAR OIL γιά χερσαία καί θαλάσσια ἔρευνα τῆς Βο­ρειο­ανα­τολικῆς καί Βορειοδυτικῆς Πελοποννήσου (κύρωσις μέ Ν.Δ. 1363/73).

Μέ τήν ANSCHUTZ OVERSEAS CORP. γιά χερσαία καί θα­λάσσια ἔρευνα τῆς Λεκάνης Θεσσαλονίκης καί Συγγιτικοῦ Κό­λπου.

(κύρωσις μέ Ν.Δ. 1364/73 καί 47/73).

Καί στίς 2 - 2 - 1972 ἡ σύμβασις:

Μέ τήν SERES SHIPPING ING γιά χερσαία καί θαλάσσια ἔ­ρευ­να τῆς περιοχῆς Κυπαρισσίας (κύρωσις μέ Ν.Δ. 25/73).

Τό Ν.Δ. 462/70 μέ τήν κύρωσι τῆς πρώτης Συμβάσεως μέ τήν OCEANIC γιά τήν ἐξερεύνησι τοῦ Θρακικοῦ Πελάγους

Τό 1971, ἡ OCEANIC -μέ συνεργασία τῆς COLORADO- ἀνακά­λυ­ψε τόν πρῶτο ὁρίζοντα πετρελαίου, ἀνατολικά τῆς Θάσου.

Τό 1972, ἡ Ἑταιρία AN CAR OIL Co, διέκοψε τήν γεώτρησί της στήν Ζάκυνθο, σέ βάθος 1.300 μ., λόγω «θραύσεως τῆς γεωτρητικῆς τῆς στήλης τοῦ γεωτρύπανου»!

Τό ἔτος 1973, οἱ Ἐταιρίες OCEANIC - COLORADO, ADA OIL Cο καί AN CAR OIL Co, πραγματοποίησαν δυό γεωτρήσεις στήν θα­λάσ­σια περιοχή τῆς Θάσου, μία στή θαλάσσια περιοχή τῆς Λή­μνου καί μία στή χερσαία περιοχή τῆς Ζακύνθου.

Μέ τήν πρώτη γεώτρησι τῆς Θάσου (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 1), σέ βάθος 2.200 μ., ἀνακαλύφθηκε ἡ ὕπαρξις φυσικῶν ἀερίων (10 ἐκατομ. κυ­βικά πόδια ἡμερησίως) καί φυσικῆς βενζίνης.

Ἡ ἀνακάλυψις ἀπέδειξε τήν ὕπαρξι κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος.

Ἡ δεύτερη γεώτρησις (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 2), ἀνεκάλυψε καλῆς ποι­­ό­τητος πετρέλαιο (29 Α.Ρ.Ι.), σέ βάθος 3.200 μ.

Ἡ χερσαία γεώ­τρη­σις στήν Ζάκυνθο διεκόπη λόγω ἐνσφηνώσεως τῆς δια­τρητικῆς στήλης σέ βάθος 430 μ.

Ὁ Νικόλαος Μακαρέζος γράφει χαρακτηριστικά:

«…Mέ τήν πολιτική πού εἶχε ἐφαρμόσει ἡ Κυβέρνησή μας, τῆς ἀ­να­θέσεως δηλαδή τῆς ἔρευνας γιά τήν ἀνεύρεση πετρελαίων σέ ὁλόκληρο, σχεδόν, τόν ἑλληνικό ὑποθαλάσσιο χῶρο καί τήν ἐν συ­νέχειᾳ συνεκμετάλλευση, μέ τούς καλύτερους δυνατούς ὅρους γιά τήν ἑλληνική πλευρά, μέ τίς 18 ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀ­με­ρι­κα­νικές κυρίως ἐταιρίες, εἶχε πετύχει νά ἀντιπαρατάξει τά συ­μφέ­ροντα τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα πρός τίς τουρ­κι­κές ἐπε­κτατικές βουλιμίες καί διεκδικήσεις γιά τόν ὑπο­θαλάσσιο χῶ­ρο τοῦ Αἰγαίου καί νά ἰσχυροποιήσει ἔτσι ἀκόμα πε­ρισ­σότερο τήν ἀμυντική θωράκιση τοῦ ἑλληνικοῦ θαλασ­σίου χώρου τοῦ Αἰ­γαίου».[2]

Ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1968 μέχρι τόν Νοέμβριο 1973 ὑπεγράφησαν 19 Συμβάσεις γιά τήν ἐξαντλητική ἐξερεύνησι τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας

Σχέδιο Παπαδοπούλου γιά ἐπέκτασι στά 12 ναυτικά μίλια

Ἔπειτα ἀπό τήν ἀνακάλυψι πιθανῶν κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προχώρησε καί ἄλλο:

Ἀμέσως μετά τήν παραλαβή τῶν PHANTOMS F4E πού εἶχε πα­ραγγεί­λει τό 1972 καί ἡ Ἑλλάς θά παρελάμβανε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, θά ἐκφω­νούσε Διάγγελμά πρός τόν Ἑλληνικό λαό με τήν ἀναγγελία τής συμφωνίας ἐξορύξεως καί παράλληλα τήν ἐπέ­κτα­σι τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας ἀπό τά 6 στά 12 ναυτικά μίλια.

Τήν παραμονή τοῦ Διαγγέλματός του, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις θά ἐτίθε­ντο σέ μερική ἐπιφυλακή:

Ἔνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί μία Πυραυλάκατος θά ἔπλεαν στό Αἰ­γαῖο, σέ πλήρη ἐτοιμότητα.

Παράλληλα, μία μοίρα PHANTOMS, ἔμφορτη ὁπλισμοῦ στήν Κρήτη θά ἦταν ἔτοιμη νά ἀπογειωθῆ.

Τό Σχέδιο αὐτό ἔγινε γιά νά ἀποτρέψη ὁποιαδήποτε πιθανή ἀ­ντίδρασι τῆς Τουρκίας μετά τό Διάγγελμα τοῦ Προέδρου! [3]

Ἡ συμφωνία μέ τίς ἑταιρεῖες πού εἶχε συνάψει Συμβάσεις ὁ Γε­ώργιος Παπαδόπουλος προέβλεπαν ὅτι τό 60% τῶν ἐσόδων ἀπό τά κοιτάσματα πετρελαίου θά πήγαιναν στό Ἑλληνικό Δημόσιο καί μάλιστα σέ ἑλληνική δραχμή.

Ἡ πρόβλεψις ἦταν ὅτι ἀπό τό 1975 καί ἔπειτα ὁ μέσος ρυθμός αὐξήσεως ἀνά ἔτος τοῦ ΑΕΠ θά ἔφθανε τό 12%!

Πράγματι, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε προβλέψει σωστά τόν χρό­νο.

Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1974, ἡ OCEANIC πραγματοποίησε 4η βαθιά θα­λάσσια γεώτρησι στή θαλάσσια περιοχή τῆς Θάσου.

(ΠΡΙΝΟΣ 1) Καί σέ βάθος 8.500 ποδῶν ἀνακαλύφθηκαν διαδοχικοί πετρελαιοφόροι ὁρί­ζοντες.

Ἡ δοκιμή ἀπέδωσε καλῆς ποιότητος πετρέλαιο (27,8 Α.Ρ.Ι.) καί ἱκα­νοποιητική μέση παροχή ἡμερησίως. 

Παράλληλα ἄρχιζε γεωτρήσεις στίς χε­ρσαῖες περιοχές Καλλικράτειας Χαλκιδικής καί ΑΙΓΙΝΙΟΥ Κατε­ρίνης.

Μεταξύ Μαρτίου - Ἀπριλίου 1974 ἡ OCEANIC , πραγματοποίησε 1.000 μέ­τρα βορειότερα, τήν θαλάσσια γεώτρησι “ΠΡΙΝΟΣ 2” καί συ­νά­ντησε πετρελαιοφόρο πεδίο στό βάθος τῶν 8.500 ποδῶν. 

Τρεῖς ὁρί­ζο­ντες τοῦ πεδίου αὐτοῦ, πού δοκιμάσθηκαν γιά τόν προσδιορισμό τοῦ ποσοῦ τῆς παραγωγῆς τῶν, ἔδωσαν 8.500 - 9.000 βαρέλια ἡμερησίως.

Τό Ὑπου­ργεῖο Βιομηχανίας ὑπελόγισε ὅτι μέ τήν κατασκευή ἐξέδρας στή θαλάσ­σια περιοχή τοῦ ἀνακαλυφθέντος πετρελαιοφόρου πεδίου καί τήν πρα­γμα­­το­ποίησι 10 περίπου παραγωγικῶν γεωτρήσεων πρός διάφορες κα­τευ­­θύνσεις τοῦ κοιτάσματος, ἡ συνολική παραγωγή πετρελαίου, ἀπό αὐ­τό καί μόνο τό κοίτασμα, θά ἀνερχόταν σέ 30.000 ἕως 45.000 βαρέλια ἡμ­ε­ρησίως, ποσότητα πού κάλυπτε τό ¼ τῶν τότε ἀναγκῶν τῆς χώρας σέ πετρέλαιο. [4]

Ὅμως, δυστυχῶς, ἀπό τόν Νοέμβριο τοῦ 1973 ὁ Γεώργιος Παπαδό­που­λος δέν βρισκόταν πλέον στήν ἐξουσία καί τό σχέδιό του δέν ἐφαρμόσθηκε...

Οἱ “γκάφες” τοῦ Ἰωαννίδη & τοῦ Καραμανλῆ

Τό καθεστώς Ἰω­αννίδη ἀνέτρεψε ἐντελῶς αὐτόν τόν σχεδιασμό:

Στίς 14 Φεβρουαρίου 1974 ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος προχώρησε σέ Συνέντευξι Τύπου στήν ὁποία ἀνήγγειλε τήν ὕπαρξι τοῦ κοιτάσματος![5]

Τήν ἑπομένη, οἱ ἐφημερίδες εἶχαν τό νέο σέ πρωτοσέλιδα: «Πετρελαιο­παρα­γωγός χώρα ἡ Ἑλλάς»!
Τό μοιραῖο λάθος εἶχε γίνει.
Τό σχέδιο τοῦ Γ. Παπαδοπούλου παρακάμφθηκε:

- Ἔπρεπε νά τηρηθῆ ἀπόλυτη ἐχεμύθεια μέχρι νά παραλάβουμε τά Phantoms τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, πού προσέδιδαν στήν Ἑλλάδα ἀεροπορική κυριαρχία στό Αἰγαῖο!

Δέν ἔγινε…

- Ἔπρεπε κατόπιν, ἡ ἀναγγελία νά γίνη αἰφνιδιαστικά, μέ παράλληλη διακήρυξι τῆς ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια!

Δέν τηρήθηκε…

- Ἔπρεπε νά εἶχαν ληφθῆ τά μέτρα ἐπιφυλακῆς γιά τήν ἐξάλειψι τουρκικῆς ἀντιδράσεως.

Δέν ἐφαρμόσθηκε…

Ἡ βεβιασμένη ἀναγγελία, χωρίς τήν ἐφαρμογή τοῦ “σχεδίου Παπαδοπούλου”, εἶχε ὡς συνέπεια τήν ἄμεση ἀντίδρασι τῆς Τουρκίας:

Ἀρχές Μαρτίου 1974, ἡ Τουρκία ἄρχισε νά ἀμφισβητῆ τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος στήν “ὑφαλοκρηπίδα” της καί νά ἐξαγγέλη καί ἐκείνη ἔρευνες στό Αἰγαῖο γιά πετρέλαιο!

Στίς 20 Μαρτίου 1974, τό τουρκικό σεισμο­γραφικό “Τσάνταρλι” ἐξῆλθε στό Αἰγαῖο γιά ἔρευνες, συνοδευό­μενο ἀπό τουρκικά πολεμικά σκάφη!

Καί ἐπέστρεψε μετά ἀπό ἔξοδο με­ρους τοῦ ἑλληνικοῦ Στόλου.[6]

Ὁ ἴδιος ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος παραδέχεται:

«Ἀπό τῆς ὑπογραφῆς τῆς πρώτης συμβάσεως μεταξύ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου καί τῆς ἑταιρείας Texaco, κατά Μάϊον 1968, μέχρι τοῦ Φεβρουαρίου 1974, ὑπεγράφησαν δέκα ἐννέα συμβάσεις.

Κάθ΄ὅλον τό μῆκος καί τό πλάτος τῆς Ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος τοῦ Αἰγαίου, ἐπί 6 ὁλόκληρα ἔτη διεξήγοντο  ὑπό τῶν ξένων ἑταιρειῶν ἔρευναι, διά τῆς χρησιμοποιήσεως εἰδικῶν σκαφῶν καί ἐξειδικευμένου προσωπικοῦ, χωρίς νά ἐκδηλωθῆ ἡ ἐλαχίστη τουρκική ἀντίδρασις ἤ οἱουδήποτε εἴδους ἐνδιαφέρον».[7]

Παραδέχεται δηλαδή ὁ Ἀνδρουτσόπουλος, ὅτι καθ’ ὅλη τήν 6ετία Γ. Παπαδοπούλου οἱ Τοῦρκοι οὐδέποτε τόλμησαν νά ἀμφισβητήσουν τήν ἑλληνική “ὑφαλοκρηπίδα” ἤ νά προκαλέσουν στό Αἰγαῖο!

Πότε ἄρχισαν λοιπόν οἱ τουρκικές προκλήσεις στό Αἰγαῖο;

Ἀμέσως μετά τήν ἄκαιρη ἀναγγελία Ἀνδρουτσοπούλου τόν Φεβρουάριο τοῦ 1974, χωρίς τήν ἐφαρμογή τοῦ “σχεδίου Παπαδοπούλου”, πού προαναφέραμε!

Γράφει μάλιστα ὁ Ἀνδρουτσόπουλος, ὅτι ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1974 ἡ Turkish Petroleum CRP. Co σέ συνεργασία μέ τήν Calvin Exploration, ἄρχισε καί πάλι τουρκικές ἔρευνες στό Αἰγαῖο μέ τό εἰδικό σκάφος M/S Seismic Explorer.[8]

Πράγματα ἀδιανόητα ὅσο κυβερνοῦσε ὁ Γ. Παπαδόπουλος!

Τότε λοιπόν, γιά πρώτη φορά ἡ Τουρκία ἐπεδίωξε συγκυριαρχία στό Αἰγαῖο!

Ἐάν ὁ Γ. Παπαδόπουλος δέν εἶχε ἀνατραπεῖ ἤ ἔστω ἐάν εἶχε ἐφα­ρμοσθῆ τό “σχέδιό” του:

Οὐδέποτε ἡ Τουρκία θά ἀποτολμοῦσε νά ἀμφι­σβητήση τήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα.

Οὐδέποτε θά τολμοῦσε νά προ­καλέση στό Αἰγαῖο.

Καί ἡ Ἑλλάς θά εἶχε ἐπεκτείνη τήν κυριαρχία της στά 12 ναυτικά μίλια καί θά προσωροῦσε ἀνεμπόδιστα στήν ἐξόρυξι τοῦ πε­τρελαίου της…

Τήν “γκάφα” τοῦ καθεστώτος Ἰωαννίδη, διαδέχθηκε ἡ ἀκόμη πιό ἀπίστευτη “γκάφα” τῆς “μεταπολίτευσης”: 

Στίς 27/1/1975, ὁ Καραμανλῆς προτείνη τήν παραπομπή τοῦ ζητήματος “ὑφαλοκρηπίδος” στήν Χάγη.

Ἔτσι στήν οὐσία ἀναγνώρισε ὅτι ὑπῆρχαν καί τουρκικά δικαιώματα σέ αὐτήν!...

Στίς 19/5/1975, ὁ πρωθυπουργός τῆς Τουρκίας Σ. Ντεμιρέλ, ἔθετε στήν γαλλική ἐφημερίδα “Le Monde” θέματα Ὑφαλοκρηπίδος, νήσων Αἰ­γαίου, Ἐναερίου Χώρου, Θράκης, Πατριαρχείου κ.λπ.

Ὅμως γιά τόν Καραμανλῆ δέν ἦταν μόνο ἡ Κύπρος “μακρυά”.

Ἀλ­λά καί αὐτό τό Αἰγαῖο: Τόν Νοέμβριο τοῦ 1976, ἔσπευσε νά ὑπογράψη τό διαβόητο “Πρω­τόκολλο τῆς Βέρνης”.

Μέ αὐτό ἡ Ἑλλάς ἔχανε κάθε δικαίωμα στήν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Αἰγαίου καί στήν ἔρευνα γιά ἐκμετάλλευσι τοῦ ὑπο­θαλασσίου πλούτου του!...

[1] Ὑπ. Συντονισμοῦ «Οἰκονομικαί Εἰδήσεις» τεῦχος  7, Νοέμβριος 1968

[2] Ν. Μακαρέζου «Ἡ οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 476 - 478.

[3] Γιά τό σχέδιο αὐτό βλπ. Στ. Καραμπέρη «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς 21ης Ἀ­πρι­λίου καί τά κινήματα Βασιλέως καί Ἰωαννίδη» σελ. 141, καθώς καί προ­­φορικές μαρτυρίες τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου, τοῦ Κων/νου Πα­παδοπούλου καί τοῦ Ὑπ. Ἐθνικῆς Ἀμύνης Νικ. Ἐφεσίου πρός τόν γρά­φοντα.

[4] Πηγές: Ὑπουργεῖο Βιομηχανίας, «Πηγαί Ἐνεργείας - Πετρέ­λαιον καί Ἑλλάς» τ. Γεν. Δ/ντοῦ Μεταλλείων, Ἰωάνν. Ν. Εὐαγγέλου,  Ἰού­νιος 1974, Περιοδικό «FLASH» - Ὀκτώβρ. 1992, σελ. 32.

[5] Ἄδ. Ἀνδρουτσοπούλου «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 99 - 101

[6] Γρ. Μπονάνου «Ἡ Ἀλήθεια» σελ. 185.

[7] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 110.

[8] «Ἡ μαρτυρία ἑνός Πρωθυπουργοῦ» σελ. 110.

Ε.ΠΟ.Κ.

www.epok1973.com

.